De openbaring van Johannes over de zeven zegelen (deel 12)
Het zesde zegel geopend.
Openbaring 6:13 t/m17: “En de sterren des hemels vielen op de aarde, gelijk een vijgeboom zijn wintervijgen laat vallen, wanneer hij door een harde wind geschud wordt. 6:14 En de hemel week terug als een boekrol, die wordt opgerold, en alle berg en eiland werd van zijn plaats gerukt. 6:15 En de koningen der aarde en de groten en de oversten over duizend en de rijken en de machtigen en ieder slaaf en vrije verborgen zich in de holen en de rotsen der bergen; en zij zeiden tot de bergen en tot de rotsen 6:16 Valt op ons en verbergt ons voor het aangezicht van Hem, die gezeten is op de troon, en voor de toorn van het Lam; 6:17 want de grote dag van hun toorn is gekomen en wie kan bestaan?”
De tekst in 6:13 maakt duidelijk dat het hier waarschijnlijk niet letterlijk om sterren gaat want dan zou er van de aarde niets meer overblijven. Het zou kunnen gaan om meteoriet die uit elkaar is gespat en waarvan de brokstukken als ‘vallende sterren’ op de aarde vallen.
Gebouwen trilden op hun grondvesten en duizenden ramen vlogen aan diggelen.
Op 15 februari 2013 werd de stad Chelyabinsk in het Oeral gebergte in Rusland opgeschrikt door een meteoriet die in de atmosfeer explodeerde. In zes regio’s zagen mensen de lichtflits waarna een schokgolf volgde.
Het zesde zegel geopend.
Openbaring 6:13 t/m17: “En de sterren des hemels vielen op de aarde, gelijk een vijgeboom zijn wintervijgen laat vallen, wanneer hij door een harde wind geschud wordt. 6:14 En de hemel week terug als een boekrol, die wordt opgerold, en alle berg en eiland werd van zijn plaats gerukt. 6:15 En de koningen der aarde en de groten en de oversten over duizend en de rijken en de machtigen en ieder slaaf en vrije verborgen zich in de holen en de rotsen der bergen; en zij zeiden tot de bergen en tot de rotsen 6:16 Valt op ons en verbergt ons voor het aangezicht van Hem, die gezeten is op de troon, en voor de toorn van het Lam; 6:17 want de grote dag van hun toorn is gekomen en wie kan bestaan?”
De tekst in 6:13 maakt duidelijk dat het hier waarschijnlijk niet letterlijk om sterren gaat want dan zou er van de aarde niets meer overblijven. Het zou kunnen gaan om meteoriet die uit elkaar is gespat en waarvan de brokstukken als ‘vallende sterren’ op de aarde vallen.
Gebouwen trilden op hun grondvesten en duizenden ramen vlogen aan diggelen.
Op 15 februari 2013 werd de stad Chelyabinsk in het Oeral gebergte in Rusland opgeschrikt door een meteoriet die in de atmosfeer explodeerde. In zes regio’s zagen mensen de lichtflits waarna een schokgolf volgde.
Meteoriet explodeerd in de stad Chelyabinsk.
Gebouwen trilden op hun grondvesten, duizenden ramen vlogen aan diggelen in het koude winterweer en alarmsystemen in auto’s begonnen spontaan te loeien. Er vielen circa 1200 gewonden waaronder ruim 200 kinderen voornamelijk veroorzaakt door rondvliegende glasscherven. Volgens de NASA naderde het naar schatting tien ton wegend brokstuk met een snelheid van circa 20 kilometer per seconde de atmosfeer en barste vervolgens in stukken uiteen. De Chelyabinsk regio ligt ongeveer 1500 km ten oosten van Moskou en biedt plaats aan vele bedrijven en een kerncentrale. In de buurt van Chelyabinsk zijn tientallen fragmenten van de meteoriet teruggevonden.
De Russische minister Vladimir Puchkov noemde de explosie van de meteoriet een onvoorziene en buitengewone verrassing. ,,Wij beschikken nog niet over de techniek om dit soort meteorieten tijdig te traceren en er iets aan te doen.”Feit is dat astronomen ondanks de moderne technologie de meteoriet, niet hebben zien aankomen. Een lokale krant in Rusland schreef op grond van een 'militaire bron' dat de meteoriet door Russische raketten werd vernietigd maar daar is geen enkel bewijs voor geleverd. Volgens een Russische geestelijke was de meteoriet 'een boodschap van God’ en sommige Russen dachten letterlijk dat het einde van de wereld was aangebroken.
