Jeruzalem is islam in gemanipuleerd.
De keten van religieuze waanzin kent geen einde.
De historiciteit van de figuur Mohammed is nog steeds niet vastgesteld: heeft hij echt in zijn eentje de islamisering van het Midden-Oosten teweeggebracht, of is hij een samenstel van wonderlijke legenden? Het is verboden om in Mekka en Medina archeologie te bedrijven, dus er zijn geen objectieve bewijzen voor zijn bestaan. Maar over Mohammed bestaan grote hoeveelheden verhalen, en ook dat is weer verdacht: het zijn er teveel. Toch twijfelt geen moslim aan de authenticiteit van die verhalen, en dat komt omdat de verhalen van Mohammed traceerbaar zijn, aldus de islamitische theologie.
Hoe traceerbaar? Iemand heeft persoonlijk een bepaalde uitspraak van Mohammed gehoord, en daarna heeft hij die precies doorgegeven aan weer iemand anders, enzovoorts, tot een van de grote schriftgeleerden van de islam die uitspraak opschrijft.
We kennen zo’n keten als spelletje op kinderfeesten; negen van de tien keer komt er aan het eind van de keten iets heel anders uit dan bij de eerste influistering, maar goed, dit is de officiële opvatting over de echtheid van de anekdotes over Mohammed.
Soera (hoofdstuk) 17 van de Koran begint als volgt: ’In naam van Allah, de Barmhartige, de Genadevolle. Heilig is Hij Die Zijn dienaar bij nacht voerde van de Heilige Moskee naar de Verre Moskee welke Wij hebben gezegend, opdat Wij hem enkele Onzer tekenen zouden tonen.’
De ’Heilige Moskee’ – daarmee wordt de moskee in Mekka bedoeld, geen twijfel daarover. Maar ’de Verre Moskee’ – welke moskee was dat?
Iedereen weet dat in Jeruzalem de Al-Aqsa moskee staat, en Al-Aqsa betekent: ’De Verre’. Precies, zoals in de Koran staat. Maar was dat ook ten tijde van Mohammeds leven de ’Verre Moskee’?
Over deze vraag schreef dr. Mordechai Kedar vorig jaar op de Israëlische website Arutz Sheva een interessant artikel. Kedar geeft les aan de Bar-Ilan University in Tel Aviv en is gespecialiseerd in de Arabische cultuur.
Kedar schrijft dat de Al Aqsa van de Koran niet de moskee in Jeruzalem is – die bestond namelijk niet in de zevende eeuw. Volgens ’vroege islamitische bronnen’ stond de ’verre moskee’ in het plaatsje Ji’irrana buiten Mekka. Daar stonden twee moskeeën: de ene heette de ’Nabije’ en de andere de ’Verre’. Waarom is dit allemaal van belang?
We zagen dat de opening van soera 17 uitermate vaag is: het bevat geen enkele anekdote en suggereert slechts een reis. Die anekdote bestaat wel in de uitgebreide bibliotheken over Mohammeds belevenissen en uitspraken. Daarin is sprake van een nachtelijke tocht van Mohammed op een soort fabelpaard dat kan vliegen naar die ’Verre Moskee’, en daarna naar de hemelen. Volgens de overlevering zou die tocht in het jaar 621 hebben plaatsgevonden.
Nergens wordt in de Koran Jeruzalem genoemd. En de anekdote met de vlucht op het paard staat er evenmin in. Dus kan met de ’Verre Moskee’ niet Jeruzalem bedoeld zijn, stelt Kedar. En hij komt met een antwoord op de vraag hoe Jeruzalem in deze mythische anekdote is geslopen.
Vijftig jaar na Mohammeds dood werd door meneer Abd allah Ibn al-Zubayr de stad Mekka onttrokken aan de heersende islamitische dynastie, die het hele gebied controleerde: de Ummajaden. Daarmee werd het voor de Ummajaden onmogelijk om de pelgrimstocht naar Mekka te maken. Waarheen dan wel op pelgrimstocht? Naar Jeruzalem!
