Israël vandaag - 5 oktober 2016.
Op vier oktober 2016 lazen we in de media dat het "Kwartet van Vier" de “Bende van Ramallah” wil belonen met een gesponsorde mini- terreurstaat.
Ze waren het weer roerend met elkaar eens, de vier leiders het Midden-Oosten Kwartet. Niets over de oorlog in Syrië of de massale slachtpartijen van de ISIS barbaren in Irak, nee, het Palestijns- Israëlisch conflict blijkt het enige echte probleem voor het Kwartet. Op vrijdag 23 september 2016 waren de afgevaardigden van de Verenigde Naties (Ban ki Moon) de Europese Unie (Federica Mogherini, de Verenigde Staten (John Kerry) en Rusland (Lavrov) het er unaniem over eens dat “de Israëlische ‘nederzettingen’ een obstakel zijn voor de vrede.” Het Kwartet dat nog steeds het al lang begraven vredesproces tussen de “Bende van Ramallah” onder leiding van een ‘president’ (die al sinds 2009 geen president meer is), en Israël nieuw leven tracht in te blazen, herhaalde tegenover de internationale pers in New York: “Het Kwartet benadrukt haar sterke oppositie tegen de voortgezette activiteit in de nederzettingen die een obstakel zijn voor de vrede en drukt haar grote bezorgdheid uit over de versnelde bouw en uitbreiding van de nederzettingen… die gestaag de levensvatbaarheid van de tweestatenoplossing eroderen.”
Ze waren het weer roerend met elkaar eens, de vier leiders het Midden-Oosten Kwartet. Niets over de oorlog in Syrië of de massale slachtpartijen van de ISIS barbaren in Irak, nee, het Palestijns- Israëlisch conflict blijkt het enige echte probleem voor het Kwartet. Op vrijdag 23 september 2016 waren de afgevaardigden van de Verenigde Naties (Ban ki Moon) de Europese Unie (Federica Mogherini, de Verenigde Staten (John Kerry) en Rusland (Lavrov) het er unaniem over eens dat “de Israëlische ‘nederzettingen’ een obstakel zijn voor de vrede.” Het Kwartet dat nog steeds het al lang begraven vredesproces tussen de “Bende van Ramallah” onder leiding van een ‘president’ (die al sinds 2009 geen president meer is), en Israël nieuw leven tracht in te blazen, herhaalde tegenover de internationale pers in New York: “Het Kwartet benadrukt haar sterke oppositie tegen de voortgezette activiteit in de nederzettingen die een obstakel zijn voor de vrede en drukt haar grote bezorgdheid uit over de versnelde bouw en uitbreiding van de nederzettingen… die gestaag de levensvatbaarheid van de tweestatenoplossing eroderen.”
Federica Mogherini als vertegenwoordiger van de Europese Unie lid van het Kwartet van vier.
Het Kwartet gaf in juli jl. een bericht vrij waarin het Israël opriep om te stoppen met de bouw van Joodse woningen in Israëls aloude thuisland de Bijbelse gebieden Judea en Samaria en riep tot grote verbazing van velen zelfs Mahmoud Abbas en zijn corrupte bende op “om op te houden met het opruien tot geweld en terreur.” Overigens is dit nagenoeg identiek aan wat Barack Hussein Obama op 20 september zei in zijn toespraak tot de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties: “De Palestijnen moeten beslist ophouden met het ophitsen tot terreur en Israël erkennen, maar Israël moet begrijpen dat het niet permanent kan doorgaan met bouwen op Palestijnse grond.”
De wereldgemeenschap gaat onverkort door het Palestijns bewind te belonen met een onafhankelijke staat in de Bijbelse gebieden Judea en Samaria met het oostelijk deel van Jeruzalem als hoofdstad. Het "Kwartet van Vier" noemt deze diefstal de Roadmap (routekaart) naar vrede in het Midden-Oosten. De wereldleiders eisen van Israël dat het land opgeeft dat al méér dan 3000 jaar haar eigendom is. Deze eis getuigd van een schaamteloze arrogantie en minachting tegenover de Bijbelse God die dit land voor eeuwig aan de kinderen van Israël gegeven heeft. Israël beantwoordt op geen enkele manier aan de definitie van een bezettingsmacht omdat het land in kwestie al meer dan 3000 jaar haar eigendom is. Hun recht op aanwezigheid is niet alleen van Bijbelse aard maar is zelfs volkenrechtelijk erkend. De beschuldigingen aan het adres van Israël als bezettende macht zijn ongerechtvaardigd. Daarom is ook de Roadmap volkomen illegaal. Maar desondanks eist het Kwartet van Vier dat Israël zich volledig terugtrekt uit wat men de Palestijnse gebieden noemt.