Op woensdagavond 13 november 2013 werden de bewoners van de Garo Hills regio in Bangladesh opgeschrikt door een inslaande meteoriet. De hemel werd plotseling verlicht en enkele seconden daarna sloeg de enorme brok in, in een gebied vlakbij de grens met India in het district Sherpur. De dreun was zo heftig dat hij tot op 40 kilometer afstand werd gehoord. Een getuige omschrijft de gebeurtenis als volgt: “We hoorden een luid brullend geluid rond half elf en renden onmiddellijk naar buiten om te kijken wat het was. Twee seconden nadat we het zagen hoorden we de dreun waarmee hij insloeg. Het geluid was tot ver in de omtrek te horen en van wat wij ervan gezien hebben, leek het een enorm groot object”. De neerstortende meteoor zorgde voor veel onrust in de regio. Bewoners in het district zeiden dat de grond tot in de wijde omtrek trilde en schudde van de inslag. Men zei dat het geluid wat de meteoriet veroorzaakte, te vergelijken was met dat van een heel laagvliegend vliegtuig. Deze gebeurtenis heeft door de hele regio voor paniek gezorgd.
Op 4 januari 2004 zorgde een meteoriet in grote delen van Spanje voor de nodige paniek. Even voor zonsondergang vloog het object de dampkring boven Spanje binnen. Een enorme vuurbol met een lange staart trok in zuidwestelijke richting door het luchtruim en was van La Coruna in het noorden tot Valencia te zien. Duizenden verontruste burgers verklaarden een enorme explosie gehoort te hebben. Volgens de directeur van het Astronomisch Observatorium in Santiago de Compostela, die zelf ook getuige was van het hemelse fenomeen, zou het gaan om een meteoriet van 50 tot 100 ton die bij het binnenvliegen van de atmosfeer explodeerde en daarbij in duizenden stukken uiteenspatte. Om in Bijbelse termen te spreken: “Gelijk een vijgeboom zijn wintervijgen laat vallen.” Ooggetuigen spraken van honderden vuurballen. De Spaanse-tv zond hiervan spectaculaire beelden uit.
Gebouwen trilden op hun grondvesten, duizenden ramen vlogen aan diggelen in het koude winterweer en alarmsystemen in auto’s begonnen spontaan te loeien. Er vielen circa 1200 gewonden waaronder ruim 200 kinderen voornamelijk veroorzaakt door rondvliegende glasscherven. Volgens de NASA naderde het naar schatting tien ton wegend brokstuk met een snelheid van circa 20 kilometer per seconde de atmosfeer en barste vervolgens in stukken uiteen. De Chelyabinsk regio ligt ongeveer 1500 km ten oosten van Moskou en biedt plaats aan vele bedrijven en een kerncentrale. In de buurt van Chelyabinsk zijn tientallen fragmenten van de meteoriet teruggevonden.
De Russische minister Vladimir Puchkov noemde de explosie van de meteoriet een onvoorziene en buitengewone verrassing. ,,Wij beschikken nog niet over de techniek om dit soort meteorieten tijdig te traceren en er iets aan te doen.”Feit is dat astronomen ondanks de moderne technologie de meteoriet, niet hebben zien aankomen. Een lokale krant in Rusland schreef op grond van een 'militaire bron' dat de meteoriet door Russische raketten werd vernietigd maar daar is geen enkel bewijs voor geleverd. Volgens een Russische geestelijke was de meteoriet 'een boodschap van God’ en sommige Russen dachten letterlijk dat het einde van de wereld was aangebroken.
Op woensdagavond 13 november 2013 werden de bewoners van de Garo Hills regio in Bangladesh opgeschrikt door een inslaande meteoriet. De hemel werd plotseling verlicht en enkele seconden daarna sloeg de enorme brok in, in een gebied vlakbij de grens met India in het district Sherpur. De dreun was zo heftig dat hij tot op 40 kilometer afstand werd gehoord. Een getuige omschrijft de gebeurtenis als volgt: “We hoorden een luid brullend geluid rond half elf en renden onmiddellijk naar buiten om te kijken wat het was. Twee seconden nadat we het zagen hoorden we de dreun waarmee hij insloeg. Het geluid was tot ver in de omtrek te horen en van wat wij ervan gezien hebben, leek het een enorm groot object”. De neerstortende meteoor zorgde voor veel onrust in de regio. Bewoners in het district zeiden dat de grond tot in de wijde omtrek trilde en schudde van de inslag. Men zei dat het geluid wat de meteoriet veroorzaakte, te vergelijken was met dat van een heel laagvliegend vliegtuig. Deze gebeurtenis heeft door de hele regio voor paniek gezorgd.
