Bijbelse geschiedenis van het Nieuwe Testament
De Bijbelse geschiedenis van het Nieuwe Testament is eenvoudig de geschiedenis die ons in het Nieuwe Testament wordt meegedeeld.
De Bijbelse geschiedenis van het Nieuwe Testament gaat over de eerste eeuw na Christus. Deze periode heeft twee tijdperken:
- Jezus Christus op aarde: Van Zijn geboorte tot Zijn hemelvaart, 1-33.
- Jezus Christus in de hemel: Van de uitstorting van de Heilige Geest tot de voleinding der Openbaring.
De Heer Jezus op de aarde.
Het eerste tijdperk van de Bijbelse geschiedenis van het Nieuwe Testament is de tijd dat Jezus Christus op aarde was: van Zijn geboorte tot Zijn hemelvaart, circa de jaren 1 - 33. Dit tijdperk kan als volgt worden verdeeld:
- Van Zijn geboorte tot Zijn doop, c. 1 - 31
- Van Zijn doop tot Zijn offerdood, c. 31 - 33
- Van Zijn opstanding tot Zijn hemelvaart
Van Jezus' geboorte tot Zijn doop.
De periode bestrijkt de jaren ca. 1 tot 31.
Johannes de Doper is de voorloper en wegbereider van Heer Jezus. Een engel kondigt de geboorte van Johannes aan. Geboorte, besnijdenis, naamgeving en kenschetsing door Zacharia’s profetie.
De Bijbelse geschiedenis van het Nieuwe Testament is eenvoudig de geschiedenis die ons in het Nieuwe Testament wordt meegedeeld.
De Bijbelse geschiedenis van het Nieuwe Testament gaat over de eerste eeuw na Christus. Deze periode heeft twee tijdperken:
- Jezus Christus op aarde: Van Zijn geboorte tot Zijn hemelvaart, 1-33.
- Jezus Christus in de hemel: Van de uitstorting van de Heilige Geest tot de voleinding der Openbaring.
De Heer Jezus op de aarde.
Het eerste tijdperk van de Bijbelse geschiedenis van het Nieuwe Testament is de tijd dat Jezus Christus op aarde was: van Zijn geboorte tot Zijn hemelvaart, circa de jaren 1 - 33. Dit tijdperk kan als volgt worden verdeeld:
- Van Zijn geboorte tot Zijn doop, c. 1 - 31
- Van Zijn doop tot Zijn offerdood, c. 31 - 33
- Van Zijn opstanding tot Zijn hemelvaart
Van Jezus' geboorte tot Zijn doop.
De periode bestrijkt de jaren ca. 1 tot 31.
Johannes de Doper is de voorloper en wegbereider van Heer Jezus. Een engel kondigt de geboorte van Johannes aan. Geboorte, besnijdenis, naamgeving en kenschetsing door Zacharia’s profetie.
Johannes de Doper is de voorloper en wegbereider van Heer Jezus.
(afb.: gemeente-van-christus.org/preken/geens/tony/jdedoper)
Jezus' geboorte betekent dat Hij de Zaligmaker wordt, overeenkomstig de profetie, te Bethlehem in Juda geboren uit een maagd. Door Maria is Jezus uit de lendenen van koning David, de lijn van Nathan (Luk. 3); door zijn pleegvader Jozef is Jezus de erfgenaam van het troonrecht, in de lijn van Salomo (Matth. 1).
Zijn voorstelling in de tempel: de Zaligmaker wordt gesteld onder de Wet (Gal. 4 :4), door Zijn besnijdenis en Zijn voorstelling in de tempel (Ex. 13 :2; Lev. 12 :8). Zijn ouders brengen een offer der armen. De oude Simeon en zijn profetie aangaande Jezus.
De heidenwereld zendt haar eerstelingen, om de Koning der Joden te aanbidden: het bezoek der Wijzen uit het oosten. Uit de berekening van Herodes is duidelijk, dat het bezoek der Wijzen veel later dan de voorstelling in de tempel moet hebben plaatsgevonden. Gods leiding van, en openbaring aan de Wijzen.
Herodes de Grote vreest voor de geboren Koning. Op zijn bevel worden in het gebied van Bethlehem de kinderen tot twee jaar oud gedood: de kindermoord van Bethlehem. Het Kind Jezus echter wordt veilig bewaard en naar Egypte geleid.
Herodes de Grote sterft in 4 na Chr. Hierna wordt het joodse land verdeeld onder zijn zonen: Archelaüs kreeg Judea, Samaria en Idumea, met de koningstitel; Herodes Antipas werd viervorst over Galilea en Perea; Filippus viervorst over Iturea, Trachonitus enz.
Jozef keert niet naar Bethlehem terug, uit vrees voor koning Archelaüs. Jozef vestigt zich te Nazareth, in het gebied van Herodes Antipas. Van Jezus’ jeugd is weinig vermeld in de Schrift, alleen Zijn bezoek aan de tempel op 12-jarige leeftijd.
Jezus' openbare bediening begint op zijn 30e jaar. Johannes de Doper getuigt van de Messias.
Van Jezus' doop tot Zijn offerdood.
De periode bestrijkt de jaren ca. 31 tot 33 en omvat Jezus’ openbare leven en werkzaamheid als de Christus, de Zoon van de levende God, gedurende ongeveer 3 ½ jaar. De historie bereikt hier haar hoogtepunt; zij brengt de vervulling van beloften in het voorgaande. Tijdsbepaling en rangschikking van de feiten is niet volkomen zeker, alleen bij benadering.
De periode van Jezus' dood tot Zijn kruisdood kan als volgt worden ingedeeld:
- van Zijn doop tot de tempelreiniging: enkele maanden
- van het eerste tot het tweede Paasfeest: ongeveer 14 maanden
- van het tweede Paasfeest tot het Loofhuttenfeest van het volgende jaar: ongeveer 1,5 jaar
- van het Loofhuttenfeest tot Golgotha: 6 maanden
Van Zijn doop tot de tempelreiniging: enkele maanden.
(afb.: gemeente-van-christus.org/preken/geens/tony/jdedoper)
Jezus' geboorte betekent dat Hij de Zaligmaker wordt, overeenkomstig de profetie, te Bethlehem in Juda geboren uit een maagd. Door Maria is Jezus uit de lendenen van koning David, de lijn van Nathan (Luk. 3); door zijn pleegvader Jozef is Jezus de erfgenaam van het troonrecht, in de lijn van Salomo (Matth. 1).
Zijn voorstelling in de tempel: de Zaligmaker wordt gesteld onder de Wet (Gal. 4 :4), door Zijn besnijdenis en Zijn voorstelling in de tempel (Ex. 13 :2; Lev. 12 :8). Zijn ouders brengen een offer der armen. De oude Simeon en zijn profetie aangaande Jezus.
De heidenwereld zendt haar eerstelingen, om de Koning der Joden te aanbidden: het bezoek der Wijzen uit het oosten. Uit de berekening van Herodes is duidelijk, dat het bezoek der Wijzen veel later dan de voorstelling in de tempel moet hebben plaatsgevonden. Gods leiding van, en openbaring aan de Wijzen.
Herodes de Grote vreest voor de geboren Koning. Op zijn bevel worden in het gebied van Bethlehem de kinderen tot twee jaar oud gedood: de kindermoord van Bethlehem. Het Kind Jezus echter wordt veilig bewaard en naar Egypte geleid.
Herodes de Grote sterft in 4 na Chr. Hierna wordt het joodse land verdeeld onder zijn zonen: Archelaüs kreeg Judea, Samaria en Idumea, met de koningstitel; Herodes Antipas werd viervorst over Galilea en Perea; Filippus viervorst over Iturea, Trachonitus enz.
