De openbaring van Johannes over de zeven zegelen (deel 13)
Openbaring 7 (De verzegelden uit Israël).
Openbaring 7: 1 t/m 8: “Daarna zag ik vier engelen staan aan de vier hoeken der aarde, die de vier winden der aarde vasthielden, opdat er geen wind zou waaien over de aarde, of over de zee, of over enige boom. En ik zag een andere engel opkomen van de opgang van de zon, hebbende het zegel van de levende God; en hij riep met luider stem tot de vier engelen, aan wie gegeven was aan de aarde en de zee schade toe te brengen, en hij zeide: Brengt geen schade toe aan de aarde, noch aan de zee, noch aan bomen, voordat wij de knechten van onze God aan hun voorhoofd verzegeld hebben. En ik hoorde het getal van hen, die verzegeld waren: honderdvierenveertigduizend waren vergezeld uit alle stammen der kinderen Israëls. Uit de stam Juda twaalfduizend verzegelden….”
Over deze 144.000 zijn talloze interpretaties te horen. Sommige groeperingen betrekken de 144.000 op zichzelf, zoals de leden van het Wachttorengenootschap, terwijl anderen het houden op de Zevende Dag Adventisten of de Mormonen. Ook bestaan er nogal wat visies dat de 144.000 de huidige gemeente van Christus uitbeelden en ook dat het aantal een symbolische weergave zou zijn van alle gelovigen van alle tijden en van alle volken. Bij de visie dat het om christenen zou gaan zijn de zegeningen weer voor de kerk, en het oordeel, de vloek en rampen voor Israël. Zo heeft de kerk het eeuwenlang verkondigd met alle gevolgen van dien voor het Joodse volk. Er bestaat echter geen enkele twijfel over wie het werkelijk gaat. Gods Woord geeft duidelijk aan waar de 144.000 vandaan komen. Johannes vertelt dat ze bekend en herkend zullen worden. Het gaat duidelijk om gelovigen uit de 12 stammen van Israël die in de Messias Jezus/Yeshua geloven. Uit elke stam zijn er 12.000, zodat hun totaal op 144.000 komt. Deze groep vertegenwoordigd duidelijk het hele volk. Van wezenlijke betekenis is dat een grote groep Israëlieten wordt afgezonderd en onkwetsbaar gemaakt voor de nog komende oordelen. Zij zijn geheel gevrijwaard tegen de eindtijdgerichten en dat gebeurt door verzegeling op het voorhoofd.
Openbaring 7 (De verzegelden uit Israël).
Openbaring 7: 1 t/m 8: “Daarna zag ik vier engelen staan aan de vier hoeken der aarde, die de vier winden der aarde vasthielden, opdat er geen wind zou waaien over de aarde, of over de zee, of over enige boom. En ik zag een andere engel opkomen van de opgang van de zon, hebbende het zegel van de levende God; en hij riep met luider stem tot de vier engelen, aan wie gegeven was aan de aarde en de zee schade toe te brengen, en hij zeide: Brengt geen schade toe aan de aarde, noch aan de zee, noch aan bomen, voordat wij de knechten van onze God aan hun voorhoofd verzegeld hebben. En ik hoorde het getal van hen, die verzegeld waren: honderdvierenveertigduizend waren vergezeld uit alle stammen der kinderen Israëls. Uit de stam Juda twaalfduizend verzegelden….”
