Jezus ging een afschuwelijke dood tegemoet door kruisiging.
Een kruisiging begon normaal gesproken met het zwepen of striemen van de rug van het slachtoffer. De Romeinen gebruikten een zweep die 'flagrum' werd genoemd. Deze bestond uit kleine stukjes bot en metaal die aan een aantal leren striemen waren bevestigd. Het aantal slagen dat Jezus te verduren kreeg is nergens vastgelegd; maar het aantal slagen in de Joodse wet was 39 (één minder dan de 40 die in de Torah worden vereist, om een telfout te voorkomen). Gedurende de geseling werd de huid van de rug afgerukt en hierdoor werd een bloedige massa weefsel en bot blootgelegd. Extreem bloedverlies trad op, wat vaak de dood tot gevolg had, of op zijn minst bewusteloosheid. Naast de zweepslagen werd Jezus ook in elkaar geslagen en door de Romeinse soldaten gefolterd. Zo werd Zijn baard uitgetrokken en Zijn scalp doorboord met een kroon die gemaakt was van doorns.
Een kruisiging begon normaal gesproken met het zwepen of striemen van de rug van het slachtoffer. De Romeinen gebruikten een zweep die 'flagrum' werd genoemd. Deze bestond uit kleine stukjes bot en metaal die aan een aantal leren striemen waren bevestigd. Het aantal slagen dat Jezus te verduren kreeg is nergens vastgelegd; maar het aantal slagen in de Joodse wet was 39 (één minder dan de 40 die in de Torah worden vereist, om een telfout te voorkomen). Gedurende de geseling werd de huid van de rug afgerukt en hierdoor werd een bloedige massa weefsel en bot blootgelegd. Extreem bloedverlies trad op, wat vaak de dood tot gevolg had, of op zijn minst bewusteloosheid. Naast de zweepslagen werd Jezus ook in elkaar geslagen en door de Romeinse soldaten gefolterd. Zo werd Zijn baard uitgetrokken en Zijn scalp doorboord met een kroon die gemaakt was van doorns.
Een kruisiging begon normaal gesproken met het zwepen of striemen van de rug van het slachtoffer. De Romeinen gebruikten een zweep die 'flagrum' werd genoemd. Deze bestond uit kleine stukjes bot en metaal die aan een aantal leren striemen waren bevestigd.
(afb.: www.allaboutjesuschrist.org/dutch/kruisiging)
Na de geseling werd het slachtoffer vaak gedwongen om de dwarsbalk, of 'patibulum', van zijn eigen kruis naar de plaats van executie te dragen. Het patibulum woog meer dan 45 kilogram. In het geval van Jezus laten de verslagen zien dat Hij het patibulum misschien wel over een afstand van meer dan twee voetbalvelden heeft gedragen. Het is niet verwonderlijk dat de verslagen vermelden dat Jezus, in een zwakke en gefolterde toestand, hierbij nogal wat hulp nodig had. Wanneer het slachtoffer de plaats van executie bereikte, werd het patibulum op de grond gelegd en werd het slachtoffer gedwongen er op te gaan liggen. Spijkers, die ongeveer 18 cm lang waren en een diameter hadden van bijna een centimeter, werden door de polsen geslagen. De spijkers zouden het gebied van de middelste armzenuw raken, en hiermee pijngolven door de armen veroorzaken tot in de schouders en de nek. De ongeveer 2.30 meter hoge paal, 'stipes' genoemd, zou dan al op de plaats van de kruisiging zijn opgericht. In het midden van de stipes bevond zich een ruwe zetel om het slachtoffer te "ondersteunen". Het patibulum werd vervolgens op de stipes gehesen en het lichaam van het slachtoffer werd dan op een lompe manier op de zetel gedraaid zodat de voeten aan de stipes konden worden genageld. Op dit moment stond er een enorme spanning op de polsen, armen en schouders, wat resulteerde in een dislocatie van de schouder en de gewrichten in de elleboog. De positie van het vastgespijkerde lichaam hielden de ribbenkast van het slachtoffer in een starre positie, wat het extreem moeilijk maakte om uit te ademen, en onmogelijk om volledig in te ademen. Na de geseling, de afranselingen en de tocht met het patibulum te hebben moeten ondergaan, werd Jezus als extreem zwak en uitgedroogd beschreven. Hij verloor mogelijk een grote hoeveelheid bloed. Met het verstrijken van de tijd zouden het bloedverlies en het gebrek aan zuurstof zware krampen, spastische samentrekkingen en waarschijnlijk bewusteloosheid veroorzaken.