Jozef keert niet naar Bethlehem terug, uit vrees voor koning Archelaüs. Jozef vestigt zich te Nazareth, in het gebied van Herodes Antipas. Van Jezus’ jeugd is weinig vermeld in de Schrift, alleen Zijn bezoek aan de tempel op 12-jarige leeftijd.
Jezus' openbare bediening begint op zijn 30e jaar. Johannes de Doper getuigt van de Messias.
Van Jezus' doop tot Zijn offerdood.
De periode bestrijkt de jaren ca. 31 tot 33 en omvat Jezus’ openbare leven en werkzaamheid als de Christus, de Zoon van de levende God, gedurende ongeveer 3 ½ jaar. De historie bereikt hier haar hoogtepunt; zij brengt de vervulling van beloften in het voorgaande. Tijdsbepaling en rangschikking van de feiten is niet volkomen zeker, alleen bij benadering.
De periode van Jezus' dood tot Zijn kruisdood kan als volgt worden ingedeeld:
- van Zijn doop tot de tempelreiniging: enkele maanden
- van het eerste tot het tweede Paasfeest: ongeveer 14 maanden
- van het tweede Paasfeest tot het Loofhuttenfeest van het volgende jaar: ongeveer 1,5 jaar
- van het Loofhuttenfeest tot Golgotha: 6 maanden
Van Zijn doop tot de tempelreiniging: enkele maanden.
Jezus jaagt de joodse geldwisselaars van het tempelplein.
(afb.: https://www.holyhome.nl
Jezus’ openbaar optreden wordt voorbereid door:
- Zijn doop door Johannes de Doper, Matt. 3: 13v., Mark. 1 :9v., Luk. 3:21,22
- Zijn verzoeking in de woestijn door de Satan, Matth. 4 : 1v., Mark. 1:12-13, Luk. 4 :1v.
- De roeping van de eerste discipelen: Johannes, Andreas, Petrus, Filippus, Nathanaël, Joh. 1 :35v.
- Zijn eerste wonder, te Kana in Galilea, Joh. 2 :1-12.
Van het eerste tot het tweede Paasfeest.
Deze tijd duurt ongeveer 14 maanden. De eerste 8 maanden werkt de Heer in Judea, daarna ongeveer een ½ jaar in Galilea.
a) Zijn arbeid te Jeruzalem en in Judea, 8 maanden.
De tempelreiniging, waar Hij Zich aan Israël openbaart als de Messias, de Zoon van de Vader (Joh. 2 :13v.). Nicodémus bij Jezus, Joh. 3 :1-21.
Omdat Jeruzalem Hem niet aanneemt, gaat Jezus naar het land van Judea, waar Hij met Zijn discipelen predikt en doopt, Joh. 3 :26v.
Na de gevangenneming van Johannes vertrekt Hij naar Galilea, Matth. 4 :12. Door Samaria: gesprek met de Samaritaanse vrouw, Joh. 4 :1-30.
b) Zijn arbeid in Galilea, ongeveer ½ jaar.
Uitgezonderd de reis van en naar het tweede paasfeest, heeft Jezus van nu af tot enkele maanden vóór Zijn dood in Galilea gearbeid, dat is ongeveer 2 jaar. Hiervan vóór het tweede Paasfeest: ½ jaar.
Voornaamste feiten: Jezus geneest te Kana de zoon van de hoveling uit Kapernaüm, Joh. 4:46 v.; openbaart Zich in Nazareths synagoge als de Messias, Luk. 4 :16 v.; neemt Zijn woonplaats te Kapernaüm, Matth. 4 :13; roept Simon en Andreas, Johannes en Jakobus; (de wonderbare visvangst symbool en profetie, Luk. 5, verg. Joh. 21); geneest een melaatse en een geraakte; roept Levi (Mattheüs), Matth. 9.
Van het tweede Paasfeest tot het Loofhuttenfeest van het volgende jaar.
Deze periode duurt ongeveer 1,5 jaar. Het feest, Joh. 5 :1, is het 2e Paasfeest, niet het Purimfeest, dat overal kon worden gevierd, en waarvoor het niet nodig was om op te gaan naar Jeruzalem. Het volgende Paasfeest, het 3de na Zijn optreden heeft Jezus niet in Jeruzalem gevierd, Joh. 6 :1,4. Wel het Loofhuttenfeest daarna, Joh. 7 :2,14.
(afb.: https://www.holyhome.nl
Jezus’ openbaar optreden wordt voorbereid door:
- Zijn doop door Johannes de Doper, Matt. 3: 13v., Mark. 1 :9v., Luk. 3:21,22
- Zijn verzoeking in de woestijn door de Satan, Matth. 4 : 1v., Mark. 1:12-13, Luk. 4 :1v.
- De roeping van de eerste discipelen: Johannes, Andreas, Petrus, Filippus, Nathanaël, Joh. 1 :35v.
- Zijn eerste wonder, te Kana in Galilea, Joh. 2 :1-12.
Van het eerste tot het tweede Paasfeest.
Deze tijd duurt ongeveer 14 maanden. De eerste 8 maanden werkt de Heer in Judea, daarna ongeveer een ½ jaar in Galilea.
a) Zijn arbeid te Jeruzalem en in Judea, 8 maanden.
De tempelreiniging, waar Hij Zich aan Israël openbaart als de Messias, de Zoon van de Vader (Joh. 2 :13v.). Nicodémus bij Jezus, Joh. 3 :1-21.
Omdat Jeruzalem Hem niet aanneemt, gaat Jezus naar het land van Judea, waar Hij met Zijn discipelen predikt en doopt, Joh. 3 :26v.
Na de gevangenneming van Johannes vertrekt Hij naar Galilea, Matth. 4 :12. Door Samaria: gesprek met de Samaritaanse vrouw, Joh. 4 :1-30.
b) Zijn arbeid in Galilea, ongeveer ½ jaar.
Uitgezonderd de reis van en naar het tweede paasfeest, heeft Jezus van nu af tot enkele maanden vóór Zijn dood in Galilea gearbeid, dat is ongeveer 2 jaar. Hiervan vóór het tweede Paasfeest: ½ jaar.
Voornaamste feiten: Jezus geneest te Kana de zoon van de hoveling uit Kapernaüm, Joh. 4:46 v.; openbaart Zich in Nazareths synagoge als de Messias, Luk. 4 :16 v.; neemt Zijn woonplaats te Kapernaüm, Matth. 4 :13; roept Simon en Andreas, Johannes en Jakobus; (de wonderbare visvangst symbool en profetie, Luk. 5, verg. Joh. 21); geneest een melaatse en een geraakte; roept Levi (Mattheüs), Matth. 9.
Van het tweede Paasfeest tot het Loofhuttenfeest van het volgende jaar.
Deze periode duurt ongeveer 1,5 jaar. Het feest, Joh. 5 :1, is het 2e Paasfeest, niet het Purimfeest, dat overal kon worden gevierd, en waarvoor het niet nodig was om op te gaan naar Jeruzalem. Het volgende Paasfeest, het 3de na Zijn optreden heeft Jezus niet in Jeruzalem gevierd, Joh. 6 :1,4. Wel het Loofhuttenfeest daarna, Joh. 7 :2,14.
Afbeelding van een soeka. De Hebreeuwse naam van het feest, Soekot (hutten) verwijst volgens de rabbijnen naar de hemelse wolken die de kinderen Israëls in de woestijn omgaven en hen beschermden tegen vijandige elementen. In het Woord staat dat het is om ons te herinneren aan de tenten waarin we in de woestijn woonden.“…opdat uw geslachten weten, dat Ik de Israelieten in hutten heb doen wonen, toen Ik hen uit het land Egypte leidde: Ik ben de HERE, uw God.” (Leviticus 23:43).
Van het tweede Paasfeest tot aan de Bergrede.