Israël is door de jaren geconfronteerd met een groot aantal plannen waar onder, het Rogers Plan, het Vance plan, het Reagen Plan, het Clinton Plan, het Mitchell Plan, het Tenet Plan, het Saoedi Plan, het Bush plan en het plan van het “Kwartet van Vier”. Allemaal plannen waarin van Israël wordt geëist dat het delen van haar thuisland opgeeft ten gunste van een Palestijnse terreurstaat. Plannen die door de jaren alleen maar hebben geleidt tot meer geweld van de kant van de “Bende van Ramallah”. Eerst onder leiding van terreurmiljardair Arafat en thans onder leiding van Mahmoud Abbas (Abu Mazen) en trawanten. Het gaat om een doodscultuur, bittere vijanden van het Joodse volk en zullen nooit instemmen met een definitieve vredesregeling. De Roadmap is niets anders dan een enkele reis naar rampspoed. Van de reeks bestuurshervormingen die de Routekaart eist is nooit iets terecht gekomen en al evenmin met het ontwapenen van de terreurbendes.
Alle wereldbewoners hebben hun rechten, maar de joden zijn daarvan kennelijk uitgezonderd. Israël moet van de wereldgemeenschap accepteren dat haar burgers dagelijks worden geconfronteerd met terreur. Israël moet accepteren dat op de Palestijnse televisie openlijk wordt opgeroepen tot het uitmoorden van de Joden en tot het vernietigen van de staat Israël. De pro-Palestijnse lobby is niet geïnteresseerd in feitenkennis en historische waarheden, haat is het enige wat hen drijft en daarbij is ieder leugen welkom. Het is antisemitisme in haar ergste vorm. Het plan om Mahmoud Abbas en trawanten een eigen staat te geven in het hart van het beloofde Land zal Israël geen vrede brengen, net zo min als het Oslo nepverdrag dat heeft gedaan. Deze akkoorden waren een fundamentele vergissing net zoals het geleuter van het “Kwartet van Vier.” Het zal Israël alleen nog maar meer ellende brengen. Het is onvoorstelbaar dat de voormalige misdadiger Jasser Arafat en zijn kliek jarenlang ongestoord hun terreur konden blijven uitvoeren. Vandaag worden al hun misdaden, de moord op honderden Joden en de duizenden die voor hun leven verminkt zijn, door het "Kwartet van Vier" beloond met een gesponsorde mini- (terreurstaat).
Iedere poging om hen uit het aloude vaderland te verjagen is een opstand tegen Gods bevel. Er is een oorlog aan de gang om het Bijbelse land, om Jeruzalem, om de Tempelberg. De Palestijnse terreurdaden worden door de wereld als verzetsdaden gezien en het bewind van Mahmoud Abbas als naar vrede snakkende slachtoffers. De Joden worden gezien als terroristen die alle ellende hebben veroorzaakt. De wereld maakt een grote vergissing te denken de grenzen van het Beloofde land te kunnen veranderen. Niets is voor Israël zo erg als een Palestijnse terreurstaat aan haar grenzen. Het is onbegrijpelijk dat de wereld zich inspant om dit duivelse plan ten uitvoer te brengen. Deze wereld die de immorele Arabische moordenaars ongestraft hun misdaden laat uitvoeren. Wat zijn het voor wereldleiders die deze van de duivel bezeten kindermoordenaars zowel politiek als financieel ondersteunen?
De wereld moet er rekening mee houden dat de Bijbelse God niet ongestraft zal toestaan dat men Israël haar erfdeel ontneemt. Alleen God weet hoe de dingen zich de komende tijd zullen ontwikkelen. Het Joodse volk heeft een eeuwig verbonden relatie met de Bijbelse God en daar kan de wereld niets aan veranderen. Ieder plan van de wereldleiders, dat indruist tegen Gods bedoelingen zal onder een oordeel vallen. Terwijl de Amerikanen de wereld verlosten van het monster Saddam Hoessein, die onder meer levende mensen voedde aan wilde honden, eist datzelfde Amerika van Israël dat het land afstaat aan hetzelfde soort barbaren. De Bijbel zegt nadrukkelijk dat de Schepper van hemel en aarde het Heilige Land heeft uitgekozen als de plaats die Hij Zijn thuis noemt, waar Hij voor altijd wil wonen met Zijn volk. Wee diegenen die daar verandering in aan willen brengen. Over het Bijbelse land valt niet te onderhandelen.
Psalm 33:10-11-12: De Here verbreekt de raad der volken, Hij verijdelt de gedachten der natiën; de raad des heren houdt eeuwig stand, de gedachten zijns harten van geslacht tot geslacht. Welzalig het volk, welks God de Here is, de natie, die Hij Zich ten erfdeel koos.
