Bewijs voor de opstanding van Jezus Christus.
Hoe meer je erover nadacht hoe meer je tot de slotsom moet komen dat de opstanding van Jezus Christus één van de best aangetoonde feiten uit de hele oudheid is. Nadat hij herrees uit de dood en voordat hij weer naar de hemel opsteeg, werd Jezus gezien door honderden ooggetuigen, waarvan velen resoluut stierven omwille van hun getuigenis. De vroegste volgelingen van Christus waren bereid om te lijden en te sterven voor hun verhaal Dit 1). vaststaand feit toont de oprechtheid van hun geloof aan en ontkracht de mogelijkheid van bedrog van hun kant. Sterker nog, met uitzondering van één van hen werden alle schrijvers van het Nieuwe Testament geëxecuteerd voor het proclameren en verdedigen van de wederopstanding van Jezus Christus (alleen Johannes bleef dit lot bespaard, maar hij werd door de Romeinse Keizer Titus Flavius Domitianius verbannen).
Toegegeven dat martelaarschap zelf niet uniek is – velen zijn door de geschiedenis heen gestorven voor hun geloof. Maar wat het martelaarschap van de discipelen zo uitzonderlijk maakt is dat deze mensen feitelijk in een positie waren waarin zij daadwerkelijk konden weten of wat zij verklaarden waar was of niet. Kijk, niemand wil bewust op een gruwelijke manier lijden en uiteindelijk een afgrijselijke dood sterven om iets te verdedigen waarvan ze weten dat het een leugen is. De zelfmoord-gijzelaars van 11 september 2001 (“9/11”) bijvoorbeeld geloofden wellicht oprecht in datgene waar ze voor stierven, maar zij bevonden zich ongetwijfeld niet in een positie waarin ze konden weten of wat ze geloofden waar was of niet. Ze geloofden volledig in religieuze tradities die hen over vele generaties waren overgeleverd.
Hoe meer je erover nadacht hoe meer je tot de slotsom moet komen dat de opstanding van Jezus Christus één van de best aangetoonde feiten uit de hele oudheid is. Nadat hij herrees uit de dood en voordat hij weer naar de hemel opsteeg, werd Jezus gezien door honderden ooggetuigen, waarvan velen resoluut stierven omwille van hun getuigenis. De vroegste volgelingen van Christus waren bereid om te lijden en te sterven voor hun verhaal Dit 1). vaststaand feit toont de oprechtheid van hun geloof aan en ontkracht de mogelijkheid van bedrog van hun kant. Sterker nog, met uitzondering van één van hen werden alle schrijvers van het Nieuwe Testament geëxecuteerd voor het proclameren en verdedigen van de wederopstanding van Jezus Christus (alleen Johannes bleef dit lot bespaard, maar hij werd door de Romeinse Keizer Titus Flavius Domitianius verbannen).
Toegegeven dat martelaarschap zelf niet uniek is – velen zijn door de geschiedenis heen gestorven voor hun geloof. Maar wat het martelaarschap van de discipelen zo uitzonderlijk maakt is dat deze mensen feitelijk in een positie waren waarin zij daadwerkelijk konden weten of wat zij verklaarden waar was of niet. Kijk, niemand wil bewust op een gruwelijke manier lijden en uiteindelijk een afgrijselijke dood sterven om iets te verdedigen waarvan ze weten dat het een leugen is. De zelfmoord-gijzelaars van 11 september 2001 (“9/11”) bijvoorbeeld geloofden wellicht oprecht in datgene waar ze voor stierven, maar zij bevonden zich ongetwijfeld niet in een positie waarin ze konden weten of wat ze geloofden waar was of niet. Ze geloofden volledig in religieuze tradities die hen over vele generaties waren overgeleverd.
Vele getuigen hadden werkelijk contact met de Here Jezus Christus na Zijn opstanding gehad en toen zij er verantwoordelijkheid voor af moesten leggen, koste het dat hun leven.
(afb.: www.eindeloosgelukkig.nl)
In contrast hiermee: de martelaren van het Nieuwe Testament zagen wat zij beweerden te hebben gezien of zij zagen dit niet: duidelijk en simpel. Zij hadden interacties met Jezus na zijn opstanding of zij hadden deze niet. Het is dramatisch dat deze mannen bij hun getuigenissen bleven, zelfs tot hun wrede dood in de handen van hun vervolgers, ondanks dat ze elke mogelijkheid hadden om hun verhaal te herroepen en zich er volledig van bewust waren of hun eigen verhaal waar of onwaar was. Waarom zouden zo vele mannen bewust sterven voor een leugen? Ze wonnen er niets mee door te liegen, maar het is overduidelijk dat ze alles te verliezen hadden.