Te Jeruzalem: genezing van de 38-jarige kranke in Bethesda, Joh. 5 :1-9. Vijandschap van de joden, Joh. 5 :15-18. Terug naar Galilea. Roeping van de 12 apostelen. De Bergrede, Matth. 5-7.
Van de Bergrede tot het derde Paasfeest.
In Kapernaüm terug: vele wonderen en tekenen: de storm op zee gestild, Luk. 8 :22 v.; de 70 discipelen uitgezonden en hun terugkomst, Luk. 10; de bezetene in Gadara genezen, Matth. 8 :28 v.; Jairus’ dochtertje opgewekt, Matth. 9; bezoek van de discipelen van Johannes de Doper; de steden bedreigd in welke Zijn krachten geschied waren, Matth. 11; beschuldiging van de Farizeeën, dat Hij de duivelen uitwerpt door Beëlzebul, Matth. 12 :24v.; prediking van nu af door gelijkenissen, Matth. 13; de twaalven uitgezonden, Matth. 10; de 5000 gespijzigd, Matth. 14 :13 v.; de rede in de synagoge te Kapernaüm; velen gaan
terug, de twaalf discipelen blijven, Joh. 6 :24 v.
Van het derde Paasfeest tot de verheerlijking op de berg.
Zie hiervoor Matth. 15 en 16. Reis naar de omstreken van Tyrus en Sydon; de Kananese vrouw; genezing aan de zee van Galilea van vele kreupelen, blinden enz.; spijziging van de 4000; Farizeeën en Sadduceeën begeren een teken van de hemel, Matth. 15. Te Cesarea-Filippi wordt Simon Petrus zaliggesproken; voorzegging van Zijn lijden, sterven, opstanding en wederkomst, Matth. 16.
Van de verheerlijking op de berg tot het vertrek uit Galilea.
Zie hiervoor Matth. 17 en 18; Mark. 9; Luk. 9 :28 v.
De verheerlijking, geen verzoeking, maar openbaring van Zijn heerlijkheid. Een maanzieke jongen, welke de discipelen niet konden genezen, wordt door Jezus van de duivel verlost; de discipelen worden onderwezen over de kracht van het geloof, over bidden en vasten, over Zijn lijden, sterven en opstanding, Matth. 17.
Terug te Kapernaüm: de stater in de vis; de twist van de discipelen, wie de meeste zou zijn; onderwijs daarover, en over de ergernissen; de gelijkenis van het verloren schaap; hoe menigmaal men vergeven moet, aangedrongen door de gelijkenis van de onbarmhartige dienstknecht, Matth. 17 en 18.
De reis door Samaria naar Jeruzalem.
Zie hiervoor Luk. 9 :51 v.
Jezus gaat in stilte op weg naar het Loofhuttenfeest; ongelovige bejegening door Zijn broeders, Joh. 7 :2 v.; reis door Samaria en slechte ontvangst; aldaar uitzending van de 70 discipelen, Luk. 10.
Van het Loofhuttenfeest tot Golgotha.
Deze periode duurt 6 maanden.
Indeling:
1) Op het Loofhuttenfeest en daarna, Joh. 7 –10 :21, Luk. 10 :25 – 42.
2) Van Zijn komst te Bethanië tot aan het feest van de Vernieuwing van de Tempel.
3) Van de opwekking van Lazarus tot Zijn zalving ter voorbereiding van Zijn begrafenis.
4) Van Zijn intocht te Jeruzalem tot Golgotha, de lijdensweek, Matth. 21–27; Mark. 11-15; Luk. 19 :28–32; Joh. 12 – 19.
Van het tweede Paasfeest tot aan de Bergrede.
Te Jeruzalem: genezing van de 38-jarige kranke in Bethesda, Joh. 5 :1-9. Vijandschap van de joden, Joh. 5 :15-18. Terug naar Galilea. Roeping van de 12 apostelen. De Bergrede, Matth. 5-7.
Van de Bergrede tot het derde Paasfeest.
In Kapernaüm terug: vele wonderen en tekenen: de storm op zee gestild, Luk. 8 :22 v.; de 70 discipelen uitgezonden en hun terugkomst, Luk. 10; de bezetene in Gadara genezen, Matth. 8 :28 v.; Jairus’ dochtertje opgewekt, Matth. 9; bezoek van de discipelen van Johannes de Doper; de steden bedreigd in welke Zijn krachten geschied waren, Matth. 11; beschuldiging van de Farizeeën, dat Hij de duivelen uitwerpt door Beëlzebul, Matth. 12 :24v.; prediking van nu af door gelijkenissen, Matth. 13; de twaalven uitgezonden, Matth. 10; de 5000 gespijzigd, Matth. 14 :13 v.; de rede in de synagoge te Kapernaüm; velen gaan
terug, de twaalf discipelen blijven, Joh. 6 :24 v.
Van het derde Paasfeest tot de verheerlijking op de berg.
Zie hiervoor Matth. 15 en 16. Reis naar de omstreken van Tyrus en Sydon; de Kananese vrouw; genezing aan de zee van Galilea van vele kreupelen, blinden enz.; spijziging van de 4000; Farizeeën en Sadduceeën begeren een teken van de hemel, Matth. 15. Te Cesarea-Filippi wordt Simon Petrus zaliggesproken; voorzegging van Zijn lijden, sterven, opstanding en wederkomst, Matth. 16.
Van de verheerlijking op de berg tot het vertrek uit Galilea.
Zie hiervoor Matth. 17 en 18; Mark. 9; Luk. 9 :28 v.
De verheerlijking, geen verzoeking, maar openbaring van Zijn heerlijkheid. Een maanzieke jongen, welke de discipelen niet konden genezen, wordt door Jezus van de duivel verlost; de discipelen worden onderwezen over de kracht van het geloof, over bidden en vasten, over Zijn lijden, sterven en opstanding, Matth. 17.
Terug te Kapernaüm: de stater in de vis; de twist van de discipelen, wie de meeste zou zijn; onderwijs daarover, en over de ergernissen; de gelijkenis van het verloren schaap; hoe menigmaal men vergeven moet, aangedrongen door de gelijkenis van de onbarmhartige dienstknecht, Matth. 17 en 18.
De reis door Samaria naar Jeruzalem.
Zie hiervoor Luk. 9 :51 v.
Jezus gaat in stilte op weg naar het Loofhuttenfeest; ongelovige bejegening door Zijn broeders, Joh. 7 :2 v.; reis door Samaria en slechte ontvangst; aldaar uitzending van de 70 discipelen, Luk. 10.
Van het Loofhuttenfeest tot Golgotha.
Deze periode duurt 6 maanden.
Indeling:
1) Op het Loofhuttenfeest en daarna, Joh. 7 –10 :21, Luk. 10 :25 – 42.
2) Van Zijn komst te Bethanië tot aan het feest van de Vernieuwing van de Tempel.
3) Van de opwekking van Lazarus tot Zijn zalving ter voorbereiding van Zijn begrafenis.
4) Van Zijn intocht te Jeruzalem tot Golgotha, de lijdensweek, Matth. 21–27; Mark. 11-15; Luk. 19 :28–32; Joh. 12 – 19.
De Goede Week (ook wel Stille Week, Heilige Week, Grote Week of lijdensweek genoemd) is in het christendom de naam voor de week vanaf Palmzondag tot Stille Zaterdag. Het zijn de laatste zeven dagen van de Vasten ( in het Rooms-katholicisme) of de Veertigdagentijd ( in het Protestantisme).
(afb.: https://www.youtube.com)
Op het Loofhuttenfeest en daarna.