Psalm 2:1-2-3-4-5: Waarom woelen de volken en zinnen de natiën op ijdelheid? De koningen der aarde scharen zich in slagorde en de machthebbers spannen samen tegen de Here en Zijn Gezafde: Laat ons hun banden verscheuren en hun touwen van ons werpen! Die in de hemel zetelt, lacht, de Here spot met hen. Dan spreekt Hij tot hen in Zijn toorn, en verschrikt hen in zijn gramschap.
De Jordaanse koning Abdullah bemoeit zich regelmatig met Israëls interne aangelegenheden.
De in de ogen van de wereldleiders zo ‘vredelievende’ Jordaanse koning Abdullah II bin al Hoessein Abdullah, is minder vredelievend dan hij zich voordoet, tenminste waar het gaat om Israël. Hij pretendeert niet vijandig tegenover Israël te staan maar de waarheid is altijd anders in de Arabische wereld want Abdullah bemoeit zich regelmatig met Israëls interne aangelegenheden. Zo beweert hij dat de Joden geen rechten hebben in Jeruzalem en vind dat de Joodse staat zich volledig uit de aloude Bijbelse gebieden Samaria, Judea en het oostelijk deel van Jeruzalem moet terugtrekken en deze gebieden moet overdragen aan de Palestijnse Autoriteit. Hij beschuldigd Israël ervan de heilige islamitische plaatsen in Jeruzalem aan te vallen en beweert dat de Joden geen recht hebben op hun eigen heilige plaatsen in Jeruzalem waaronder de Tempelberg. Ook vind hij dat Israël geen enkele controle mag uitvoeren over de oude stad van Jeruzalem, het Joodse Kwartier en de Klaagmuur. Hij waarschuwde in het verleden al eens dat Jeruzalem een rode lijn is die Israël niet moet overschrijden omdat dat de stabiliteit van de regio ernstig in gevaar zal brengen. Dat zijn heel wat misplaatste praatjes van een man die daar geen enkele zeggenschap over heeft en bovendien dankzij Israël nog steeds op de troon in Jordanië kan zitten.
Het Kwartet gaf in juli jl. een bericht vrij waarin het Israël opriep om te stoppen met de bouw van Joodse woningen in Israëls aloude thuisland de Bijbelse gebieden Judea en Samaria en riep tot grote verbazing van velen zelfs Mahmoud Abbas en zijn corrupte bende op “om op te houden met het opruien tot geweld en terreur.” Overigens is dit nagenoeg identiek aan wat Barack Hussein Obama op 20 september zei in zijn toespraak tot de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties: “De Palestijnen moeten beslist ophouden met het ophitsen tot terreur en Israël erkennen, maar Israël moet begrijpen dat het niet permanent kan doorgaan met bouwen op Palestijnse grond.”
De wereldgemeenschap gaat onverkort door het Palestijns bewind te belonen met een onafhankelijke staat in de Bijbelse gebieden Judea en Samaria met het oostelijk deel van Jeruzalem als hoofdstad. Het "Kwartet van Vier" noemt deze diefstal de Roadmap (routekaart) naar vrede in het Midden-Oosten. De wereldleiders eisen van Israël dat het land opgeeft dat al méér dan 3000 jaar haar eigendom is. Deze eis getuigd van een schaamteloze arrogantie en minachting tegenover de Bijbelse God die dit land voor eeuwig aan de kinderen van Israël gegeven heeft. Israël beantwoordt op geen enkele manier aan de definitie van een bezettingsmacht omdat het land in kwestie al meer dan 3000 jaar haar eigendom is. Hun recht op aanwezigheid is niet alleen van Bijbelse aard maar is zelfs volkenrechtelijk erkend. De beschuldigingen aan het adres van Israël als bezettende macht zijn ongerechtvaardigd. Daarom is ook de Roadmap volkomen illegaal. Maar desondanks eist het Kwartet van Vier dat Israël zich volledig terugtrekt uit wat men de Palestijnse gebieden noemt.
Israël is door de jaren geconfronteerd met een groot aantal plannen waar onder, het Rogers Plan, het Vance plan, het Reagen Plan, het Clinton Plan, het Mitchell Plan, het Tenet Plan, het Saoedi Plan, het Bush plan en het plan van het “Kwartet van Vier”. Allemaal plannen waarin van Israël wordt geëist dat het delen van haar thuisland opgeeft ten gunste van een Palestijnse terreurstaat. Plannen die door de jaren alleen maar hebben geleidt tot meer geweld van de kant van de “Bende van Ramallah”. Eerst onder leiding van terreurmiljardair Arafat en thans onder leiding van Mahmoud Abbas (Abu Mazen) en trawanten. Het gaat om een doodscultuur, bittere vijanden van het Joodse volk en zullen nooit instemmen met een definitieve vredesregeling. De Roadmap is niets anders dan een enkele reis naar rampspoed. Van de reeks bestuurshervormingen die de Routekaart eist is nooit iets terecht gekomen en al evenmin met het ontwapenen van de terreurbendes.