Kedar schrijft: ’Om de keuze voor Jeruzalem te rechtvaardigen herschreven de Ummajaden het verhaal in de Koran en schoven ze de Al Aqsa Moskee naar Jeruzalem en voegden ze er de nachtelijke tocht van Mohammed naar de Al Aqsa aan toe. Dit is de reden waarom soennitische moslims Jeruzalem als hun op twee na belangrijkste heilige stad beschouwen.’
Kedar voegt eraan toe dat de sjiieten niet meegingen in ’dit bedrog’. Zij werden hevig door de Ummajaden vervolgd en beschouwden naast Mekka de stad Najif als hun heilige stad, want daar lag het graf van de grondlegger van de shia-islam, Ali bin Abi Talib.
Pas na de Sjiitische Revolutie van 1979 werd Jeruzalem voor sjiieten een heiligheid in een poging eenheid met de soennieten te veinzen.
Voor wie heilige teksten door mensen bedachte teksten zijn, is dit gemanipuleer niet verrassend. Maar er zijn moslims die bereid zijn voor de Al Aqsa Moskee een huis op de West Bank binnen te dringen om daar met een mes Josef Salomon (70) en zijn kinderen Chaya (46) en Elad (36) voor de ogen van de familie – bijeen op sabbatavond om feestelijk de geboorte van een kind te vieren – beestachtig af te slachten; dit gebeurde vorige week in de nederzetting Neve Tsuf, gebouwd op de ruïnes van een joods dorp uit Bijbelse tijden.
Voor heel wat gelovige moslims is die moordenaar een held want hij verdedigde de eer van de Verre Moskee. Die eer was niet beschaamd door het binnensmokkelen van vuurwapens, waarmee een week eerder moslimterroristen twee Israëlische politieagenten vermoordden, maar wel door het plaatsen van metaaldetectiepoortjes, dat een reactie was op die moorden.
De keten van religieuze waanzin kent geen einde.
door Leon de Winter op “Kattukse vrienden van Israël” https://fredbarendsma.org/
Bron: http://www.telegraaf.nl
De keten van religieuze waanzin kent geen einde.
De historiciteit van de figuur Mohammed is nog steeds niet vastgesteld: heeft hij echt in zijn eentje de islamisering van het Midden-Oosten teweeggebracht, of is hij een samenstel van wonderlijke legenden? Het is verboden om in Mekka en Medina archeologie te bedrijven, dus er zijn geen objectieve bewijzen voor zijn bestaan. Maar over Mohammed bestaan grote hoeveelheden verhalen, en ook dat is weer verdacht: het zijn er teveel. Toch twijfelt geen moslim aan de authenticiteit van die verhalen, en dat komt omdat de verhalen van Mohammed traceerbaar zijn, aldus de islamitische theologie.
Hoe traceerbaar? Iemand heeft persoonlijk een bepaalde uitspraak van Mohammed gehoord, en daarna heeft hij die precies doorgegeven aan weer iemand anders, enzovoorts, tot een van de grote schriftgeleerden van de islam die uitspraak opschrijft.
We kennen zo’n keten als spelletje op kinderfeesten; negen van de tien keer komt er aan het eind van de keten iets heel anders uit dan bij de eerste influistering, maar goed, dit is de officiële opvatting over de echtheid van de anekdotes over Mohammed.
Soera (hoofdstuk) 17 van de Koran begint als volgt: ’In naam van Allah, de Barmhartige, de Genadevolle. Heilig is Hij Die Zijn dienaar bij nacht voerde van de Heilige Moskee naar de Verre Moskee welke Wij hebben gezegend, opdat Wij hem enkele Onzer tekenen zouden tonen.’
De ’Heilige Moskee’ – daarmee wordt de moskee in Mekka bedoeld, geen twijfel daarover. Maar ’de Verre Moskee’ – welke moskee was dat?
Iedereen weet dat in Jeruzalem de Al-Aqsa moskee staat, en Al-Aqsa betekent: ’De Verre’. Precies, zoals in de Koran staat. Maar was dat ook ten tijde van Mohammeds leven de ’Verre Moskee’?