Naast de discipelen die ervaarden wat zij “opstandings-verschijningen” noemden, waren er zelfs een aantal sceptici die geloofden dat Jezus na zijn kruisiging levend aan hen verscheen. De meeste Bijbelse geleerden zijn het tegenwoordig met elkaar eens dat Paulus een scepticus was en zelfs een vervolger van de vroege Christelijke kerk voordat hij een “opstandings-verschijning” meemaakte. De meeste geleerden zijn het er ook over eens dat Jacobus een scepticus was voordat hij een dergelijke “opstandings-verschijning” meemaakte.
De ervaring van Paulus leidde in zijn geval onmiddellijk tot een verandering van een kwaadaardige vervolger van het Christendom tot één van zijn meest agressieve pleitbezorgers. Hij beweerde dat deze verandering slechts plaatsvond na een persoonlijke interactie met de opstanding Jezus Christus, en hij leed en stierf bewust voor zijn getuigenis 2).
En vóór de wederopstanding van Jezus was zijn eigen broer, Jacobus, een scepticus 3). Zijn ervaring met een “opstandings-verschijning” werd binnen vijf jaar na de kruisiging van Jezus zwart op wit vastgelegd 4). Na een persoonlijke interactie met de herrezen Christus werd Jacobus een leider van de Christelijke kerk in Jeruzalem 5). Jacobus stierf bewust voor zijn geloof dat Jezus de Messias was die was gestorven en herrezen 6).
(afb.: www.eindeloosgelukkig.nl)
In contrast hiermee: de martelaren van het Nieuwe Testament zagen wat zij beweerden te hebben gezien of zij zagen dit niet: duidelijk en simpel. Zij hadden interacties met Jezus na zijn opstanding of zij hadden deze niet. Het is dramatisch dat deze mannen bij hun getuigenissen bleven, zelfs tot hun wrede dood in de handen van hun vervolgers, ondanks dat ze elke mogelijkheid hadden om hun verhaal te herroepen en zich er volledig van bewust waren of hun eigen verhaal waar of onwaar was. Waarom zouden zo vele mannen bewust sterven voor een leugen? Ze wonnen er niets mee door te liegen, maar het is overduidelijk dat ze alles te verliezen hadden.
Naast de discipelen die ervaarden wat zij “opstandings-verschijningen” noemden, waren er zelfs een aantal sceptici die geloofden dat Jezus na zijn kruisiging levend aan hen verscheen. De meeste Bijbelse geleerden zijn het tegenwoordig met elkaar eens dat Paulus een scepticus was en zelfs een vervolger van de vroege Christelijke kerk voordat hij een “opstandings-verschijning” meemaakte. De meeste geleerden zijn het er ook over eens dat Jacobus een scepticus was voordat hij een dergelijke “opstandings-verschijning” meemaakte.
De ervaring van Paulus leidde in zijn geval onmiddellijk tot een verandering van een kwaadaardige vervolger van het Christendom tot één van zijn meest agressieve pleitbezorgers. Hij beweerde dat deze verandering slechts plaatsvond na een persoonlijke interactie met de opstanding Jezus Christus, en hij leed en stierf bewust voor zijn getuigenis 2).
En vóór de wederopstanding van Jezus was zijn eigen broer, Jacobus, een scepticus 3). Zijn ervaring met een “opstandings-verschijning” werd binnen vijf jaar na de kruisiging van Jezus zwart op wit vastgelegd 4). Na een persoonlijke interactie met de herrezen Christus werd Jacobus een leider van de Christelijke kerk in Jeruzalem 5). Jacobus stierf bewust voor zijn geloof dat Jezus de Messias was die was gestorven en herrezen 6).
Jacobus, de broer van Jezus, was de leider van de gemeente in Jeruzalem en had de bijnaam “de Rechtvaardige”.
(afb.: www.pravoslavie.ru)
Wanneer het kritisch bekeken wordt is het bewijs voor de opstanding van Jezus Christus werkelijk dwingend.
Noten:
1). Historische bronnen: Lucas, Clementius van Rome, Polycarp, Ignatius, Dionysius van Korinthe, Tertullianus, Origen.
2). Historische bronnen: Paulus, Lucas, Clementius van Rome, Polycarp, Tertullianus, Dionysius van Korinthe, Origen.
3). Marcus, Johannes.
4). 1 Corintiërs 15:7.
5). Paulus, Lucas.
6). Historische bronnen: Josephus, Hegesippus, Clementius van Alexandrië.
(afb.: www.pravoslavie.ru)
Wanneer het kritisch bekeken wordt is het bewijs voor de opstanding van Jezus Christus werkelijk dwingend.
Noten:
1). Historische bronnen: Lucas, Clementius van Rome, Polycarp, Ignatius, Dionysius van Korinthe, Tertullianus, Origen.
2). Historische bronnen: Paulus, Lucas, Clementius van Rome, Polycarp, Tertullianus, Dionysius van Korinthe, Origen.
3). Marcus, Johannes.
4). 1 Corintiërs 15:7.
5). Paulus, Lucas.
6). Historische bronnen: Josephus, Hegesippus, Clementius van Alexandrië.