Alle wereldbewoners hebben hun rechten, maar de joden zijn daarvan kennelijk uitgezonderd. Israël moet van de wereldgemeenschap accepteren dat haar burgers dagelijks worden geconfronteerd met terreur. Israël moet accepteren dat op de Palestijnse televisie openlijk wordt opgeroepen tot het uitmoorden van de Joden en tot het vernietigen van de staat Israël. De pro-Palestijnse lobby is niet geïnteresseerd in feitenkennis en historische waarheden, haat is het enige wat hen drijft en daarbij is ieder leugen welkom. Het is antisemitisme in haar ergste vorm. Het plan om Mahmoud Abbas en trawanten een eigen staat te geven in het hart van het beloofde Land zal Israël geen vrede brengen, net zo min als het Oslo nepverdrag dat heeft gedaan. Deze akkoorden waren een fundamentele vergissing net zoals het geleuter van het “Kwartet van Vier.” Het zal Israël alleen nog maar meer ellende brengen. Het is onvoorstelbaar dat de voormalige misdadiger Jasser Arafat en zijn kliek jarenlang ongestoord hun terreur konden blijven uitvoeren. Vandaag worden al hun misdaden, de moord op honderden Joden en de duizenden die voor hun leven verminkt zijn, door het "Kwartet van Vier" beloond met een gesponsorde mini- (terreurstaat).
Iedere poging om hen uit het aloude vaderland te verjagen is een opstand tegen Gods bevel. Er is een oorlog aan de gang om het Bijbelse land, om Jeruzalem, om de Tempelberg. De Palestijnse terreurdaden worden door de wereld als verzetsdaden gezien en het bewind van Mahmoud Abbas als naar vrede snakkende slachtoffers. De Joden worden gezien als terroristen die alle ellende hebben veroorzaakt. De wereld maakt een grote vergissing te denken de grenzen van het Beloofde land te kunnen veranderen. Niets is voor Israël zo erg als een Palestijnse terreurstaat aan haar grenzen. Het is onbegrijpelijk dat de wereld zich inspant om dit duivelse plan ten uitvoer te brengen. Deze wereld die de immorele Arabische moordenaars ongestraft hun misdaden laat uitvoeren. Wat zijn het voor wereldleiders die deze van de duivel bezeten kindermoordenaars zowel politiek als financieel ondersteunen?
De wereld moet er rekening mee houden dat de Bijbelse God niet ongestraft zal toestaan dat men Israël haar erfdeel ontneemt. Alleen God weet hoe de dingen zich de komende tijd zullen ontwikkelen. Het Joodse volk heeft een eeuwig verbonden relatie met de Bijbelse God en daar kan de wereld niets aan veranderen. Ieder plan van de wereldleiders, dat indruist tegen Gods bedoelingen zal onder een oordeel vallen. Terwijl de Amerikanen de wereld verlosten van het monster Saddam Hoessein, die onder meer levende mensen voedde aan wilde honden, eist datzelfde Amerika van Israël dat het land afstaat aan hetzelfde soort barbaren. De Bijbel zegt nadrukkelijk dat de Schepper van hemel en aarde het Heilige Land heeft uitgekozen als de plaats die Hij Zijn thuis noemt, waar Hij voor altijd wil wonen met Zijn volk. Wee diegenen die daar verandering in aan willen brengen. Over het Bijbelse land valt niet te onderhandelen.
Psalm 33:10-11-12: De Here verbreekt de raad der volken, Hij verijdelt de gedachten der natiën; de raad des heren houdt eeuwig stand, de gedachten zijns harten van geslacht tot geslacht. Welzalig het volk, welks God de Here is, de natie, die Hij Zich ten erfdeel koos.
Psalm 2:1-2-3-4-5: Waarom woelen de volken en zinnen de natiën op ijdelheid? De koningen der aarde scharen zich in slagorde en de machthebbers spannen samen tegen de Here en Zijn Gezafde: Laat ons hun banden verscheuren en hun touwen van ons werpen! Die in de hemel zetelt, lacht, de Here spot met hen. Dan spreekt Hij tot hen in Zijn toorn, en verschrikt hen in zijn gramschap.
De Jordaanse koning Abdullah bemoeit zich regelmatig met Israëls interne aangelegenheden.
