Israël vandaag - 20 februari 2018 - Hoe Israël erg dicht bij een oorlog met Iran kwam en meer...
​

Terwijl Israël alweer te maken heeft met een nieuwe (politieke) crisis rondom vermeende corruptie van premier Benjamin Netanyahu en lokale media slechts daarmee bezig zijn, werd de afgelopen dagen duidelijk hoe dicht het land bij een nieuwe oorlog kwam zaterdag 10 januari.

Zoals Christenen voor Israël eerder berichtte schoot Israël die dag een Iraans onbemand vliegtuig uit de lucht nabij Beit Shean in de Jordaanvallei. Het incident leidde tot een Israëlisch luchtoffensief tegen voornamelijk Iraanse doelen in Syrië waar de IAF twaalf missies uitvoerde en waarbij één Israëlisch F16I gevechtsvliegtuig werd neergeschoten door de Syrische luchtafweer.

De twee piloten wisten zich in veiligheid te brengen met hun schietstoelen nadat een SA-5 of SA-17 luchtdoel raket in de nabijheid van de F16I ontplofte terwijl het toestel neerstortte in de Yizrael vallei. Eén van hen werd ernstig gewond maar zijn toestand is de laatste dagen verbeterd, vertelden doktoren van het RamBam ziekenhuis in Haifa.

Het Iraanse onbemande vliegtuig werd bestuurd vanaf een Syrische basis nabij Palmyra, het Bijbelse Tadmor.

Bliksemflits.

Naar nu is gebleken betrof het een kopie van de Amerikaanse RQ-170 een groot onbemand vliegtuig (UAV) dat voor zowel aanvalsdoeleinden kan worden gebruikt als voor het verzamelen van inlichtingen.
In december 2011 slaagde Iran erin om een Amerikaanse RQ-170 te laten landen op een Iraanse luchtmachtbasis. Het toestel was weliswaar beschadigd maar de Iraniërs waren succesvol in het bouwen van een kopie die tot Saeqeh of Bliksemflits werd gedoopt.

Ingrijpen.

De RQ-170 is een zogenaamd ‘stealth’ vliegtuig maar waarschijnlijk slaagden de Iraniërs er niet in om de speciale verf en geavanceerde technologie te bemachtigen die hun Saeqeh geheel onzichtbaar had moeten maken voor de radar.

​Dit is waarschijnlijk de reden waarom Israël tijdig kon ingrijpen en daarna de T4 basis nabij Palmyra bombardeerde waarvandaan het toestel vertrok en werd bestuurd. Het is bekend dat er Iraanse troepen op de T4 of Tiyas basis zijn gestationeerd.

Er is echter meer.

Volgens een Amerikaanse expert en Yossi Kuperwasser, de voormalige directeur generaal van het Israëlische Ministerie van Strategische Zaken, was de Saeqeh UAV op weg om een doel in Israël aan te vallen.

Aanval op Israël.

Stephen Bryen, een Amerikaanse veiligheid- en defensie deskundige schreef na het incident dat de Iraanse UAV vier bommen droeg en dat dit tevens bijdroeg aan de tijdige ontdekking omdat bommen de stealth eigenschappen van de UAV negatief beïnvloeden.

Kuperwasser zei tijdens een telefonische conferentie die was georganiseerd door het Israel Project in New York dat de Iraniërs nu dingen doen die ze tot nu toe achterwege lieten en een poging waagden om een doel in Israël met een UAV aan te vallen.

Dat doel was waarschijnlijk de stad Bet Shean een snel groeiende stad in de nabijheid van de Jordaanse grens.
De Saeqeh vloog over de grens tussen Jordanië en Israël en boog plotseling af in de buurt van Bet Shean waarop Israël een nieuwe gevechtstactiek introduceerde door een Apache gevechtshelikopter te gebruiken die het Iraanse vliegtuig uit de lucht schoot.

Dat gebeurde volgens Bryen met een raket die een elektronische optische sensor had.

Dansen in de lucht.

In eerdere gevallen waarbij vijandige UAV’s het Israëlische luchtruim binnendrongen gebruikte de IDF Patriot raketten en een F-15 straaljager om de UAV uit de lucht te halen maar die pogingen mislukten omdat de gebruikte raketten in die gevallen radargeleid waren.

UAV’s zijn verder in staat om te ‘dansen’ in de lucht, dat wil zeggen ze kunnen vlug omhoog en omlaag gaan waardoor het gebruik van normale luchtdoel raketten als verdedigingswapen veel minder effectief is.
Deze nieuwe informatie maakt ook duidelijk waarom Israël in eerdere gevallen zich beperkte tot het beschieten van de vijandige UAV’s maar nu een massale tegenaanval lanceerde op de twaalf doelen in Syrië. Volgens experts werd daarbij meer dan vijftig procent van Syrische luchtafweer vernietigd.