(afb.: www.allaboutjesuschrist.org/dutch/kruisiging)
Na de geseling werd het slachtoffer vaak gedwongen om de dwarsbalk, of 'patibulum', van zijn eigen kruis naar de plaats van executie te dragen. Het patibulum woog meer dan 45 kilogram. In het geval van Jezus laten de verslagen zien dat Hij het patibulum misschien wel over een afstand van meer dan twee voetbalvelden heeft gedragen. Het is niet verwonderlijk dat de verslagen vermelden dat Jezus, in een zwakke en gefolterde toestand, hierbij nogal wat hulp nodig had. Wanneer het slachtoffer de plaats van executie bereikte, werd het patibulum op de grond gelegd en werd het slachtoffer gedwongen er op te gaan liggen. Spijkers, die ongeveer 18 cm lang waren en een diameter hadden van bijna een centimeter, werden door de polsen geslagen. De spijkers zouden het gebied van de middelste armzenuw raken, en hiermee pijngolven door de armen veroorzaken tot in de schouders en de nek. De ongeveer 2.30 meter hoge paal, 'stipes' genoemd, zou dan al op de plaats van de kruisiging zijn opgericht. In het midden van de stipes bevond zich een ruwe zetel om het slachtoffer te "ondersteunen". Het patibulum werd vervolgens op de stipes gehesen en het lichaam van het slachtoffer werd dan op een lompe manier op de zetel gedraaid zodat de voeten aan de stipes konden worden genageld. Op dit moment stond er een enorme spanning op de polsen, armen en schouders, wat resulteerde in een dislocatie van de schouder en de gewrichten in de elleboog. De positie van het vastgespijkerde lichaam hielden de ribbenkast van het slachtoffer in een starre positie, wat het extreem moeilijk maakte om uit te ademen, en onmogelijk om volledig in te ademen. Na de geseling, de afranselingen en de tocht met het patibulum te hebben moeten ondergaan, werd Jezus als extreem zwak en uitgedroogd beschreven. Hij verloor mogelijk een grote hoeveelheid bloed. Met het verstrijken van de tijd zouden het bloedverlies en het gebrek aan zuurstof zware krampen, spastische samentrekkingen en waarschijnlijk bewusteloosheid veroorzaken.
De positie van het vastgespijkerde lichaam hielden de ribbenkast van het slachtoffer in een starre positie, wat het extreem moeilijk maakte om uit te ademen, en onmogelijk om volledig in te ademen.
