Vervolging van de christenen.
De vervolging en de dood van veel Christenen is een sterk argument om dit nog eens uitvergroot onder de loep te nemen: het vormt namelijk een dramatisch onderdeel van de vroege christelijke geschiedenis. Het idee dat de opstanding van Jezus Christus een door mensen verzonnen legende is, die achteraf door een groep religieuze fanaten in de wereld werd geholpen, moeten op een eerlijke manier via de nalatenschap van het martelaarschap moeten nagaan. Elf van de 12 apostelen, en velen onder de overige vroege discipelen, stierven voor hun loyaliteit aan dit verhaal. Dit is zo spectaculair omdat zij zelf getuigen waren geweest van alle vermeende gebeurtenissen rondom Jezus en zijn wederopstanding, en deze toch tot hun dood bleven verdedigen. Waarom is dit spectaculair als zo velen door de geschiedenis heen als martelaar zijn gestorven voor hun religieuze geloof? Omdat mensen niet sterven voor een leugen. Kijk naar de menselijke natuur in de geschiedenis. Geen samenzwering kan in stand worden gehouden als leven of vrijheid op het spel staan. Sterven voor een geloof is het één, maar talrijke ooggetuigen die sterven voor iets waarvan ze weten dat het een leugen is, dat is heel wat anders.
Dit is overduidelijk een sterk argument …
De vervolging en de dood van veel Christenen is een sterk argument om dit nog eens uitvergroot onder de loep te nemen: het vormt namelijk een dramatisch onderdeel van de vroege christelijke geschiedenis. Het idee dat de opstanding van Jezus Christus een door mensen verzonnen legende is, die achteraf door een groep religieuze fanaten in de wereld werd geholpen, moeten op een eerlijke manier via de nalatenschap van het martelaarschap moeten nagaan. Elf van de 12 apostelen, en velen onder de overige vroege discipelen, stierven voor hun loyaliteit aan dit verhaal. Dit is zo spectaculair omdat zij zelf getuigen waren geweest van alle vermeende gebeurtenissen rondom Jezus en zijn wederopstanding, en deze toch tot hun dood bleven verdedigen. Waarom is dit spectaculair als zo velen door de geschiedenis heen als martelaar zijn gestorven voor hun religieuze geloof? Omdat mensen niet sterven voor een leugen. Kijk naar de menselijke natuur in de geschiedenis. Geen samenzwering kan in stand worden gehouden als leven of vrijheid op het spel staan. Sterven voor een geloof is het één, maar talrijke ooggetuigen die sterven voor iets waarvan ze weten dat het een leugen is, dat is heel wat anders.
Dit is overduidelijk een sterk argument …
Veel volgelingen in de eerste eeuw van het christendom waren getuigen van Jezus’ opstanding. Dit was zo spectaculair dat zij dit tot hun dood bleven verdedigen.
(afb.: https://www.youtube.com)
Hier is een verslag van de vroege Christelijke vervolging, zoals deze uit talrijke bronnen buiten de Bijbel is samengesteld, waarvan de belangrijkste Christian Martyrs of the World (Christelijke Martelaren in de Wereld):[1]
Rond 34 na Christus, een jaar na de kruisiging van Jezus, werd Stefanus Jeruzalem uitgegooid en tot de dood gestenigd. Ongeveer 2000 Christenen ondergingen het martelaarschap in Jeruzalem in deze tijd. Ongeveer 10 jaar later werd Jacobus gedood, de zoon van Zebedeüs en de oudste broer van Johannes, toen Herodus Agrippa aankwam als gouverneur van Juda. Agrippa verafschuwde de Christelijke sekte van de Joden en vele vroege discipelen stierven tijdens zijn heerschappij een martelaarsdood, waaronder Timon en Parmenas. Rond 54 na Christus stierf Filippus, een discipel uit Betsaïda in Galilea, de martelaarsdood in Heliopolis, in Phrygia. Hij werd gefolterd, in de gevangenis gegooid, en daarna gekruisigd. Ongeveer zes jaar later stierf Mattheüs, de belastinginner uit Nazareth die één van de evangelieboeken schreef, in Ethiopië de martelaarsdood door het zwaard toen hij daar aan het prediken was. Jacobus, de broer van Jezus, was de bestuurder van de vroege kerk in Jeruzalem en was de schrijver van de Bijbeltekst met dezelfde naam. Op de leeftijd van 94 jaar werd hij geslagen en gestenigd, en uiteindelijk werden zijn hersenen met een knuppel tot moes geslagen.