Het incident had gemakkelijk kunnen uitmonden in een oorlog en in feite lijkt het erop dat die oorlog slechts werd voorkomen door een telefoongesprek.

Afgelopen dinsdag rapporteerden Israëlische media dat de Russische president Vladimir Poetin een tweede Israëlische aanvalsgolf op Syrische doelen voorkwam nadat de F-16I werd neergeschoten.

Maatregelen.

Poetin belde Netanyahu op en vroeg de Israëlische premier om zich te onthouden van stappen die tot verdere escalatie zouden leiden. Naar verluid stelde Putin ook andere maatregelen voor die tot de-escalatie moesten leiden.

Het is onduidelijk welke maatregelen precies, maar te denken valt aan een belofte om de Iraniërs weg te houden van de Israëlisch Syrische grens of aan garanties die verdere Iraanse luchtaanvallen vanuit Syrië moeten voorkomen.

Rusland beheerst volledig het Syrische luchtruim via het zogenaamde S-300 en S-400 luchtdefensie systeem en heeft een de-escalatie overeenkomst met Israël over Syrië.
Iran gaat intussen onverminderd door met het ontwikkelen van nieuwe wapens die gebruikt kunnen worden in een toekomstige oorlog met Israël.
De Islamitische Republiek onthulde woensdag dat de in Iran gebouwde hypermoderne Karar tank nu klaar is voor gebruik en liet tijdens een militaire parade in Teheran afgelopen weekend een nieuwe ballistische raket zien met de naam Qadr H.

De raket kan kernkoppen vervoeren en heeft een reikwijdte van 2,000 kilometer, genoeg om Israël te raken.

Over de auteur.
​
Yochanan Visser maakte vanuit Nederland alija naar Israël waar hij Missing Peace oprichtte, een onderzoeksjournalistiekbureau om de werkelijkheid achter de eenzijdige berichtgeving over Israël bloot te leggen. Zijn grondige research heeft menig fabeltje over Israël weerlegd. In december 2014 werd hij de Midden-Oosten correspondent van Western Journalism, een van de snelst groeiende news sites in Amerika. De focus van zijn werk is om de situatie van Israël in het snel veranderende Midden-Oosten uit te leggen aan een zo groot mogelijk publiek.

Uit: christenen voor Israël

Bomen met verhalen in Rishon LeZion en Holon.

Het Joods Nationaal Fonds (JNF) organiseert wandelingen in Rishon LeZion en Holon langs oude tot zeer oude bomen, die elk een eigen verhaal te vertellen hebben.

De eerste boom op de route is een moerbeiboom, geplant door Menashe Maierovitch eind negentiende eeuw. In die periode werden veel moerbeibomen geplant in het Midden-Oosten, omdat men hoopte een zijde-industrie te kunnen ontwikkelen. De rupsen die zijde produceren, leven van de blaadjes van deze boom. Er werden tienduizenden van deze bomen geplant in Israël, maar de zijde-industrie kwam niet tot ontwikkeling, deels door competitie van Libanon.

De tweede boom, een Bengaalse ficus, staat op een ogenschijnlijk leeg en verwaarloosd terrein. Deze bomen hebben luchtwortels en groeiden oorspronkelijk in de jungles van India, waar enorme aantallen planten strijden om te overleven. Een zaadje dat op de grond valt, heeft maar weinig kans om uit te groeien tot een plant, dus de ficus plant zijn zaadjes in andere bomen. Daar ontwikkelt het kiemplantje luchtwortels die naarmate de plant groeit, zijn ‘pleegouder’ wurgen.

Natuurlijk ontbreekt de eucalyptus niet. Je kunt bijna geen wandeling maken in Israël zonder een eucalyptus tegen te komen. Maar ook elders in de wereld zijn deze van oorsprong Australische bomen populair. Door een wespenplaag stierven grote aantallen van deze bomen echter. Specialisten van het JNF reisden naar Australië, waar zij een natuurlijke vijand vonden van de wesp. Het JNF heeft deze ontdekking gedeeld met andere landen, waardoor de sterfte van de eucalyptussen inmiddels voorbij is.

Uit: jonet.nl
 
VS erkent recht van Turkije om zijn grenzen te beschermen.

De Verenigde Staten erkennen dat Turkije het recht heeft zijn grenzen te beschermen. Dat heeft de Amerikaanse minister Tillerson (Buitenlandse Zaken) vrijdag gezegd na overleg in de Turkse hoofdstad Ankara.
Tillersons Turkse collega Cavusoglu zei, op een gezamenlijke persbijeenkomst, dat er stappen zijn genomen om de onderlinge banden te verbeteren.

Die staan de afgelopen weken behoorlijk onder spanning, onder meer door een Turkse militaire operatie tegen de Koerdische YPG in het noordwesten van Syrië. Die vocht met steun van Amerika tegen IS. Ankara beschouwt de YPG echter als een terroristische groepering.