Op 4 januari 2004 zorgde een meteoriet in grote delen van Spanje voor de nodige paniek. Even voor zonsondergang vloog het object de dampkring boven Spanje binnen. Een enorme vuurbol met een lange staart trok in zuidwestelijke richting door het luchtruim en was van La Coruna in het noorden tot Valencia te zien. Duizenden verontruste burgers verklaarden een enorme explosie gehoort te hebben. Volgens de directeur van het Astronomisch Observatorium in Santiago de Compostela, die zelf ook getuige was van het hemelse fenomeen, zou het gaan om een meteoriet van 50 tot 100 ton die bij het binnenvliegen van de atmosfeer explodeerde en daarbij in duizenden stukken uiteenspatte. Om in Bijbelse termen te spreken: “Gelijk een vijgeboom zijn wintervijgen laat vallen.” Ooggetuigen spraken van honderden vuurballen. De Spaanse-tv zond hiervan spectaculaire beelden uit.
Meteorietinslag.
Op 2 januari 2004 sloeg in de buurt van het dorp Babol in de provincie Mazandaran in het noorden van Iran een meteoriet in. De Iraanse radio meldde dat de bewoners in paniek de straat op waren gerend omdat ze bang waren voor een aardbeving zoals een week daarvoor op 26 december 2003 in het Iraanse Bam plaatsvond. De inslag van de meteoriet was op tientallen kilometers afstand te horen geweest.
Op 31 juli 2015 verscheen het bericht dat Iran opnieuw was getroffen door meerdere brokstukken in de Iraanse provincie Quazvin.De inslagen werden vergeleken met de explosie boven het Russische Chelyabinsk. Volgens Iraanse kranten ging het om een behoorlijk grote meteoriet van enkele meters groot. De brokstukken zouden op verschillende plekken terechtgekomen zijn.
Ook op 2 februari 2004 vond in Peru, ten zuiden van de stad Lima een aardbeving plaats van 3.5 op de Schaal van Richter. Geleerden die ter plaatse een onderzoek verrichten verklaarden dat de explosie veroorzaakt moet zijn door de inslag van een meteoriet. Getuigen vertelden dat de inslag was voorafgegaan door een object aan de hemel. Klik hiervoor een hele serie van dit soort inslagen.
In 1908 sloeg een brokstuk van een meteoriet in, in Siberië bij de Toengoesjka rivier. Over deze inslag bestaan uitvoerige en zeer betrouwbare berichten die een plastisch beeld geven van wat daar is gebeurd. Hoe ontzagwekkend het was, blijkt uit de zakelijke schildering van de Russische professor Koelik die in opdracht van de Academie der Wetenschappen in Moskou ter plaatse een onderzoek instelde.
,,Op 30 juni 1908 werd om zeven uur in de ochtend, in de omgeving van de rivier de Podkamennaja Toengoeska, een hoeveelheid kosmische stof op de aarde geslingerd, die in uitwerking alles overtrof. Een geluid als van de donder was tot op 1400 kilometer hoorbaar en de knal van de explosie binnen een omtrek van 6700 kilometer. De luchtdruk was zo krachtig dat mensen en paarden op een afstand van ruim 500 kilometer omver werden geworpen. Daarnaast ontwikkelde zich een machtige seismische golf die met een snelheid van 317 meter per seconde rondom de aarde liep en in alle observatoria werd opgevangen als een catastrofale aardbeving in Siberië. De meteoor bracht ontzagwekkende hoeveelheden meteoorstof in de atmosfeer, waardoor aan de hemel zogenaamde zilverwolken ontstonden. Overal in West-Siberie en Europa veranderden deze wolken de dag in een doffe, rode schemering. Vanaf de plaats waar de meteoor neerkwam, verhief zich onmiddellijk een twintig kilometer hoge vuurzuil terwijl de totale bewegingsenergie onmiddellijk werd omgezet in warmte.
Tegelijk met deze meteoor viel er een kleinere in de omgeving van Kiev. Een expeditie die in 1927 het toneel van de Siberische catastrofe bezocht, vond meteoorstukken die honderdvijftig ton wogen. Het totale gewicht van de meteoor moet daarom worden geschat op tenminste een miljoen ton. Vastgesteld werd dat de wouden in een omtrek van ruim negentig kilometer met de grond waren gelijk gemaakt. De reusachtige Siberische Lariksen en Sparren waren als lucifers afgeknapt en de grond was in een straal van twintig kilometer totaal verschroeid.”