Over deze vraag schreef dr. Mordechai Kedar vorig jaar op de Israëlische website Arutz Sheva een interessant artikel. Kedar geeft les aan de Bar-Ilan University in Tel Aviv en is gespecialiseerd in de Arabische cultuur.
Kedar schrijft dat de Al Aqsa van de Koran niet de moskee in Jeruzalem is – die bestond namelijk niet in de zevende eeuw. Volgens ’vroege islamitische bronnen’ stond de ’verre moskee’ in het plaatsje Ji’irrana buiten Mekka. Daar stonden twee moskeeën: de ene heette de ’Nabije’ en de andere de ’Verre’. Waarom is dit allemaal van belang?
We zagen dat de opening van soera 17 uitermate vaag is: het bevat geen enkele anekdote en suggereert slechts een reis. Die anekdote bestaat wel in de uitgebreide bibliotheken over Mohammeds belevenissen en uitspraken. Daarin is sprake van een nachtelijke tocht van Mohammed op een soort fabelpaard dat kan vliegen naar die ’Verre Moskee’, en daarna naar de hemelen. Volgens de overlevering zou die tocht in het jaar 621 hebben plaatsgevonden.
Nergens wordt in de Koran Jeruzalem genoemd. En de anekdote met de vlucht op het paard staat er evenmin in. Dus kan met de ’Verre Moskee’ niet Jeruzalem bedoeld zijn, stelt Kedar. En hij komt met een antwoord op de vraag hoe Jeruzalem in deze mythische anekdote is geslopen.
Vijftig jaar na Mohammeds dood werd door meneer Abd allah Ibn al-Zubayr de stad Mekka onttrokken aan de heersende islamitische dynastie, die het hele gebied controleerde: de Ummajaden. Daarmee werd het voor de Ummajaden onmogelijk om de pelgrimstocht naar Mekka te maken. Waarheen dan wel op pelgrimstocht? Naar Jeruzalem!
Kedar schrijft: ’Om de keuze voor Jeruzalem te rechtvaardigen herschreven de Ummajaden het verhaal in de Koran en schoven ze de Al Aqsa Moskee naar Jeruzalem en voegden ze er de nachtelijke tocht van Mohammed naar de Al Aqsa aan toe. Dit is de reden waarom soennitische moslims Jeruzalem als hun op twee na belangrijkste heilige stad beschouwen.’
Kedar voegt eraan toe dat de sjiieten niet meegingen in ’dit bedrog’. Zij werden hevig door de Ummajaden vervolgd en beschouwden naast Mekka de stad Najif als hun heilige stad, want daar lag het graf van de grondlegger van de shia-islam, Ali bin Abi Talib.
Pas na de Sjiitische Revolutie van 1979 werd Jeruzalem voor sjiieten een heiligheid in een poging eenheid met de soennieten te veinzen.
Voor wie heilige teksten door mensen bedachte teksten zijn, is dit gemanipuleer niet verrassend. Maar er zijn moslims die bereid zijn voor de Al Aqsa Moskee een huis op de West Bank binnen te dringen om daar met een mes Josef Salomon (70) en zijn kinderen Chaya (46) en Elad (36) voor de ogen van de familie – bijeen op sabbatavond om feestelijk de geboorte van een kind te vieren – beestachtig af te slachten; dit gebeurde vorige week in de nederzetting Neve Tsuf, gebouwd op de ruïnes van een joods dorp uit Bijbelse tijden.
Voor heel wat gelovige moslims is die moordenaar een held want hij verdedigde de eer van de Verre Moskee. Die eer was niet beschaamd door het binnensmokkelen van vuurwapens, waarmee een week eerder moslimterroristen twee Israëlische politieagenten vermoordden, maar wel door het plaatsen van metaaldetectiepoortjes, dat een reactie was op die moorden.
De keten van religieuze waanzin kent geen einde.
door Leon de Winter op “Kattukse vrienden van Israël” https://fredbarendsma.org/
Bron: http://www.telegraaf.nl