Tillerson is twee dagen op bezoek en heeft onder meer 'open en productief' gesproken met president Erdogan. Tillerson benadrukte dat beide landen hetzelfde doel hebben in Syrië, namelijk het verslaan van IS, meer veiligheid brengen in een onafhankelijk en herenigd Syrië. 

Amerika heeft Turkije wel opgeroepen om zich in te houden in de militaire operaties bij de grens en de boel niet te laten escaleren. Half maart praten beide landen weer verder.

Manbij.

Eind januari zei president Erdogan dat hij de hele grens met buurland Syrië wil vrijmaken van opstandelingen. Turkije wil zijn offensief uitbreiden naar de eveneens door de Koerden gecontroleerde plaats Manbij. Daar hebben de Verenigde Staten echter eigen troepen gestationeerd die samenwerken met Koerdische strijders.
Turkije heeft de Verenigde Staten voorgesteld om de troepen van beide landen samen te stationeren in Manbij. De Koerdische YPG-strijders moeten zich dan terugtrekken ten oosten van de rivier de Eufraat.

Uit: www.nu
 
‘Voorlopig geen alternatief voor Netanyahu’. 

​‘De Israëlische politie zegt genoeg te weten om een rechtszaak tegen premier Netanyahu te beginnen. De kern is dat hij een paar honderdduizend euro aan steekpenningen zou hebben ontvangen. Volgens de aanklager zou Benjamin Netanyahu de belangen van de miljardairs hebben bevorderd. De vraag is nu: zijn de problemen groot genoeg om de premier nu al te manen tot vertrek?

In een andere zaak zou Netanyahu met de eigenaar van de krant Yedioth Ahronoth hebben gesproken met als doel te komen tot positieve berichtgeving. Hij zou in ruil daarvoor zorgen dat de belangrijkste concurrent, het gratis blad Israël Hayom, de verspreiding zou beperken. Al het bewijsmateriaal dat de politie heeft verzameld, belandt op het bureau van de openbare aanklager. Die zal een aanbeveling doen bij de procureur-generaal, Avichai Mandelblit. Hij neemt de uiteindelijke beslissing over eventuele rechtsvervolging.

De vraag in Israël is vandaag of Netanyahu moet aftreden. En zo ja, wanneer? Nu al? Of pas zodra de aanklacht officieel wordt ingediend? Of pas als hij veroordeeld wordt?

De ministers zeggen dat Netanyahu mag worden verondersteld onschuldig te zijn, zolang hij niet is veroordeeld. Wat het kabinet betreft hoeft hij dus niet af te treden. Het is te begrijpen dat ze zo praten, want door de premier hebben ze allemaal nu een mooie baan. Het publiek denkt er anders over: volgens de polls zijn er iets meer burgers die vinden dat hij af moet treden dan dat hij door moet gaan. De wet zegt nergens dat hij moet aftreden. Iemand mag inderdaad verondersteld worden onschuldig te zijn totdat een rechtbank zijn of haar schuld bewezen acht. Er is dan ook geen geen haar op het hoofd van Netanyahu die eraan denkt op te stappen.

Hij zegt de aantijgingen te kunnen weerleggen. Hij is van plan door te gaan het land te leiden en zijn onschuld te bewijzen.

Wat mij betreft moet Netanyahu voorlopig blijven. In elk geval tot het moment dat de procureur-generaal een beslissing neemt. Dat is niet omdat ik enthousiast over hem ben. Met name niet over zijn beleid tegenover de Palestijnen en de asielzoekers. Of over zijn extravagante levensstijl. Maar ik moet wel toegeven dat zijn beleid op het gebied van de veiligheid, economie, internationale betrekkingen en militaire strategie niet slecht is.

Toch is dit het belangrijkste niet. Het zwaarste weegt voor mij dat er geen alternatieven zijn. Of beter gezegd: er zijn wel politici die het beter zouden kunnen doen, maar hun macht is beperkt omdat hun partijen te weinig stemmen trekken.

​De politici die op dit moment kans maken Netanyahu te vervangen, zullen het vermoedelijk slechter doen. Ze missen zijn charisma. Ze zullen de stagnatiepolitiek tegenover de Palestijnen voortzetten of deze politiek verder naar rechts-nationalistisch ombuigen. Bovendien is het de vraag of ze net als Netanyahu dezelfde, koele en afgewogen besluiten kunnen nemen in verband met de militaire dreiging uit Syrië, Libanon en Iran.

Belangrijk is dat Israël in de komende tijd een premier heeft met de ervaring en intelligentie om verantwoorde beslissingen te nemen. Daarvan hangt het welzijn en het leven van vele Joden en Arabieren af.’

Auteur: Alfred Muller
Bron: RD

​Uit: jonet.nl