De in de ogen van de wereldleiders zo ‘vredelievende’ Jordaanse koning Abdullah II bin al Hoessein Abdullah, is minder vredelievend dan hij zich voordoet, tenminste waar het gaat om Israël. Hij pretendeert niet vijandig tegenover Israël te staan maar de waarheid is altijd anders in de Arabische wereld want Abdullah bemoeit zich regelmatig met Israëls interne aangelegenheden. Zo beweert hij dat de Joden geen rechten hebben in Jeruzalem en vind dat de Joodse staat zich volledig uit de aloude Bijbelse gebieden Samaria, Judea en het oostelijk deel van Jeruzalem moet terugtrekken en deze gebieden moet overdragen aan de Palestijnse Autoriteit. Hij beschuldigd Israël ervan de heilige islamitische plaatsen in Jeruzalem aan te vallen en beweert dat de Joden geen recht hebben op hun eigen heilige plaatsen in Jeruzalem waaronder de Tempelberg. Ook vind hij dat Israël geen enkele controle mag uitvoeren over de oude stad van Jeruzalem, het Joodse Kwartier en de Klaagmuur. Hij waarschuwde in het verleden al eens dat Jeruzalem een rode lijn is die Israël niet moet overschrijden omdat dat de stabiliteit van de regio ernstig in gevaar zal brengen. Dat zijn heel wat misplaatste praatjes van een man die daar geen enkele zeggenschap over heeft en bovendien dankzij Israël nog steeds op de troon in Jordanië kan zitten.
De Jordaanse koning Abdullah II bin al Hoessein.
Wanneer Israël de toenmalige koning Hoessein van Jordanië, de vader van de huidige grootspreker Abdullah, niet geïnformeerd zou hebben over de plannen dat Jasser Arafat van plan was Jordanië in bezit te nemen, dan zou dit vorstendom niet meer bestaan hebben. Eind zestiger jarenprobeerde Arafat koning Hoessein van zijn troon te stoten. Er vonden verschillende mislukte moordaanslagen op Hoessein plaats. Arafat droomde van een Groot Palestina bestaande uit het aloude door de Bijbelse God aan Israël gegeven land, en Jordanië. Arafat toonde toen al de kenmerken van een verwoester want hij bracht Jordanië tot de rand van de afgrond. Zijn gewapende bendeleden liepen rond alsof ze de macht volledig in handen hadden en vielen naar willekeur Jordaanse burgers lastig.
De Israëlische geheime dienst maakte Hoessein erop attent dat Arafat bezig was de macht in Jordanië over te nemen, of tenminste een staat in een staat te creëren. Op 16 september 1970 kondigde Hoessein daarop de noodtoestand uit en besloot hij met geweld Arafat en zijn volgelingen uit te schakelen. Het Jordaanse leger nam Arafats bolwerken in Amman en een aantal andere plaatsen onder vuur waarbij geen onderscheid werd gemaakt tussen burgers en terroristen. Op 18 september probeerde Syrië, d.m.v. de PLA, een pro-Syrische terreurgroep, uitgerust met tanks Arafat en zijn bende in Jordanië te ontzetten maar de Israëlische luchtmacht joeg met een aantal overflights boven de tankcolonne, de terreurgroep weer naar Syrië terug.
Met tanks, vliegtuigen en zware artillerie joeg Hoessein Arafat het land uit. Zo verschrikkelijk was Hoesseins campagne, dat vele van Arafats bendeleden de rivier de Jordaan overstaken en zich liever overgaven aan de Israëli’s dan een zekere dood door de handen van het Jordaanse leger tegemoet te zien. Het ingrijpen van Hoessein koste aan naar schatting 20.000 volgelingen van Arafat het leven. Dat zijn er meer dan er zijn omgekomen sinds Israëls bestaan in 1948. Hoesseins actie staat bekend onder de naam "Zwarte September". Wie zo met zijn vijanden afrekent kan in de Arabische wereld op de nodige sympathie rekenen, behalve natuurlijk wanneer Israël zo met zijn vijanden afrekent. Vreemd genoeg kwam er geen enkele reactie van het Westen, noch van de Verenigde Naties op dit bloedbad, waarschijnlijk omdat er geen Joden bij betrokken worden.
De huidige koning was in de negentiger jaren zeer nauw bevriend met de twee zeer gewelddadige zoons van Saddam Hoessein, Uday en Qusai, met wie hij op vakantie ging voordat hij de troon besteeg in Jordanië. Om de vriendschap te onderstrepen, gaf Uday hem maar liefst drie door hem tijdens de 1ste Golfoorlog in Koeweit gestolen Porsche sportwagens cadeau.
Abdullah heerst vandaag over een door de Britten gecreëerd ‘koninkrijk’ op twee-derde deel van het door de Volkerenbond aan Eretz Israël toegewezen land. De Britten overhandigden het gebied aan de Hashemitische machthebber Adullah ibn Hussein.
Wanneer Israël de toenmalige koning Hoessein van Jordanië, de vader van de huidige grootspreker Abdullah, niet geïnformeerd zou hebben over de plannen dat Jasser Arafat van plan was Jordanië in bezit te nemen, dan zou dit vorstendom niet meer bestaan hebben. Eind zestiger jarenprobeerde Arafat koning Hoessein van zijn troon te stoten. Er vonden verschillende mislukte moordaanslagen op Hoessein plaats. Arafat droomde van een Groot Palestina bestaande uit het aloude door de Bijbelse God aan Israël gegeven land, en Jordanië. Arafat toonde toen al de kenmerken van een verwoester want hij bracht Jordanië tot de rand van de afgrond. Zijn gewapende bendeleden liepen rond alsof ze de macht volledig in handen hadden en vielen naar willekeur Jordaanse burgers lastig.