Schriftplaatsen: Joh. 7 –10 :21, Luk. 10 :25 – 42. Jezus leert in de tempel, Joh. 7 :14 v.; gerechtsdienaren uitgezonden om Hem te vangen; Nicodémus getuigenis in de Raad; Jezus vertrekt naar de Olijfberg. Na het feest leert Hij opnieuw in de tempel, Joh. 8 :2 v.; de vrouw in overspel gegrepen; Jezus predikt Zich als het Licht der wereld en als de oorzaak van de ware vrijheid; en tekent de Joden als kinderen van de duivel; gesprek met de wetgeleerde, gelijkenis van de barmhartige Samaritaan.
Van Zijn komst te Bethanië tot aan het feest van de Tempelwijding.
"Martha, Martha, één ding is nodig", Luk. 10 :38v. Jezus leert Zijn discipelen bidden, Luk. 11; terugkomst van de zeventigen; genezing van de blindgeborene, Joh. 9; gelijkenis van de goede herder, Joh. 10, en andere, Luk. 12-16; in de winter weer te Jeruzalem op het feest van de Vernieuwing van de Tempel, Joh. 10 :22. de Joden willen Jezus stenigen, maar Hij ontkomt over de Jordaan, naar de plaats Bethanië aan de Jordaan, in de landstreek Perea.
Van de opwekking van Lazarus tot Zijn zalving door Maria.
Te Bethanië, aan de overzijde van de Jordaan, ontvangt Hij de boodschap van Lazarus ziekte; blijft nog 2 dagen aldaar, reist naar Bethanië aan de Olijfberg, en wekt Lazarus op; velen geloven; anderen klagen Hem aan; Kajafas profetie; het Sanhedrin besluit tot Zijn dood, Joh. 11. Van nu af wandelt Hij niet meer vrijelijk onder de joden, maar gaat naar de stad Efraïm, ca. 2 ½ uur ten Noorden van Jeruzalem en verblijft daar met Zijn discipelen. In deze tijd gebeurt wat we lezen in Matth. 19, 20, Mark. 10, Luk 18 en 19.
Zes dagen voor het Pascha komt Hij weer te Bethanië; maaltijd bij Simon de melaatse; Maria zalft Hem tot een voorbereiding van Zijn begrafenis; haar daad tegenover Judas door Jezus verdedigd; Judas gaat tot de overpriesters, en verbindt zich Hem voor 30 zilverlingen te verraden, Matth. 26.
Van Jezus' intocht te Jeruzalem tot Golgotha (de lijdensweek).
Zie Matth. 21–27; Mark. 11-15; Luk. 19 :28–32; Joh. 12 – 19.
Zondag: de intocht te Jeruzalem; ’s avonds terug te Bethanië.
Maandag: de onvruchtbare vijgenboom vervloekt; tweede tempelreiniging; de vraag naar Zijn macht beantwoord met een vraag over de doop van Johannes.
Dinsdag en woensdag: Jezus leert in de tempel; gesprekken met de overpriesters; gelijkenis van de boze landlieden; Grieken begeren Jezus te zien; de stem uit de hemel; voorspellingen aangaande het Koninkrijk der Hemelen, Jeruzalems verwoesting en het einde der wereld, Matth. 21–25, Mark. 12 en 13, Luk. 20 en 21, verg. Joh. 12.
(afb.: https://www.youtube.com)
Op het Loofhuttenfeest en daarna.
Schriftplaatsen: Joh. 7 –10 :21, Luk. 10 :25 – 42. Jezus leert in de tempel, Joh. 7 :14 v.; gerechtsdienaren uitgezonden om Hem te vangen; Nicodémus getuigenis in de Raad; Jezus vertrekt naar de Olijfberg. Na het feest leert Hij opnieuw in de tempel, Joh. 8 :2 v.; de vrouw in overspel gegrepen; Jezus predikt Zich als het Licht der wereld en als de oorzaak van de ware vrijheid; en tekent de Joden als kinderen van de duivel; gesprek met de wetgeleerde, gelijkenis van de barmhartige Samaritaan.
Van Zijn komst te Bethanië tot aan het feest van de Tempelwijding.
"Martha, Martha, één ding is nodig", Luk. 10 :38v. Jezus leert Zijn discipelen bidden, Luk. 11; terugkomst van de zeventigen; genezing van de blindgeborene, Joh. 9; gelijkenis van de goede herder, Joh. 10, en andere, Luk. 12-16; in de winter weer te Jeruzalem op het feest van de Vernieuwing van de Tempel, Joh. 10 :22. de Joden willen Jezus stenigen, maar Hij ontkomt over de Jordaan, naar de plaats Bethanië aan de Jordaan, in de landstreek Perea.
Van de opwekking van Lazarus tot Zijn zalving door Maria.
Te Bethanië, aan de overzijde van de Jordaan, ontvangt Hij de boodschap van Lazarus ziekte; blijft nog 2 dagen aldaar, reist naar Bethanië aan de Olijfberg, en wekt Lazarus op; velen geloven; anderen klagen Hem aan; Kajafas profetie; het Sanhedrin besluit tot Zijn dood, Joh. 11. Van nu af wandelt Hij niet meer vrijelijk onder de joden, maar gaat naar de stad Efraïm, ca. 2 ½ uur ten Noorden van Jeruzalem en verblijft daar met Zijn discipelen. In deze tijd gebeurt wat we lezen in Matth. 19, 20, Mark. 10, Luk 18 en 19.
Zes dagen voor het Pascha komt Hij weer te Bethanië; maaltijd bij Simon de melaatse; Maria zalft Hem tot een voorbereiding van Zijn begrafenis; haar daad tegenover Judas door Jezus verdedigd; Judas gaat tot de overpriesters, en verbindt zich Hem voor 30 zilverlingen te verraden, Matth. 26.
Van Jezus' intocht te Jeruzalem tot Golgotha (de lijdensweek).
Zie Matth. 21–27; Mark. 11-15; Luk. 19 :28–32; Joh. 12 – 19.
Zondag: de intocht te Jeruzalem; ’s avonds terug te Bethanië.
Maandag: de onvruchtbare vijgenboom vervloekt; tweede tempelreiniging; de vraag naar Zijn macht beantwoord met een vraag over de doop van Johannes.
Dinsdag en woensdag: Jezus leert in de tempel; gesprekken met de overpriesters; gelijkenis van de boze landlieden; Grieken begeren Jezus te zien; de stem uit de hemel; voorspellingen aangaande het Koninkrijk der Hemelen, Jeruzalems verwoesting en het einde der wereld, Matth. 21–25, Mark. 12 en 13, Luk. 20 en 21, verg. Joh. 12.
Jeruzalem en de tempel werden verwoest in het jaar 70 na Chr.
(afb.: https://en.wikipedia.org/wiki/Siege_of_Jerusalem_(AD_70)
Donderdag:
- het Pascha; de voetwassing; het Avondmaal; Judas ontdekt; afscheidsredenen, Joh. 13-16;
- het hogepriesterlijk gebed, Joh. 17;
- de lofzang, Matth. 26 :30; Mark. 14 :26.
- verraad van Judas Iskariot.
- Jezus gaat over de beek Kidron naar Gethsémané, Joh. 18 :1; de zielestrijd aldaar;
- de gevangenneming; vlucht der discipelen; de Heer weggeleid naar Annas
- van Annas geboeid weggeleid naar Kajafas.
Tijdens het verhoor bij de hogepriester Kajafas.
Daar vindt de verloochening van Petrus plaats; Jezus wordt door de gehele Raad ter dood veroordeeld (Joh. 18:12-28):
- 1e verloochening van Petrus (Joh. 18:17)
- voorlopig gehoor voor de hogepriester Kajafas; Jezus in het gezicht geslagen (Joh. 18:19-23)
- Valse getuigen (Mark. 14:53-61a)
- Jezus verklaart Zich de Christus, Gods Zoon te zijn (Matth. 26:63b-66; Mark. 14:61b-64)
- Petrus' 2e en 3e verloochening (Matth. 26:71-73; Mark. 14:69-72; Luc. 22:58-62'; Joh. 18:25-27).