(afb.: https://www.youtube.com)
Hier is een verslag van de vroege Christelijke vervolging, zoals deze uit talrijke bronnen buiten de Bijbel is samengesteld, waarvan de belangrijkste Christian Martyrs of the World (Christelijke Martelaren in de Wereld):[1]
Rond 34 na Christus, een jaar na de kruisiging van Jezus, werd Stefanus Jeruzalem uitgegooid en tot de dood gestenigd. Ongeveer 2000 Christenen ondergingen het martelaarschap in Jeruzalem in deze tijd. Ongeveer 10 jaar later werd Jacobus gedood, de zoon van Zebedeüs en de oudste broer van Johannes, toen Herodus Agrippa aankwam als gouverneur van Juda. Agrippa verafschuwde de Christelijke sekte van de Joden en vele vroege discipelen stierven tijdens zijn heerschappij een martelaarsdood, waaronder Timon en Parmenas. Rond 54 na Christus stierf Filippus, een discipel uit Betsaïda in Galilea, de martelaarsdood in Heliopolis, in Phrygia. Hij werd gefolterd, in de gevangenis gegooid, en daarna gekruisigd. Ongeveer zes jaar later stierf Mattheüs, de belastinginner uit Nazareth die één van de evangelieboeken schreef, in Ethiopië de martelaarsdood door het zwaard toen hij daar aan het prediken was. Jacobus, de broer van Jezus, was de bestuurder van de vroege kerk in Jeruzalem en was de schrijver van de Bijbeltekst met dezelfde naam. Op de leeftijd van 94 jaar werd hij geslagen en gestenigd, en uiteindelijk werden zijn hersenen met een knuppel tot moes geslagen.
De apostel Andreas (de broer van Petrus) die door heel Azië heen preekte, werd bij zijn aankomst in Edessa gearresteerd en aan een kruis gehangen, waarvan de twee uiteinden overdwars in de grond werden gestoken (dit is waar de naam “Andreaskruis” vandaan komt). Een schilderij van Frans Francken uit 1604.
(afb.: https://it.wikipedia.org/wiki/Andrea_apostolo)
Matthias was de apostel die de vrijgekomen post van Judas invulde. Hij werd in Jeruzalem gestenigd en vervolgens onthoofd. Andreas was de broer van Petrus die door heel Azië heen preekte. Bij zijn aankomst in Edessa werd hij gearresteerd en aan een kruis gehangen, waarvan de twee uiteinden overdwars in de grond werden gestoken (dit is waar de naam “Andreaskruis” vandaan komt). Marcus werd door Petrus tot Christen bekeerd en hij schreef Petrus’ verslag over Jezus in zijn Evangelie. Marcus werd door de bevolking van Alexandrië in stukken gescheurd voor Serapis, hun heidense idool. Het lijkt er op dat Petrus in Rome ter dood werd veroordeeld en gekruisigd. Jerome stelt dat Petrus op eigen verzoek ondersteboven werd gekruisigd, omdat hij zei niet waardig te zijn om op dezelfde manier als zijn Heer te worden gekruisigd. Paulus leed in de eerste vervolging onder Nero. Het geloof van Paulus was zo dramatisch, zelfs met het martelaarschap in het vooruitzicht, dat de autoriteiten hem naar een besloten plaats brachten om daar door het zwaard geëxecuteerd te worden.
In ongeveer 72 na Christus werd Judas, de broer van Jacobus die gewoonlijk Taddeüs werd genoemd, in Edessa gekruisigd. Bartolomeüs preekte in verschillende landen en vertaalde het Evangelie van Mattheüs in het Indisch. Hij werd barbaars afgeranseld en toen door de heidenen aldaar gekruisigd. Thomas, ook wel Didymus genoemd, preekte in Parthia en India, waar hij door een groep heidense priesters met een speer werd doorboord. Lucas was de auteur van het Evangelie met zijn naam. Hij reisde met Paulus door verscheidene landen. Er wordt algemeen aangenomen dat hij door heidense priesters in Griekenland aan een olijfboom werd opgehangen. Barnabas, uit Cyprus, werd in 73 na Christus vermoord (er zijn hierover weinig details bekend). Simon de Zeloot preekte in Mauretanië, Afrika en zelfs in Groot-Brittannië, waar hij in ongeveer 74 na Christus werd gekruisigd. Johannes, de “geliefde discipel”, was de broer van Jacobus. Vanuit Efeze werd hij naar Rome gebracht, waar hij in een ketel met kokende olie werd gegooid. Als door een wonder ontsnapte hij, zonder verwondingen. Domitianus verbande hem daarna naar het eiland Patmos, waar Johannes het laatste boek van de Bijbel, Openbaring, schreef. Hij was de enige apostel die aan een gewelddadige dood ontsnapte.