De Israëlische geheime dienst maakte Hoessein erop attent dat Arafat bezig was de macht in Jordanië over te nemen, of tenminste een staat in een staat te creëren. Op 16 september 1970 kondigde Hoessein daarop de noodtoestand uit en besloot hij met geweld Arafat en zijn volgelingen uit te schakelen. Het Jordaanse leger nam Arafats bolwerken in Amman en een aantal andere plaatsen onder vuur waarbij geen onderscheid werd gemaakt tussen burgers en terroristen. Op 18 september probeerde Syrië, d.m.v. de PLA, een pro-Syrische terreurgroep, uitgerust met tanks Arafat en zijn bende in Jordanië te ontzetten maar de Israëlische luchtmacht joeg met een aantal overflights boven de tankcolonne, de terreurgroep weer naar Syrië terug.
Met tanks, vliegtuigen en zware artillerie joeg Hoessein Arafat het land uit. Zo verschrikkelijk was Hoesseins campagne, dat vele van Arafats bendeleden de rivier de Jordaan overstaken en zich liever overgaven aan de Israëli’s dan een zekere dood door de handen van het Jordaanse leger tegemoet te zien. Het ingrijpen van Hoessein koste aan naar schatting 20.000 volgelingen van Arafat het leven. Dat zijn er meer dan er zijn omgekomen sinds Israëls bestaan in 1948. Hoesseins actie staat bekend onder de naam "Zwarte September". Wie zo met zijn vijanden afrekent kan in de Arabische wereld op de nodige sympathie rekenen, behalve natuurlijk wanneer Israël zo met zijn vijanden afrekent. Vreemd genoeg kwam er geen enkele reactie van het Westen, noch van de Verenigde Naties op dit bloedbad, waarschijnlijk omdat er geen Joden bij betrokken worden.
De huidige koning was in de negentiger jaren zeer nauw bevriend met de twee zeer gewelddadige zoons van Saddam Hoessein, Uday en Qusai, met wie hij op vakantie ging voordat hij de troon besteeg in Jordanië. Om de vriendschap te onderstrepen, gaf Uday hem maar liefst drie door hem tijdens de 1ste Golfoorlog in Koeweit gestolen Porsche sportwagens cadeau.
Abdullah heerst vandaag over een door de Britten gecreëerd ‘koninkrijk’ op twee-derde deel van het door de Volkerenbond aan Eretz Israël toegewezen land. De Britten overhandigden het gebied aan de Hashemitische machthebber Adullah ibn Hussein.
Het aan Israël toebedeelde grondgebied.
De geschiedenis kent geen land dat Jordanië heet. Het gebied maakte tot 1917 deel uit van het Ottomaanse rijk. In het jaar 1946 werd Transjordanië onder de heerschappij van de Hashemieten een onafhankelijke staat. De roots van de voorvaderen van Abdullah liggen in Saoedi-Arabië en kunnen geen enkele historische claim leggen op het land waarover zij thans de scepter zwaaien. Het is niets anders dan een kadootje van de Britten. Jordanië heeft een bevolking van ongeveer zeven miljoen mensen. Ruim 60 procent van hen zijn Arabieren die zich ‘Palestijnen’ noemen, waaronder koningin Rania. De rest van de Jordaniërs zijn Hashemieten. Lange tijd ontkenden de Hashemitische heersers niet, dat hun land ‘Palestina’ was. In het jaar 1965 zei koning Hussein: ,,Die organisaties, die proberen onderscheid te maken tussen de Palestijnen en Jordaniërs, zijn verraders. Jordanië is Palestina en Palestina is Jordanië”.
Jordanië is verboden terrein voor Joden. Paragraaf 6 van de Jordaanse grondwet, stelt uitdrukkelijk: ,,iedere persoon, voor zover hij niet Jood is, kan Jordaans staatsburger worden en in de door Jordanië bestuurde gebieden leven.” Het parlement van Jordanië heeft op 15 december 2013 een wetsvoorstel aangenomen waarin is bepaald dat gewelddadige acties tegen Israël niet zullen worden beschouwd als een terroristische daad. Maar liefst 80% van de Jordaniërs ziet niets in de bestaande vredesovereenkomst tussen hun land en Israël.