Op 2 januari 2004 sloeg in de buurt van het dorp Babol in de provincie Mazandaran in het noorden van Iran een meteoriet in. De Iraanse radio meldde dat de bewoners in paniek de straat op waren gerend omdat ze bang waren voor een aardbeving zoals een week daarvoor op 26 december 2003 in het Iraanse Bam plaatsvond. De inslag van de meteoriet was op tientallen kilometers afstand te horen geweest.
Op 31 juli 2015 verscheen het bericht dat Iran opnieuw was getroffen door meerdere brokstukken in de Iraanse provincie Quazvin.De inslagen werden vergeleken met de explosie boven het Russische Chelyabinsk. Volgens Iraanse kranten ging het om een behoorlijk grote meteoriet van enkele meters groot. De brokstukken zouden op verschillende plekken terechtgekomen zijn.
Ook op 2 februari 2004 vond in Peru, ten zuiden van de stad Lima een aardbeving plaats van 3.5 op de Schaal van Richter. Geleerden die ter plaatse een onderzoek verrichten verklaarden dat de explosie veroorzaakt moet zijn door de inslag van een meteoriet. Getuigen vertelden dat de inslag was voorafgegaan door een object aan de hemel. Klik hiervoor een hele serie van dit soort inslagen.
In 1908 sloeg een brokstuk van een meteoriet in, in Siberië bij de Toengoesjka rivier. Over deze inslag bestaan uitvoerige en zeer betrouwbare berichten die een plastisch beeld geven van wat daar is gebeurd. Hoe ontzagwekkend het was, blijkt uit de zakelijke schildering van de Russische professor Koelik die in opdracht van de Academie der Wetenschappen in Moskou ter plaatse een onderzoek instelde.
,,Op 30 juni 1908 werd om zeven uur in de ochtend, in de omgeving van de rivier de Podkamennaja Toengoeska, een hoeveelheid kosmische stof op de aarde geslingerd, die in uitwerking alles overtrof. Een geluid als van de donder was tot op 1400 kilometer hoorbaar en de knal van de explosie binnen een omtrek van 6700 kilometer. De luchtdruk was zo krachtig dat mensen en paarden op een afstand van ruim 500 kilometer omver werden geworpen. Daarnaast ontwikkelde zich een machtige seismische golf die met een snelheid van 317 meter per seconde rondom de aarde liep en in alle observatoria werd opgevangen als een catastrofale aardbeving in Siberië. De meteoor bracht ontzagwekkende hoeveelheden meteoorstof in de atmosfeer, waardoor aan de hemel zogenaamde zilverwolken ontstonden. Overal in West-Siberie en Europa veranderden deze wolken de dag in een doffe, rode schemering. Vanaf de plaats waar de meteoor neerkwam, verhief zich onmiddellijk een twintig kilometer hoge vuurzuil terwijl de totale bewegingsenergie onmiddellijk werd omgezet in warmte.
Tegelijk met deze meteoor viel er een kleinere in de omgeving van Kiev. Een expeditie die in 1927 het toneel van de Siberische catastrofe bezocht, vond meteoorstukken die honderdvijftig ton wogen. Het totale gewicht van de meteoor moet daarom worden geschat op tenminste een miljoen ton. Vastgesteld werd dat de wouden in een omtrek van ruim negentig kilometer met de grond waren gelijk gemaakt. De reusachtige Siberische Lariksen en Sparren waren als lucifers afgeknapt en de grond was in een straal van twintig kilometer totaal verschroeid.”
Verwoesting na inslag asteroïde in Toengoeska.
Een schriftelijke overlevering van de catastrofe.
De bewoners van de getroffen streek de Toengoezen vertellen dat een lichtend spoor de gehele hemel verlichte en dat een verschrikkelijke explosie een boomvormige wolk deed ontstaan die tot de hemel reikte en een onverdraaglijk wit licht uitstraalde. De nomaden dachten dat de wereld verging.
De gebeurtenis in Toengoeska is een voorbeeld van wat de wereld volgens het zesde zegel in Openbaring te wachten staat, maar dan mogelijk nog vele malen erger en op vele plaatsen tegelijk. Dit soort inslagen kunnen er de oorzaak van zijn dat het lijkt alsof de hemel terugwijkt als een boekrol (Openbaring 6:14). Astronomen hebben zich inmiddels een goed beeld kunnen vormen welk fascinerend maar tevens angstaanjagend schouwspel er aan de inslag vooraf zal gaan. Eenmaal op weg naar de aarde zal het hemellichaam door de wet van de zwaartekracht steeds dichter naar de aarde getrokken worden waarbij haar snelheid voortdurend zal toenemen. Ze zal met een snelheid van ca vijftien a twintig kilometer per seconde de waterstofmantel van de aarde binnendringen. Door de wrijving die hierdoor ontstaat zal ze op zo’n vierhonderd kilometer afstand van de aarde een roodachtige gloed verspreiden en vlam vatten. Hoe meer haar hitte toeneemt des te verblindender en witter zal haar gloed worden en steeds reusachtiger het gaslint erachter. Met een lichtglans waarbij de zon verbleekt stort dit alles dodende object omlaag. De temperatuur van haar oppervlak zal de twintigduizend graden grens overschrijden en de reus een fantastisch uiterlijk geven.