(afb.: www.maasbach.nl)
Uiteindelijk was verstikking de doodsoorzaak in een kruisiging. Om te kunnen ademen zag het slachtoffer zich gedwongen om zich met zijn voeten omhoog te drukken zodat de longen zich konden vullen. Maar wanneer het lichaam zwakker werd en de pijn in de voeten en benen ondraaglijk werd, werd het slachtoffer gedwongen om het ademen in te ruilen voor pijn en uitputting. Uiteindelijk zou het slachtoffer op deze manier bezwijken, compleet uitgeput of af en toe het bewustzijn verliezend, zodat hij zijn lichaam niet langer van de stipes op kon tillen om zijn longen met lucht te vullen. Door de oppervlakkige ademhaling zouden de longen van het slachtoffer het op enkele plaatsen beginnen te begeven, wat waarschijnlijk hypoxie veroorzaakte. Door het bloedverlies dat het gevolg was van de geseling ontwikkelde het slachtoffer waarschijnlijk een respiratoire acidose, wat resulteerde in een verhoogde spanning op het hart, dat dan sneller ging slaan om hiervoor te compenseren. Ook zou zich vocht in de longen opeenhopen. Onder de spanning van hypoxie en acidose zou het hart eventueel falen. Er zijn verschillende theorieën over de feitelijke doodsoorzaak van Jezus. Eén theorie zegt dat het pericardium zich met vocht vulde, wat een fatale spanning veroorzaakte waardoor Zijn hart geen bloed meer kon rondpompen. Een andere theorie stelt dat Jezus stierf aan een scheuring van het hart. Een andere theorie zegt dat de dood van Jezus werd veroorzaakt door "meerdere factoren en vooral gerelateerd was aan een hypovolemische shock, verstikking door uitputting en misschien een acuut hartfalen.” Ongeacht de feitelijke medische oorzaak van Zijn uiteindelijke dood, is het historische verslag bijzonder duidelijk -- Jezus leed vele uren onder afschuwelijke en onophoudelijke folteringen aan het kruis op de berg Golgotha.
(afb.: www.maasbach.nl)
Uiteindelijk was verstikking de doodsoorzaak in een kruisiging. Om te kunnen ademen zag het slachtoffer zich gedwongen om zich met zijn voeten omhoog te drukken zodat de longen zich konden vullen. Maar wanneer het lichaam zwakker werd en de pijn in de voeten en benen ondraaglijk werd, werd het slachtoffer gedwongen om het ademen in te ruilen voor pijn en uitputting. Uiteindelijk zou het slachtoffer op deze manier bezwijken, compleet uitgeput of af en toe het bewustzijn verliezend, zodat hij zijn lichaam niet langer van de stipes op kon tillen om zijn longen met lucht te vullen. Door de oppervlakkige ademhaling zouden de longen van het slachtoffer het op enkele plaatsen beginnen te begeven, wat waarschijnlijk hypoxie veroorzaakte. Door het bloedverlies dat het gevolg was van de geseling ontwikkelde het slachtoffer waarschijnlijk een respiratoire acidose, wat resulteerde in een verhoogde spanning op het hart, dat dan sneller ging slaan om hiervoor te compenseren. Ook zou zich vocht in de longen opeenhopen. Onder de spanning van hypoxie en acidose zou het hart eventueel falen. Er zijn verschillende theorieën over de feitelijke doodsoorzaak van Jezus. Eén theorie zegt dat het pericardium zich met vocht vulde, wat een fatale spanning veroorzaakte waardoor Zijn hart geen bloed meer kon rondpompen. Een andere theorie stelt dat Jezus stierf aan een scheuring van het hart. Een andere theorie zegt dat de dood van Jezus werd veroorzaakt door "meerdere factoren en vooral gerelateerd was aan een hypovolemische shock, verstikking door uitputting en misschien een acuut hartfalen.” Ongeacht de feitelijke medische oorzaak van Zijn uiteindelijke dood, is het historische verslag bijzonder duidelijk -- Jezus leed vele uren onder afschuwelijke en onophoudelijke folteringen aan het kruis op de berg Golgotha.
Jezus dacht zelfs aan het kruis niet aan Zichzelf, maar concentreerde zich op de mensen, waarvoor Hij het deed. Daarna riep Hij het uit: het is volbracht.
(afb.: https://www.eci.nl )
Jezus leed voor jou en mij bij de kruisiging.
De verslagen over de kruisiging van Jezus Christus zijn volledig in overeenstemming met de gebruiken en gewoonten van de Romeinen in die periode. Het bewijs voor de afschuwelijke en pijnlijke dood van Christus wordt door de legitieme schriftgeleerden van tegenwoordig niet in twijfel getrokken. Het enige dispuut heeft betrekking op de aard en het karakter van de "crimineel" Jezus Christus.