Abdullah blijkt niets anders dan een antisemiet die weigert het Joodse recht te erkennen de meest heilige plaats van het Jodendom te bezoeken. De situatie op de Tempelberg in Jeruzalem blijft explosief. Het is nog altijd het gevolg van de overdracht van het beheer van de Tempelberg door Israel aan Jordanië, na de herovering van Oost-Jeruzalem door Israel op Jordanië tijdens de Zesdaagse oorlog in 1967. Abdullah zei op 19 september 2016 dat hij zal strijden ‘tegen elke aanval van Israëlische extremisten op de Al-Aqsa Moskee op de Tempelberg. We zullen alle middelen gebruiken die nodig zijn om de moskee te verdedigen.’ Hij zei dit na botsingen op de Tempelberg op 18 september. Toen bezochten 400 Joden de Tempelberg om er te bidden op Tisha Be’av, de dag waarop de verwoesting van de beide tempels wordt herdacht. Zeven Joodse (aan)bidders werden gearresteerd, omdat ze de regels zouden hebben overtreden. De Al-Aqsa Moskee wordt bewaakt door de islamitische Waqf, samen met de Israëlische politie. Op sommige tijden hebben Joden toegang tot de Tempelberg, maar het zichtbaar bidden is er absoluut verboden ook voor christenen. Moslims mogen er net zo veel en net zo lang bidden als ze maar willen. Het komt zelfs voor dat gelovigen die van emotie beginnen te huilen, worden gearresteerd omdat dat kennelijk ook niet mag.
Zowel Abdullah als de Palestijnse terreurleider Mahmoud Abbas beschuldigen Israël ervan de status van het Tempelplein te willen veranderen. Maar dat is niets anders dan een leugen. De Tempelberg is de heiligste plaats van het Judaïsme maar desondanks herhaald de Israëlische regering met regelmaat dat er geen verandering zal plaatsvinden in de huidige status quo. Zelfs toen Israël tijdens de zesdaagse oorlog de Tempelberg heroverde op het Jordaanse leger, gaf het de autoriteit van Tempelberg aan de Jordaanse Waqf. Om de eerder genoemde leugen kracht bij te zetten worden de bewoners die onder leiding van PA-bewind vallen opgeroepen tot het toepassen van de zogenaamde mes-intifada. Aanvallen met messen, beschietingen op auto’s van onschuldige Israëlische burgers en andere soorten moordpartijen als er maar doden vallen. Dat heeft inmiddels 39 Israëlisch het leven gekost en zo’n 500 gewonden.
De Bijbel maakt duidelijk dat er een Godsspraak over de gebieden Moab, Edom en Ammon, het huidige Jordanië zal komen. Diverse profeten maken melding van een Godsoordeel over deze gebieden waaronder de profeet Zefanja.
Zefanja 2:8-9-10: Ik heb gehoord het gesmaad van Moab, en het gehoon der Ammonieten, waarmee zij mijn volk smaadden en zich verhieven tegen hun gebied. Daarom zowaar Ik leef, luidt het woord van de Here der heerscharen, de God van Israël, voorwaar, Moab zal aan Sodom gelijk worden, en de Ammonieten aan Gomorra, een veld van distelen en een zoutgroeve en een woestenij tot in eeuwigheid. Het overblijfsel van mijn volk zal hen plunderen en de rest van mijn natie hen erfelijk bezitten.
Ook Jeremia profeteert over Moab (48:1-47) en eveneens over Edom (49:7-22) en Ammon (49:1-6) en Jesaja zegt over Moab Jesaja 15:1 en 25:10-12. … Moab zal op zijn plaats neergestampt worden, zoals stro neergestampt wordt in het water van een mestkuil. De landstreek Moab is genoemd naar de zoon van de eerste dochter van Lot. Moab was de vader van de latere Moabieten. Ammon is genoemd naar de zoon van de jongste dochter van Lot, Ben-Ammi, de vader van de Ammonieten. (Genesis 19:37-38) De huidige hoofdstad van Jordanië Amman, is naar de Ammonieten genoemd.
uit: www.franklinterhorst.nl
De geschiedenis kent geen land dat Jordanië heet. Het gebied maakte tot 1917 deel uit van het Ottomaanse rijk. In het jaar 1946 werd Transjordanië onder de heerschappij van de Hashemieten een onafhankelijke staat. De roots van de voorvaderen van Abdullah liggen in Saoedi-Arabië en kunnen geen enkele historische claim leggen op het land waarover zij thans de scepter zwaaien. Het is niets anders dan een kadootje van de Britten. Jordanië heeft een bevolking van ongeveer zeven miljoen mensen. Ruim 60 procent van hen zijn Arabieren die zich ‘Palestijnen’ noemen, waaronder koningin Rania. De rest van de Jordaniërs zijn Hashemieten. Lange tijd ontkenden de Hashemitische heersers niet, dat hun land ‘Palestina’ was. In het jaar 1965 zei koning Hussein: ,,Die organisaties, die proberen onderscheid te maken tussen de Palestijnen en Jordaniërs, zijn verraders. Jordanië is Palestina en Palestina is Jordanië”.
