De lege rotsgraf.
We kunnen oprecht verrast zijn over de academische wereld als we ontdekken dat een groot aantal geleerden het tegenwoordig met elkaar eens is dat het graf van Christus leeg werd gevonden. Overweeg het volgende eens…
De Jeruzalem factor.
Omdat Jezus publiekelijk werd terechtgesteld en begraven in Jeruzalem, zou het onmogelijk zijn geweest voor het Christendom om haar oorsprong in Jeruzalem te hebben als het lichaam nog steeds in het graf was geweest. De vijanden van Christus onder de Joodse leiders en de Romeinse regering hoefden slechts zijn lichaam op te graven en dit publiekelijk ten toon te stellen om de oplichterij aan het licht te brengen.
De Joodse reactie.
In plaats van te wijzen op een graf met een lichaam erin, beschuldigde het Joodse leiderschap de discipelen van Christus er van het lichaam te hebben gestolen. Bevestigt deze strategie niet dat er inderdaad een verdwenen lijk was?[1]
Het getuigenis van vrouwen.
In alle vier de evangelie-verslagen over het lege graf worden vrouwen genoemd als de primaire getuigen. Dit zou een vreemd verzinsel zijn, omdat in zowel de Joodse als de Romeinse culturen vrouwen niet in hoog aanzien stonden en hun getuigenissen niet toelaatbaar waren.
We kunnen oprecht verrast zijn over de academische wereld als we ontdekken dat een groot aantal geleerden het tegenwoordig met elkaar eens is dat het graf van Christus leeg werd gevonden. Overweeg het volgende eens…
De Jeruzalem factor.
Omdat Jezus publiekelijk werd terechtgesteld en begraven in Jeruzalem, zou het onmogelijk zijn geweest voor het Christendom om haar oorsprong in Jeruzalem te hebben als het lichaam nog steeds in het graf was geweest. De vijanden van Christus onder de Joodse leiders en de Romeinse regering hoefden slechts zijn lichaam op te graven en dit publiekelijk ten toon te stellen om de oplichterij aan het licht te brengen.
De Joodse reactie.
In plaats van te wijzen op een graf met een lichaam erin, beschuldigde het Joodse leiderschap de discipelen van Christus er van het lichaam te hebben gestolen. Bevestigt deze strategie niet dat er inderdaad een verdwenen lijk was?[1]
Het getuigenis van vrouwen.
In alle vier de evangelie-verslagen over het lege graf worden vrouwen genoemd als de primaire getuigen. Dit zou een vreemd verzinsel zijn, omdat in zowel de Joodse als de Romeinse culturen vrouwen niet in hoog aanzien stonden en hun getuigenissen niet toelaatbaar waren.
Vrouwen die aan de onderkant van de maatschappij stonden ontdekten als eerste dat het graf leeg was en dat Jezus was opgestaan.
(afb.: https://www.igniswebmagazine.nl)
Als je de rol van vrouwen in de Joodse maatschappij in de eerste eeuw begrijpt, dan is het bijzonder zonderling dat het verhaal over het lege graf vrouwen als de eerste ontdekkers van het lege graf zou voorstellen. Vrouwen stonden op een zeer lage trede van de sociale ladder in het Palestina van de eerste eeuw. Er waren oude rabbinale spreekwoorden die zeiden: ‘Laat de woorden van de Wet eerder verbrand worden dan aan vrouwen worden bezorgd’ en ‘gezegend is hij wiens kinderen mannelijk zijn, maar wee hem wiens kinderen vrouwelijk zijn’.
Getuigenissen van vrouwen werden als zó waardeloos beschouwd dat hen niet eens werd toegestaan om als legale getuigen op te treden in een Joodse rechtbank. In deze context is het absoluut opmerkelijk dat de hoofdgetuigen van de lege tombe deze vrouwen waren… Elk later geschreven, legendarisch verslag zou met zekerheid de mannelijke discipelen het lege graf hebben laten ontdekken – Petrus of Johannes, bijvoorbeeld. Het feit dat vrouwen de eerste getuigen van het lege graf waren kan het meest plausibel worden verklaard door de realiteit dat –of je dit nu prettig vindt of niet- zij daadwerkelijk de ontdekkers van het lege graf waren! Dit toont aan dat de schrijvers van de Evangelieboeken getrouw vastlegden wat er gebeurde, zelfs als het beschamend was. Dit is eerder een teken voor de historiciteit van de traditie dan voor de legendarische status ervan.[2]
Noten:
[1] Historische bronnen: Mattheüs, Justinianus, Tertullianus.
[2] Dr. William Lane Craig, geciteerd door Lee Strobel, The Case For Christ, Grand Rapids: Zondervan, 1998, 293.
(afb.: https://www.igniswebmagazine.nl)
Als je de rol van vrouwen in de Joodse maatschappij in de eerste eeuw begrijpt, dan is het bijzonder zonderling dat het verhaal over het lege graf vrouwen als de eerste ontdekkers van het lege graf zou voorstellen. Vrouwen stonden op een zeer lage trede van de sociale ladder in het Palestina van de eerste eeuw. Er waren oude rabbinale spreekwoorden die zeiden: ‘Laat de woorden van de Wet eerder verbrand worden dan aan vrouwen worden bezorgd’ en ‘gezegend is hij wiens kinderen mannelijk zijn, maar wee hem wiens kinderen vrouwelijk zijn’.
Getuigenissen van vrouwen werden als zó waardeloos beschouwd dat hen niet eens werd toegestaan om als legale getuigen op te treden in een Joodse rechtbank. In deze context is het absoluut opmerkelijk dat de hoofdgetuigen van de lege tombe deze vrouwen waren… Elk later geschreven, legendarisch verslag zou met zekerheid de mannelijke discipelen het lege graf hebben laten ontdekken – Petrus of Johannes, bijvoorbeeld. Het feit dat vrouwen de eerste getuigen van het lege graf waren kan het meest plausibel worden verklaard door de realiteit dat –of je dit nu prettig vindt of niet- zij daadwerkelijk de ontdekkers van het lege graf waren! Dit toont aan dat de schrijvers van de Evangelieboeken getrouw vastlegden wat er gebeurde, zelfs als het beschamend was. Dit is eerder een teken voor de historiciteit van de traditie dan voor de legendarische status ervan.[2]
Noten:
[1] Historische bronnen: Mattheüs, Justinianus, Tertullianus.
[2] Dr. William Lane Craig, geciteerd door Lee Strobel, The Case For Christ, Grand Rapids: Zondervan, 1998, 293.