Onderzoek het verslag voor jezelf -- Zelfs onder al die pijn, dacht Jezus aan anderen in plaats van aan Zichzelf. Zijn eerste woorden aan het kruis waren, "Vader, vergeef hun, want ze weten niet wat ze doen." (Lucas 23:34). Hij dacht aan Zijn moeder, die huilend bij het kruis stond, en vroeg zijn geliefde discipel Johannes om voor haar te zorgen. Aan de twee zijden van Jezus waren twee dieven die tegelijk met Hem werden geëxecuteerd. Toen één van hen Jezus als zijn Heer accepteerde, deelde Jezus het volgende met hem, "Ik verzeker je: nog vandaag zul je met mij in het paradijs zijn." (Lucas 23:43). Tenslotte drukte Jezus zijn volledige overgave aan de wil van God uit, toen Hij zei, "het is volbracht." (Johannes 19:30). "Vader, in uw handen leg ik mijn geest." (Lucas 23:46).
(afb.: https://www.youtube.com)
(afb.: https://www.eci.nl )
Jezus leed voor jou en mij bij de kruisiging.
De verslagen over de kruisiging van Jezus Christus zijn volledig in overeenstemming met de gebruiken en gewoonten van de Romeinen in die periode. Het bewijs voor de afschuwelijke en pijnlijke dood van Christus wordt door de legitieme schriftgeleerden van tegenwoordig niet in twijfel getrokken. Het enige dispuut heeft betrekking op de aard en het karakter van de "crimineel" Jezus Christus.
Onderzoek het verslag voor jezelf -- Zelfs onder al die pijn, dacht Jezus aan anderen in plaats van aan Zichzelf. Zijn eerste woorden aan het kruis waren, "Vader, vergeef hun, want ze weten niet wat ze doen." (Lucas 23:34). Hij dacht aan Zijn moeder, die huilend bij het kruis stond, en vroeg zijn geliefde discipel Johannes om voor haar te zorgen. Aan de twee zijden van Jezus waren twee dieven die tegelijk met Hem werden geëxecuteerd. Toen één van hen Jezus als zijn Heer accepteerde, deelde Jezus het volgende met hem, "Ik verzeker je: nog vandaag zul je met mij in het paradijs zijn." (Lucas 23:43). Tenslotte drukte Jezus zijn volledige overgave aan de wil van God uit, toen Hij zei, "het is volbracht." (Johannes 19:30). "Vader, in uw handen leg ik mijn geest." (Lucas 23:46).
(afb.: https://www.youtube.com)
Onderzoek het historische verslag, en onderzoek dan uw hart. Jezus gaf Zijn leven vrijwillig voor u, Hij stierf een afschuwelijke dood, terwijl Hij nooit zonde had gedaan.
Jezus leed deze afschuwelijke dood voor jou en mij. Jezus hield zo veel van ons dat Hij bereid was om in volledige schaamte en pijn voor onze zonden te sterven. De Bijbel leert ons feitelijk dat Hij die zonder zonde was letterlijk voor ons "tot zonde werd gemaakt". God, in Zijn menselijke vorm, stond toe dat hijzelf tot zonde gemaakt werd om ons te redden. Door Zijn liefde droeg Hij aan het kruis de zonden van de hele wereld. De enige manier om Zijn liefdesverhaal af te maken is om Hem ook lief te hebben.
Kies nu je nog kiezen kunt, er komt een tijd dat Gods genade niet meer geldt en je te laat bent.
Jezus leed deze afschuwelijke dood voor jou en mij. Jezus hield zo veel van ons dat Hij bereid was om in volledige schaamte en pijn voor onze zonden te sterven. De Bijbel leert ons feitelijk dat Hij die zonder zonde was letterlijk voor ons "tot zonde werd gemaakt". God, in Zijn menselijke vorm, stond toe dat hijzelf tot zonde gemaakt werd om ons te redden. Door Zijn liefde droeg Hij aan het kruis de zonden van de hele wereld. De enige manier om Zijn liefdesverhaal af te maken is om Hem ook lief te hebben.
Kies nu je nog kiezen kunt, er komt een tijd dat Gods genade niet meer geldt en je te laat bent.