- De Heer Jezus mishandeld (Matth. 26:67-68; Mark. 14:65; Luc. 22:63-65)
- De Heer door de gehele Joodse Raad (Sanhedrin) ter dood veroordeeld wegens godslastering (Matth. 27:1; Marc. 15:1; Luk. 22:66-71)
Vrijdag:
- Jezus in de vroege ochtend van Kajafas weggeleid naar Pilatus (Joh. 18:29);
- naar Herodes;
- terug naar Pilatus; gegeseld; naast Barabbas geplaatst; onschuldig verklaard en veroordeeld;
- de Heer wordt naar Golgotha gebracht; Simon van Cyrene; de wenende vrouwen;
- de Heer Jezus wordt gekruisigd om 9 uur 's ochtends; opschrift boven het kruis;
- de eerste drie kruiswoorden; duisternis van 12 tot 3 uur, de laatste vier kruiswoorden.
- Zijn dood; ontzaglijke tekenen;
- Zijn beenderen niet gebroken, wel Zijn zijde doorstoken;
- begrafenis
- het graf verzegeld en bewaakt.
Van Zijn opstanding tot Zijn hemelvaart.
De opstanding geschiedt op zondagmorgen; de engelen; de wachters gevlucht en omgekocht, Matth. 28, Mark. 16, Luk. 24, Joh. 20.
- Verschijningen van de Heer aan:
-- Maria Magdalena, Mark. 16 :9-11; Joh. 20 :11-18;
-- De vrouwen, Matth. 28 :8-10;
--Simon Petrus, Luk. 24 :34, 1 Kor. 15 :5. Van deze verschijning zijn geen bijzonderheden bewaard.
-- De Emmaüsgangers, Mark. 16 :12,13; Luk. 24 :13-35;
-- De samengekomen discipelen, zonder Thomas, Mark. 16 :14, Luk. 24 :36-49, Joh. 20 :19-24;
-- De samengekomen discipelen, met Thomas, Joh. 20 :26-31;
-- De zeven discipelen bij de Zee van Tiberias, Joh. 21 :1-14;
-- De elf discipelen op een berg in Galilea, Matth. 28 :16-20, Mark. 16 :15-18;
-- Vijfhonderd broeders op éénmaal, 1 Kor. 15 :6;
-- Jakobus, 1 Kor. 15 :7. Van deze verschijning zijn geen bijzonderheden bewaard.
-- De elf discipelen op de Olijfberg, Hand. 1 :4-8.
De hemelvaart, Luk. 24 :50 v., Hand. 1; gesprekken, Hand. 1 :4-8; een wolk neemt Hem weg; engelen troosten de discipelen; deze blijven te Jeruzalem, Hand. 1 :9-12.
(afb.: https://en.wikipedia.org/wiki/Siege_of_Jerusalem_(AD_70)
Donderdag:
- het Pascha; de voetwassing; het Avondmaal; Judas ontdekt; afscheidsredenen, Joh. 13-16;
- het hogepriesterlijk gebed, Joh. 17;
- de lofzang, Matth. 26 :30; Mark. 14 :26.
- verraad van Judas Iskariot.
- Jezus gaat over de beek Kidron naar Gethsémané, Joh. 18 :1; de zielestrijd aldaar;
- de gevangenneming; vlucht der discipelen; de Heer weggeleid naar Annas
- van Annas geboeid weggeleid naar Kajafas.
Tijdens het verhoor bij de hogepriester Kajafas.
Daar vindt de verloochening van Petrus plaats; Jezus wordt door de gehele Raad ter dood veroordeeld (Joh. 18:12-28):
- 1e verloochening van Petrus (Joh. 18:17)
- voorlopig gehoor voor de hogepriester Kajafas; Jezus in het gezicht geslagen (Joh. 18:19-23)
- Valse getuigen (Mark. 14:53-61a)
- Jezus verklaart Zich de Christus, Gods Zoon te zijn (Matth. 26:63b-66; Mark. 14:61b-64)
- Petrus' 2e en 3e verloochening (Matth. 26:71-73; Mark. 14:69-72; Luc. 22:58-62'; Joh. 18:25-27).
- De Heer Jezus mishandeld (Matth. 26:67-68; Mark. 14:65; Luc. 22:63-65)
- De Heer door de gehele Joodse Raad (Sanhedrin) ter dood veroordeeld wegens godslastering (Matth. 27:1; Marc. 15:1; Luk. 22:66-71)
Vrijdag:
- Jezus in de vroege ochtend van Kajafas weggeleid naar Pilatus (Joh. 18:29);
- naar Herodes;
- terug naar Pilatus; gegeseld; naast Barabbas geplaatst; onschuldig verklaard en veroordeeld;
- de Heer wordt naar Golgotha gebracht; Simon van Cyrene; de wenende vrouwen;
- de Heer Jezus wordt gekruisigd om 9 uur 's ochtends; opschrift boven het kruis;
- de eerste drie kruiswoorden; duisternis van 12 tot 3 uur, de laatste vier kruiswoorden.
- Zijn dood; ontzaglijke tekenen;
- Zijn beenderen niet gebroken, wel Zijn zijde doorstoken;
- begrafenis
- het graf verzegeld en bewaakt.
Van Zijn opstanding tot Zijn hemelvaart.
De opstanding geschiedt op zondagmorgen; de engelen; de wachters gevlucht en omgekocht, Matth. 28, Mark. 16, Luk. 24, Joh. 20.
- Verschijningen van de Heer aan:
-- Maria Magdalena, Mark. 16 :9-11; Joh. 20 :11-18;
-- De vrouwen, Matth. 28 :8-10;
--Simon Petrus, Luk. 24 :34, 1 Kor. 15 :5. Van deze verschijning zijn geen bijzonderheden bewaard.
-- De Emmaüsgangers, Mark. 16 :12,13; Luk. 24 :13-35;
-- De samengekomen discipelen, zonder Thomas, Mark. 16 :14, Luk. 24 :36-49, Joh. 20 :19-24;
-- De samengekomen discipelen, met Thomas, Joh. 20 :26-31;
-- De zeven discipelen bij de Zee van Tiberias, Joh. 21 :1-14;
-- De elf discipelen op een berg in Galilea, Matth. 28 :16-20, Mark. 16 :15-18;
-- Vijfhonderd broeders op éénmaal, 1 Kor. 15 :6;
-- Jakobus, 1 Kor. 15 :7. Van deze verschijning zijn geen bijzonderheden bewaard.
-- De elf discipelen op de Olijfberg, Hand. 1 :4-8.
De hemelvaart, Luk. 24 :50 v., Hand. 1; gesprekken, Hand. 1 :4-8; een wolk neemt Hem weg; engelen troosten de discipelen; deze blijven te Jeruzalem, Hand. 1 :9-12.
Op Hemelvaartsdag herdenken de Christenen dat hun Redder en Heiland, Jezus Christus, opvoer naar de hemel om daar een woning gereed te maken voor Zijn volgelingen. Vandaar zal Hij terugkomen op de wolken van de hemel met zijn volgelingen om de aarde te regeren in rechtvaardigheid en vrede.
(afb.: https://es.wikipedia.org/wiki/Día_de_la_Ascensión)
De Heer Jezus in de hemel.
Dit tijdperk is de tijd van de uitstorting van de Heilige Geest tot de voleinding van het Bijbelboek Openbaring en de brieven van de apostel Johannes. Dit tijdperk is in twee afdelingen te onderscheiden, beide beschreven in de Handelingen der apostelen.
1. Eerste afdeling: van Jeruzalem tot Antiochië; van de uitstoring van de Heilige Geest tot de uitzending van Paulus, Hand. 1-12.