Jordanië is verboden terrein voor Joden. Paragraaf 6 van de Jordaanse grondwet, stelt uitdrukkelijk: ,,iedere persoon, voor zover hij niet Jood is, kan Jordaans staatsburger worden en in de door Jordanië bestuurde gebieden leven.” Het parlement van Jordanië heeft op 15 december 2013 een wetsvoorstel aangenomen waarin is bepaald dat gewelddadige acties tegen Israël niet zullen worden beschouwd als een terroristische daad. Maar liefst 80% van de Jordaniërs ziet niets in de bestaande vredesovereenkomst tussen hun land en Israël.
Abdullah blijkt niets anders dan een antisemiet die weigert het Joodse recht te erkennen de meest heilige plaats van het Jodendom te bezoeken. De situatie op de Tempelberg in Jeruzalem blijft explosief. Het is nog altijd het gevolg van de overdracht van het beheer van de Tempelberg door Israel aan Jordanië, na de herovering van Oost-Jeruzalem door Israel op Jordanië tijdens de Zesdaagse oorlog in 1967. Abdullah zei op 19 september 2016 dat hij zal strijden ‘tegen elke aanval van Israëlische extremisten op de Al-Aqsa Moskee op de Tempelberg. We zullen alle middelen gebruiken die nodig zijn om de moskee te verdedigen.’ Hij zei dit na botsingen op de Tempelberg op 18 september. Toen bezochten 400 Joden de Tempelberg om er te bidden op Tisha Be’av, de dag waarop de verwoesting van de beide tempels wordt herdacht. Zeven Joodse (aan)bidders werden gearresteerd, omdat ze de regels zouden hebben overtreden. De Al-Aqsa Moskee wordt bewaakt door de islamitische Waqf, samen met de Israëlische politie. Op sommige tijden hebben Joden toegang tot de Tempelberg, maar het zichtbaar bidden is er absoluut verboden ook voor christenen. Moslims mogen er net zo veel en net zo lang bidden als ze maar willen. Het komt zelfs voor dat gelovigen die van emotie beginnen te huilen, worden gearresteerd omdat dat kennelijk ook niet mag.
Zowel Abdullah als de Palestijnse terreurleider Mahmoud Abbas beschuldigen Israël ervan de status van het Tempelplein te willen veranderen. Maar dat is niets anders dan een leugen. De Tempelberg is de heiligste plaats van het Judaïsme maar desondanks herhaald de Israëlische regering met regelmaat dat er geen verandering zal plaatsvinden in de huidige status quo. Zelfs toen Israël tijdens de zesdaagse oorlog de Tempelberg heroverde op het Jordaanse leger, gaf het de autoriteit van Tempelberg aan de Jordaanse Waqf. Om de eerder genoemde leugen kracht bij te zetten worden de bewoners die onder leiding van PA-bewind vallen opgeroepen tot het toepassen van de zogenaamde mes-intifada. Aanvallen met messen, beschietingen op auto’s van onschuldige Israëlische burgers en andere soorten moordpartijen als er maar doden vallen. Dat heeft inmiddels 39 Israëlisch het leven gekost en zo’n 500 gewonden.
De Bijbel maakt duidelijk dat er een Godsspraak over de gebieden Moab, Edom en Ammon, het huidige Jordanië zal komen. Diverse profeten maken melding van een Godsoordeel over deze gebieden waaronder de profeet Zefanja.
Zefanja 2:8-9-10: Ik heb gehoord het gesmaad van Moab, en het gehoon der Ammonieten, waarmee zij mijn volk smaadden en zich verhieven tegen hun gebied. Daarom zowaar Ik leef, luidt het woord van de Here der heerscharen, de God van Israël, voorwaar, Moab zal aan Sodom gelijk worden, en de Ammonieten aan Gomorra, een veld van distelen en een zoutgroeve en een woestenij tot in eeuwigheid. Het overblijfsel van mijn volk zal hen plunderen en de rest van mijn natie hen erfelijk bezitten.
Ook Jeremia profeteert over Moab (48:1-47) en eveneens over Edom (49:7-22) en Ammon (49:1-6) en Jesaja zegt over Moab Jesaja 15:1 en 25:10-12. … Moab zal op zijn plaats neergestampt worden, zoals stro neergestampt wordt in het water van een mestkuil. De landstreek Moab is genoemd naar de zoon van de eerste dochter van Lot. Moab was de vader van de latere Moabieten. Ammon is genoemd naar de zoon van de jongste dochter van Lot, Ben-Ammi, de vader van de Ammonieten. (Genesis 19:37-38) De huidige hoofdstad van Jordanië Amman, is naar de Ammonieten genoemd.
uit: www.franklinterhorst.nl