(afb.: https://it.wikipedia.org/wiki/Andrea_apostolo)
Matthias was de apostel die de vrijgekomen post van Judas invulde. Hij werd in Jeruzalem gestenigd en vervolgens onthoofd. Andreas was de broer van Petrus die door heel Azië heen preekte. Bij zijn aankomst in Edessa werd hij gearresteerd en aan een kruis gehangen, waarvan de twee uiteinden overdwars in de grond werden gestoken (dit is waar de naam “Andreaskruis” vandaan komt). Marcus werd door Petrus tot Christen bekeerd en hij schreef Petrus’ verslag over Jezus in zijn Evangelie. Marcus werd door de bevolking van Alexandrië in stukken gescheurd voor Serapis, hun heidense idool. Het lijkt er op dat Petrus in Rome ter dood werd veroordeeld en gekruisigd. Jerome stelt dat Petrus op eigen verzoek ondersteboven werd gekruisigd, omdat hij zei niet waardig te zijn om op dezelfde manier als zijn Heer te worden gekruisigd. Paulus leed in de eerste vervolging onder Nero. Het geloof van Paulus was zo dramatisch, zelfs met het martelaarschap in het vooruitzicht, dat de autoriteiten hem naar een besloten plaats brachten om daar door het zwaard geëxecuteerd te worden.
In ongeveer 72 na Christus werd Judas, de broer van Jacobus die gewoonlijk Taddeüs werd genoemd, in Edessa gekruisigd. Bartolomeüs preekte in verschillende landen en vertaalde het Evangelie van Mattheüs in het Indisch. Hij werd barbaars afgeranseld en toen door de heidenen aldaar gekruisigd. Thomas, ook wel Didymus genoemd, preekte in Parthia en India, waar hij door een groep heidense priesters met een speer werd doorboord. Lucas was de auteur van het Evangelie met zijn naam. Hij reisde met Paulus door verscheidene landen. Er wordt algemeen aangenomen dat hij door heidense priesters in Griekenland aan een olijfboom werd opgehangen. Barnabas, uit Cyprus, werd in 73 na Christus vermoord (er zijn hierover weinig details bekend). Simon de Zeloot preekte in Mauretanië, Afrika en zelfs in Groot-Brittannië, waar hij in ongeveer 74 na Christus werd gekruisigd. Johannes, de “geliefde discipel”, was de broer van Jacobus. Vanuit Efeze werd hij naar Rome gebracht, waar hij in een ketel met kokende olie werd gegooid. Als door een wonder ontsnapte hij, zonder verwondingen. Domitianus verbande hem daarna naar het eiland Patmos, waar Johannes het laatste boek van de Bijbel, Openbaring, schreef. Hij was de enige apostel die aan een gewelddadige dood ontsnapte.
Thomas , ook wel Didymus genoemd, die wij kennen als de ongelovige Thomas, preekte in Parthia en India, waar hij door een groep heidense priesters met een speer werd doorboord.
(afb.: https://nl.wikipedia.org/wiki/Het_ongeloof_van_Thomas)
Maar de vervolging van Christenen remde de groei van het Christelijk geloof niet af in de eerste eeuwen na Jezus' dood. Zelfs nadat de vroege leiders hun afschuwelijke dood stierven, bloeide het Christendom in het hele Romeinse Rijk. Hoe kunnen deze historische verslagen over een dergelijk van martelaarschap gezien worden als iets anders dan krachtig bewijs voor de waarheid van het christelijk geloof – een geloof dat gefundeerd is op historische feiten en ooggetuigenverslagen?
Noot:
[1] John Foxe, Foxe’s Book of Martyrs, Gered. door W. Grinton Berry, Herdrukt door Fleming H. Revell, 1998.
(afb.: https://nl.wikipedia.org/wiki/Het_ongeloof_van_Thomas)
Maar de vervolging van Christenen remde de groei van het Christelijk geloof niet af in de eerste eeuwen na Jezus' dood. Zelfs nadat de vroege leiders hun afschuwelijke dood stierven, bloeide het Christendom in het hele Romeinse Rijk. Hoe kunnen deze historische verslagen over een dergelijk van martelaarschap gezien worden als iets anders dan krachtig bewijs voor de waarheid van het christelijk geloof – een geloof dat gefundeerd is op historische feiten en ooggetuigenverslagen?
Noot:
[1] John Foxe, Foxe’s Book of Martyrs, Gered. door W. Grinton Berry, Herdrukt door Fleming H. Revell, 1998.