2. Tweede afdeling: van Antiochië tot Rome; de arbeid in de heidenwereld tot aan de dood van Paulus, Hand. 13-28.
De eerste afdeling, van Jeruzalem tot Antiochië; van de uitstoring van de Heilige Geest tot de uitzending van Paulus, Hand. 1-12, kan als volgt worden onderverdeeld:
- De uitstorting van de Heilige Geest
- De gemeente te Jeruzalem
De tweede afdeling, de tijd van Paulus' uitzending in Antiochië tot zijn marteldood te Rome (Hand. 13-28), kan als volgt worden onderverdeeld:
- De zendingsreizen van Paulus (Hand. 13-20)
- Paulus te Jeruzalem, tot zijn dood (Hand. 21-28)
Van de komst van de Geest tot de uitzending van Paulus.
Biddend wordt de komst van de Heilige Geest verwacht. Keuze van een apostel in Judas’ plaats; Hand. 1 :13 v.
De Heilige Geest, door de Vader aan Christus gegeven, door de Opgevarene uitgestort, Zelf
onder tekenen gekomen. Rede van Petrus, Hand. 2.
Op de Pinksterdag wordt de gemeente gesticht. 3000 mensen bekeerd. De eerste gelovigen volharden in de leer der apostelen, in de breking van het brood, in de gebeden en in de gemeenschap. Milddadigheid van de rijken. Annanias en Saffira. De klacht van de Grieksen (joden van afkomst, maar in de verstrooiing geboren); de 7 diakenen.
Door vervolging gelouterd: aanleiding was de genezing van de kreupele; Petrus en Johannes; rede van Petrus; de apostelen voor de raad; gebed; aardbeving; de apostelen in de gevangenis; verlost door een engel; rede van Gamaliël; Stefanus voor de raad en gestenigd.
De gemeente verstrooid, profetie van haar algehele losmaking van stad en tempel en van Jeruzalems einde als heilige stad. Filippus’ prediking te Samaria en aan de kamerling uit Morenland. Ordening van de gemeenten in het land van Israël.
Bekering van Saulus op weg naar Damaskus; hij predikt in Damascus, ontvlucht in een mand; is drie jaar in Arabië; komt te Jeruzalem; vertrekt over Cesarea naar Tarsen.
(afb.: https://es.wikipedia.org/wiki/Día_de_la_Ascensión)
De Heer Jezus in de hemel.
Dit tijdperk is de tijd van de uitstorting van de Heilige Geest tot de voleinding van het Bijbelboek Openbaring en de brieven van de apostel Johannes. Dit tijdperk is in twee afdelingen te onderscheiden, beide beschreven in de Handelingen der apostelen.
1. Eerste afdeling: van Jeruzalem tot Antiochië; van de uitstoring van de Heilige Geest tot de uitzending van Paulus, Hand. 1-12.
2. Tweede afdeling: van Antiochië tot Rome; de arbeid in de heidenwereld tot aan de dood van Paulus, Hand. 13-28.
De eerste afdeling, van Jeruzalem tot Antiochië; van de uitstoring van de Heilige Geest tot de uitzending van Paulus, Hand. 1-12, kan als volgt worden onderverdeeld:
- De uitstorting van de Heilige Geest
- De gemeente te Jeruzalem
De tweede afdeling, de tijd van Paulus' uitzending in Antiochië tot zijn marteldood te Rome (Hand. 13-28), kan als volgt worden onderverdeeld:
- De zendingsreizen van Paulus (Hand. 13-20)
- Paulus te Jeruzalem, tot zijn dood (Hand. 21-28)
Van de komst van de Geest tot de uitzending van Paulus.
Biddend wordt de komst van de Heilige Geest verwacht. Keuze van een apostel in Judas’ plaats; Hand. 1 :13 v.
De Heilige Geest, door de Vader aan Christus gegeven, door de Opgevarene uitgestort, Zelf
onder tekenen gekomen. Rede van Petrus, Hand. 2.
Op de Pinksterdag wordt de gemeente gesticht. 3000 mensen bekeerd. De eerste gelovigen volharden in de leer der apostelen, in de breking van het brood, in de gebeden en in de gemeenschap. Milddadigheid van de rijken. Annanias en Saffira. De klacht van de Grieksen (joden van afkomst, maar in de verstrooiing geboren); de 7 diakenen.
Door vervolging gelouterd: aanleiding was de genezing van de kreupele; Petrus en Johannes; rede van Petrus; de apostelen voor de raad; gebed; aardbeving; de apostelen in de gevangenis; verlost door een engel; rede van Gamaliël; Stefanus voor de raad en gestenigd.
De gemeente verstrooid, profetie van haar algehele losmaking van stad en tempel en van Jeruzalems einde als heilige stad. Filippus’ prediking te Samaria en aan de kamerling uit Morenland. Ordening van de gemeenten in het land van Israël.
Bekering van Saulus op weg naar Damaskus; hij predikt in Damascus, ontvlucht in een mand; is drie jaar in Arabië; komt te Jeruzalem; vertrekt over Cesarea naar Tarsen.
Paulus bekering te Damaskus.
(afb.: https://www.holyhome.nl)
Rondreis van Petrus; te Lydda: Aenas te Joppe: Tabitha, Simon de lederbereider; te Cesarea: Cornelius; te Jeruzalem: verschil met de Jodenchristenen over de doop van Cornelius.
Stichting van de gemeente te Antiochië. Verblijf van Barnabas aldaar. Deze haalt Saulus uit Tarsen, en werkt een jaar lang met hem te Antiochië. Dan brengen zij een collecte over naar Jeruzalem, met het oog op een toekomstige hongersnood, door Agabus voorspeld, onder keizer Claudius gekomen.
Tijdens de arbeid van Saulus en Barnabas te Antiochië, vervolging van de gemeente te Jeruzalem door Herodes: Jakobus gedood, Petrus gevangen, maar door een wonder verlost. Dood van Herodes.
Paulus' zendingsreizen.
De tijd van Paulus' uitzending in Antiochië en zijn marteldood in Rome is beschreven in het tweede deel van het boek Handelingen, hoofdstukken 13-28.
De zendingsreizen van Paulus worden beschreven in Hand. 13-20. De eigenlijke zending onder de heidenen is begonnen in Antiochië, dat nu het middelpunt van het zendingswerk wordt.
Eerste zendingsreis, Hand. 13-14.
De eerste zendingsreis van Paulus is beschreven in Hand. 13 en 14 en was van 45-47 na Chr. Deze reis beperkt zich tot Klein-Azië. Paulus en Barnabas hebben (tot Perge) Johannes Markus tot een dienaar. Van Antiochië naar Seleucië; van hier per schip naar Cyprus (Salamis; Pafos: de stadhouder Sergius Paulus, de tovenaar Elymas); verder naar Perge: Johannes Markus gaat terug; dan naar Antiochië in Pisidië: prediking in de synagoge, daarna ook tot de heidenen; vervolgens naar Iconium, Lystre en Derbe. Van Derbe terug door Lystre, Iconium, Antiochië in Pisidië, Perge naar Attalië en vandaar per schip naar Antiochië.
De apostolische kerkvergadering, Hand. 15.
De apostolische kerkvergadering te Jeruzalem vinden we in Hand. 15 en vond in 50 na Chr. plaats. Paulus en Barnabas worden er vanuit Antiochië heen gezonden over de besnijdenisvraag, door een joods-christelijke partij opgeworpen in de gemeente van Antiochië. Uitgebreide discussie; erkenning van
Paulus’ apostelambt; brief aan de gemeente van Antiochië; Paulus en Barnabas, vergezeld van Judas Barnabas en Silas, brengen een brief over naar Antiochië.
Tweede zendingsreis, Hand. 16-18.