Vervolgens zal het object de stikstofmantel binnenstormen en door de laatste dikkere luchtlagen razen waardoor de verhitting en de inwendige spanning te groot zal worden. De object zal uit elkaar springen en een explosie veroorzaken die gelijk staat aan de kracht van honderden waterstofbommen. Eerst vliegen de brokstukken van het buitenste omhulsel uit elkaar en vallen als een regen van stenen op de aarde waar ze een spoor van verderf achterlaten. En de sterren des hemels vielen op de aarde,gelijk een vijgeboom zijn wintervijgen laat vallen. (6:13).
Vervolgens barst de kern in de onmiddellijke nabijheid van de aardbodem uiteen en valt met een donderende klap op aarde. De bodem begint te beven en zwelt aan tot grote hevigheid. De zon lijkt van haar plaats weggesprongen en danst als het ware aan de hemel. Een aantal brokstukken slaan met apocalyptisch geweld in op de zeebodem waardoor enorme vloedgolven ontstaan die de kustgebieden van vele landen zullen overspoelen. Het hele schouwspel zal volgens de kenners nauwelijks meer dan twee minuten duren, vanaf het eerste oplichten aan de hemel tot aan de grote paukenslag bij het neerkomen.
Uit: Franklin ter Horst
De gebeurtenis in Toengoeska is een voorbeeld van wat de wereld volgens het zesde zegel in Openbaring te wachten staat, maar dan mogelijk nog vele malen erger en op vele plaatsen tegelijk. Dit soort inslagen kunnen er de oorzaak van zijn dat het lijkt alsof de hemel terugwijkt als een boekrol (Openbaring 6:14). Astronomen hebben zich inmiddels een goed beeld kunnen vormen welk fascinerend maar tevens angstaanjagend schouwspel er aan de inslag vooraf zal gaan. Eenmaal op weg naar de aarde zal het hemellichaam door de wet van de zwaartekracht steeds dichter naar de aarde getrokken worden waarbij haar snelheid voortdurend zal toenemen. Ze zal met een snelheid van ca vijftien a twintig kilometer per seconde de waterstofmantel van de aarde binnendringen. Door de wrijving die hierdoor ontstaat zal ze op zo’n vierhonderd kilometer afstand van de aarde een roodachtige gloed verspreiden en vlam vatten. Hoe meer haar hitte toeneemt des te verblindender en witter zal haar gloed worden en steeds reusachtiger het gaslint erachter. Met een lichtglans waarbij de zon verbleekt stort dit alles dodende object omlaag. De temperatuur van haar oppervlak zal de twintigduizend graden grens overschrijden en de reus een fantastisch uiterlijk geven.
Vervolgens zal het object de stikstofmantel binnenstormen en door de laatste dikkere luchtlagen razen waardoor de verhitting en de inwendige spanning te groot zal worden. De object zal uit elkaar springen en een explosie veroorzaken die gelijk staat aan de kracht van honderden waterstofbommen. Eerst vliegen de brokstukken van het buitenste omhulsel uit elkaar en vallen als een regen van stenen op de aarde waar ze een spoor van verderf achterlaten. En de sterren des hemels vielen op de aarde,gelijk een vijgeboom zijn wintervijgen laat vallen. (6:13).
Vervolgens barst de kern in de onmiddellijke nabijheid van de aardbodem uiteen en valt met een donderende klap op aarde. De bodem begint te beven en zwelt aan tot grote hevigheid. De zon lijkt van haar plaats weggesprongen en danst als het ware aan de hemel. Een aantal brokstukken slaan met apocalyptisch geweld in op de zeebodem waardoor enorme vloedgolven ontstaan die de kustgebieden van vele landen zullen overspoelen. Het hele schouwspel zal volgens de kenners nauwelijks meer dan twee minuten duren, vanaf het eerste oplichten aan de hemel tot aan de grote paukenslag bij het neerkomen.
Uit: Franklin ter Horst