Deze reis is beschreven in Hand. 16-18 en vond plaats in 52-54 na Chr. Voor het begin van de tweede zendingsreis: verwijdering tussen Paulus en Barnabas over het meenemen van Johannes Markus. Barnabas gaat met Johannes Markus naar Cyprus. Paulus’ reisgenoten zijn Silas (Silvanus), Lukas (Hand. 16 :10v), en vanaf Lystre ook Timotheüs.
De reis gaat door Klein-Azië: van Antiochië uit, door Syrië, Cilicië, Galatië, Frygië; de Heilige Geest verhindert hen, Azië in te gaan; te Troas (Macedonisch man); naar Europa: van Troas over zee, voorbij Samothrace, naar Neapolis; te Filippi: (Lydia de purperverkoopster; de dienstmaagd met de geest van Pytho; Paulus en Silas in de gevangenis; de stokbewaarder; Lukas blijft hier;) door Amphipolis en Appolonia naar Thessalonica (zegenrijke arbeid, hevige vervolging); naar Berea: Silas en Timotheüs blijven achter; Paulus te Athene (altaar van de onbekende God; rede op de Areopagus); te Korinthe (verblijf gedurende 1½ jaar; Silas en Timotheüs voegen zich weer bij de apostel Paulus; Gallio).
Terug over Efeze (van Korinthe tot Efeze vergezellen Aquila en Priscilla de apostel Paulus), Cesarea, Jeruzalem, naar Antiochië.
(afb.: https://www.holyhome.nl)
Rondreis van Petrus; te Lydda: Aenas te Joppe: Tabitha, Simon de lederbereider; te Cesarea: Cornelius; te Jeruzalem: verschil met de Jodenchristenen over de doop van Cornelius.
Stichting van de gemeente te Antiochië. Verblijf van Barnabas aldaar. Deze haalt Saulus uit Tarsen, en werkt een jaar lang met hem te Antiochië. Dan brengen zij een collecte over naar Jeruzalem, met het oog op een toekomstige hongersnood, door Agabus voorspeld, onder keizer Claudius gekomen.
Tijdens de arbeid van Saulus en Barnabas te Antiochië, vervolging van de gemeente te Jeruzalem door Herodes: Jakobus gedood, Petrus gevangen, maar door een wonder verlost. Dood van Herodes.
Paulus' zendingsreizen.
De tijd van Paulus' uitzending in Antiochië en zijn marteldood in Rome is beschreven in het tweede deel van het boek Handelingen, hoofdstukken 13-28.
De zendingsreizen van Paulus worden beschreven in Hand. 13-20. De eigenlijke zending onder de heidenen is begonnen in Antiochië, dat nu het middelpunt van het zendingswerk wordt.
Eerste zendingsreis, Hand. 13-14.
De eerste zendingsreis van Paulus is beschreven in Hand. 13 en 14 en was van 45-47 na Chr. Deze reis beperkt zich tot Klein-Azië. Paulus en Barnabas hebben (tot Perge) Johannes Markus tot een dienaar. Van Antiochië naar Seleucië; van hier per schip naar Cyprus (Salamis; Pafos: de stadhouder Sergius Paulus, de tovenaar Elymas); verder naar Perge: Johannes Markus gaat terug; dan naar Antiochië in Pisidië: prediking in de synagoge, daarna ook tot de heidenen; vervolgens naar Iconium, Lystre en Derbe. Van Derbe terug door Lystre, Iconium, Antiochië in Pisidië, Perge naar Attalië en vandaar per schip naar Antiochië.
De apostolische kerkvergadering, Hand. 15.
De apostolische kerkvergadering te Jeruzalem vinden we in Hand. 15 en vond in 50 na Chr. plaats. Paulus en Barnabas worden er vanuit Antiochië heen gezonden over de besnijdenisvraag, door een joods-christelijke partij opgeworpen in de gemeente van Antiochië. Uitgebreide discussie; erkenning van
Paulus’ apostelambt; brief aan de gemeente van Antiochië; Paulus en Barnabas, vergezeld van Judas Barnabas en Silas, brengen een brief over naar Antiochië.
Tweede zendingsreis, Hand. 16-18.
Deze reis is beschreven in Hand. 16-18 en vond plaats in 52-54 na Chr. Voor het begin van de tweede zendingsreis: verwijdering tussen Paulus en Barnabas over het meenemen van Johannes Markus. Barnabas gaat met Johannes Markus naar Cyprus. Paulus’ reisgenoten zijn Silas (Silvanus), Lukas (Hand. 16 :10v), en vanaf Lystre ook Timotheüs.
De reis gaat door Klein-Azië: van Antiochië uit, door Syrië, Cilicië, Galatië, Frygië; de Heilige Geest verhindert hen, Azië in te gaan; te Troas (Macedonisch man); naar Europa: van Troas over zee, voorbij Samothrace, naar Neapolis; te Filippi: (Lydia de purperverkoopster; de dienstmaagd met de geest van Pytho; Paulus en Silas in de gevangenis; de stokbewaarder; Lukas blijft hier;) door Amphipolis en Appolonia naar Thessalonica (zegenrijke arbeid, hevige vervolging); naar Berea: Silas en Timotheüs blijven achter; Paulus te Athene (altaar van de onbekende God; rede op de Areopagus); te Korinthe (verblijf gedurende 1½ jaar; Silas en Timotheüs voegen zich weer bij de apostel Paulus; Gallio).
Terug over Efeze (van Korinthe tot Efeze vergezellen Aquila en Priscilla de apostel Paulus), Cesarea, Jeruzalem, naar Antiochië.
Als Paulus op zijn tweede zendingsreis in Athene aankomt, houdt hij een toespraak op de Areopagus, om te Atheners te overtuigen dat er maar één God van hemel en aarde bestaat, de Vader van de Here Jezus Christus.
(afb.: www.italian-renaissance-art.com/Paul-Preaching-at-Athens)
Derde zendingsreis, Hand. 19v.
Voor deze reis, zie Hand. 19v. De reis vond plaats in 54-58 na Chr. Bezoek van Galatië en Frygië, tot versterking van de discipelen.
Te Efeze: Kring van Johannes-discipelen (discipelen, gedoopt door Johannes de Doper); prediking in de synagoge, drie maanden; daarna in de school van Tyrannus; (in Efeze en heel Azië preekt de apostel twee jaar onder joden en Grieken); de zonen van Sceva; de toverboeken verbrand; oproer van Demetrius.
Door Macedonië naar Griekenland. Vanuit Korinthe schrijft Paulus de brief aan de Romeinen. Dit gebeurde in het jaar 57/58 of 55/56[1]
Na drie maanden lang door de joden verhinderd te zijn, om naar Syrië te varen, keert hij door Macedonië terug; over land naar Filippi; per schip naar Troas (7 dagen; Eutychus); naar Assus; verder: Mitylene, Trogylium, Milete (afscheid van de ouderlingen van Efeze), Cos, Rhodus, Patara (nieuw schip). Van Patara naar Tyrus (7 dagen; derde schip); te Ptolemais. (1 dag); te Cesarea (verblijf bij Filippus; diens profeterende dochters, Agabus voorspelling); naar Jeruzalem.
Paulus te Jeruzalem, tot zijn dood in Rome.
Indeling van deze tijd:
1). Te Jeruzalem, Hand 21-23
2). Te Cesarea, Hand 24-26
3). Op reis naar Rome, Hand. 27-28:14
4). Te Rome, Hand. 28:15-31
Te Jeruzalem, Hand 21-23.
Blijde ontvangst door de broeders; samenkomst met Jakobus; verhaal van Gods werk onder de heidenen. Paulus in de tempel; gegrepen en van de moordzuchtige joden gered; verantwoording voor het volk; de geseling en Paulus’ protest er tegen. Verantwoording voor de joodse Raad (de hogepriester Annanias, verdeeldheid tussen Farizeeën en Sadduceeën); samenzwering der joden om Paulus te doden, aan het licht gebracht door Paulus’ neef. Paulus door Claudius Lysias gezonden naar Ceasara, tot de stadhouder Felix.
Te Cesarea, Hand. 24-26.
Verhoor door Felix; beschuldigd door de joden met Tertullus als advocaat; Paulus’ verantwoording; beslissing uitgesteld en gevangenschap verlicht. Paulus voor Felix en Drusilla. Tweejarige gevangenschap. Porcius Festus volgt Felix op. Verantwoording voor Festus; het beroep op de keizer. Komst van Agrippa en Bernice; als gevangene naar Rome.
(afb.: www.italian-renaissance-art.com/Paul-Preaching-at-Athens)
Derde zendingsreis, Hand. 19v.
Voor deze reis, zie Hand. 19v. De reis vond plaats in 54-58 na Chr. Bezoek van Galatië en Frygië, tot versterking van de discipelen.
Te Efeze: Kring van Johannes-discipelen (discipelen, gedoopt door Johannes de Doper); prediking in de synagoge, drie maanden; daarna in de school van Tyrannus; (in Efeze en heel Azië preekt de apostel twee jaar onder joden en Grieken); de zonen van Sceva; de toverboeken verbrand; oproer van Demetrius.
Door Macedonië naar Griekenland. Vanuit Korinthe schrijft Paulus de brief aan de Romeinen. Dit gebeurde in het jaar 57/58 of 55/56[1]
Na drie maanden lang door de joden verhinderd te zijn, om naar Syrië te varen, keert hij door Macedonië terug; over land naar Filippi; per schip naar Troas (7 dagen; Eutychus); naar Assus; verder: Mitylene, Trogylium, Milete (afscheid van de ouderlingen van Efeze), Cos, Rhodus, Patara (nieuw schip). Van Patara naar Tyrus (7 dagen; derde schip); te Ptolemais. (1 dag); te Cesarea (verblijf bij Filippus; diens profeterende dochters, Agabus voorspelling); naar Jeruzalem.
Paulus te Jeruzalem, tot zijn dood in Rome.
Indeling van deze tijd:
1). Te Jeruzalem, Hand 21-23
2). Te Cesarea, Hand 24-26
3). Op reis naar Rome, Hand. 27-28:14
4). Te Rome, Hand. 28:15-31
Te Jeruzalem, Hand 21-23.
Blijde ontvangst door de broeders; samenkomst met Jakobus; verhaal van Gods werk onder de heidenen. Paulus in de tempel; gegrepen en van de moordzuchtige joden gered; verantwoording voor het volk; de geseling en Paulus’ protest er tegen. Verantwoording voor de joodse Raad (de hogepriester Annanias, verdeeldheid tussen Farizeeën en Sadduceeën); samenzwering der joden om Paulus te doden, aan het licht gebracht door Paulus’ neef. Paulus door Claudius Lysias gezonden naar Ceasara, tot de stadhouder Felix.
Te Cesarea, Hand. 24-26.
Verhoor door Felix; beschuldigd door de joden met Tertullus als advocaat; Paulus’ verantwoording; beslissing uitgesteld en gevangenschap verlicht. Paulus voor Felix en Drusilla. Tweejarige gevangenschap. Porcius Festus volgt Felix op. Verantwoording voor Festus; het beroep op de keizer. Komst van Agrippa en Bernice; als gevangene naar Rome.
Voor de Romeinse stadhouder van Cesarea houdt Paulus een redevoering om zijn onschuld te bewijzen, maar eindigt zijn verweer met een beroep op de keizer te Rome.
(afb.: https://nl.wikipedia.org/wiki/Antonius_Felix)
Op reis naar Rome, Hand. 27–28:14.
Van Cesarea per schip; vriendelijk van de hoofdman Julius; naar Sidon, langs Cyprus, door de Silicische zee, naar Myra in Lycië (overgang in een schip naar Italië); Aankomst in Kreta (kaap Salmone; Schone Havens bij Lasea; het plan om te Fenix te overwinteren mislukt door de storm Euroclydon); langs Clauda; storm en schipbreuk in de Adriatische zee (dat is de Ionische zee, volgens de Kanttekening op Hand. 27: 27); stranding op Milete (276 personen, vuur, adder, barbaren, Publius’ vader); na 3 maanden wachten met een nieuw schip over Syracuse en Regium naar Puteoli; verblijft daar 7 dagen bij de broeders; te voet naar Rome.
Te Rome, Hand. 28:15-31.
Ontmoeting van de broeders bij de Appiusmarkt; onderhoud met de joden, en prediking van Christus aan hen. In eigen gehuurde woning, geketend aan een soldaat, Ef. 6: 20; predikende 2 jaren het Koninkrijk Gods aan allen die tot hem komen. Paulus gedood, 2 Tim. 4:6, volgens sommigen in 64, volgens anderen na vrijlating en tweede gevangenschap, in 67.
Dienst van Johannes.
Met de openbaring van Jezus aan Johannes op Patmos en de beschrijving daarvan door deze apostel, is de Godsopenbaring, in woord en geschrift, voleindigd.
Kort vóór of na de dood van Paulus vestigde Johannes zich te Efeze; hij werd naar het eiland Patmos verbannen onder keizer Domitianus, 81-96, waar hij de openbaringen van Jezus Christus ontving; keerde naar Efeze terug, en stierf in hoge ouderdom nadat hij zijn drie Brieven en het boek Openbaringen geschreven had.
Intussen hadden de Jodenchristenen stad en tempel zien verloren gaan, door de verwoesting van Jeruzalem. Mede door de arbeid van Johannes kwam er nu grote toenadering tussen hen en de christenen uit de heidenen.
(afb.: https://nl.wikipedia.org/wiki/Antonius_Felix)
Op reis naar Rome, Hand. 27–28:14.
Van Cesarea per schip; vriendelijk van de hoofdman Julius; naar Sidon, langs Cyprus, door de Silicische zee, naar Myra in Lycië (overgang in een schip naar Italië); Aankomst in Kreta (kaap Salmone; Schone Havens bij Lasea; het plan om te Fenix te overwinteren mislukt door de storm Euroclydon); langs Clauda; storm en schipbreuk in de Adriatische zee (dat is de Ionische zee, volgens de Kanttekening op Hand. 27: 27); stranding op Milete (276 personen, vuur, adder, barbaren, Publius’ vader); na 3 maanden wachten met een nieuw schip over Syracuse en Regium naar Puteoli; verblijft daar 7 dagen bij de broeders; te voet naar Rome.
Te Rome, Hand. 28:15-31.
Ontmoeting van de broeders bij de Appiusmarkt; onderhoud met de joden, en prediking van Christus aan hen. In eigen gehuurde woning, geketend aan een soldaat, Ef. 6: 20; predikende 2 jaren het Koninkrijk Gods aan allen die tot hem komen. Paulus gedood, 2 Tim. 4:6, volgens sommigen in 64, volgens anderen na vrijlating en tweede gevangenschap, in 67.
Dienst van Johannes.
Met de openbaring van Jezus aan Johannes op Patmos en de beschrijving daarvan door deze apostel, is de Godsopenbaring, in woord en geschrift, voleindigd.
Kort vóór of na de dood van Paulus vestigde Johannes zich te Efeze; hij werd naar het eiland Patmos verbannen onder keizer Domitianus, 81-96, waar hij de openbaringen van Jezus Christus ontving; keerde naar Efeze terug, en stierf in hoge ouderdom nadat hij zijn drie Brieven en het boek Openbaringen geschreven had.
Intussen hadden de Jodenchristenen stad en tempel zien verloren gaan, door de verwoesting van Jeruzalem. Mede door de arbeid van Johannes kwam er nu grote toenadering tussen hen en de christenen uit de heidenen.