Over deze 144.000 zijn talloze interpretaties te horen. Sommige groeperingen betrekken de 144.000 op zichzelf, zoals de leden van het Wachttorengenootschap, terwijl anderen het houden op de Zevende Dag Adventisten of de Mormonen. Ook bestaan er nogal wat visies dat de 144.000 de huidige gemeente van Christus uitbeelden en ook dat het aantal een symbolische weergave zou zijn van alle gelovigen van alle tijden en van alle volken. Bij de visie dat het om christenen zou gaan zijn de zegeningen weer voor de kerk, en het oordeel, de vloek en rampen voor Israël. Zo heeft de kerk het eeuwenlang verkondigd met alle gevolgen van dien voor het Joodse volk. Er bestaat echter geen enkele twijfel over wie het werkelijk gaat. Gods Woord geeft duidelijk aan waar de 144.000 vandaan komen. Johannes vertelt dat ze bekend en herkend zullen worden. Het gaat duidelijk om gelovigen uit de 12 stammen van Israël die in de Messias Jezus/Yeshua geloven. Uit elke stam zijn er 12.000, zodat hun totaal op 144.000 komt. Deze groep vertegenwoordigd duidelijk het hele volk. Van wezenlijke betekenis is dat een grote groep Israëlieten wordt afgezonderd en onkwetsbaar gemaakt voor de nog komende oordelen. Zij zijn geheel gevrijwaard tegen de eindtijdgerichten en dat gebeurt door verzegeling op het voorhoofd.
De 144.000 staan tot God in een bijzondere relatie. In de oudheid was een zegel het zichtbare bewijs van een koninklijk besluit en een bezegeling was het bekrachtigen van een verbond. Tot de huidige dag betekent verzegelen ook dat je van het verzegelde moet afblijven! Het is en blijft het eigendom van degene wiens zegel erop staat! Het zegel dient derhalve ook ter bescherming van het verzegelde voorwerp en in het geval van de hierboven behandelde tekst uit Openbaring. Het zegel is een keurmerk van eigendom, het duidt op eigendomsrecht. Het betekend dat zij Gods eigendom zijn.
Het merkteken op hun voorhoofd beschermt hen echter niet alleen tegen de aanvallen van de antichrist en zijn trawanten, maar ook tegen de engelen die Gods strafgericht aan de ongehoorzame mensheid moeten voltrekken Voor hen is het een teken dat aanwijst wie zij wel en niet moeten straffen. Zij worden daarbij vóór de verzegeling al “knechten” genoemd. Over de dienst van de 144.000 wordt niets met zoveel woorden gezegd, maar knechten hebben vanzelfsprekend een bepaalde taak en het ligt dan ook voor de hand dat zij tijdens de periode van de antichrist, een getuigende bediening hebben. Door hun verzegeling zijn ze kennelijk onkwetsbaar voor de nog komende oordelen. Net als de 144.000 dragen ook de tegenstanders van God een merkteken op hun voorhoofd en of op hun handen. Dit zal later onder (Openbaring 13:16-18) aan de orde komen.
Dus vóór de oordelen losbreken, moeten alle 144.000 uitverkorenen verzegeld worden. Dat houdt echter niet in dat ze helemaal niets ervaren zullen van de rampen die over de wereld komen. In Openbaring 9 onder de vijfde bazuin is te zien dat de vijandige Boze machten deze verzegelden op geen enkele manier schade kunnen toebrengen net als op de manier waarop de Israëlieten in het land Gosen bewaard bleven onder de tien plagen die bestemd waren voor de Egyptenaren.
Exodus 11:7: “Maar tegen niemand van de Israëlieten zal een hond zijn tong durven roeren, tegen mens noch dier, opdat gij weet, dat de Here scheiding maakt tussen de Egyptenaren en de Israëlieten”. Zo zullen de 144.000 bewaard blijven.
In Openbaring 9:4-5-6 wordt gesproken van helse pijniging, uitgezonderd die mensen die het zegel van God op hun voorhoofd dragen. De pijniging zal zo erg zijn dat mensen de dood zullen zoeken, maar niet zullen vinden. De genoemde verzegelden zullen bewaard blijven voor de verschrikkelijke plagen die volgen om vervolgens het duizendjarig koninkrijk binnen te gaan zonder de dood gezien te hebben.
Ook de profeet Ezechiël spreekt van de verzegeling van de rechtvaardigen door een merkteken op hun voorhoofd: Ezechiël 9:4: “De heerlijkheid van de God van Israël nu had zich opgeheven van de cherub waarop zij rustte, en zich begeven naar de dorpel van de tempel, en Hij riep de man die in linnen gekleed was en de schrijfkoker aan zijn zijde droeg. En de Here zeide tot hem: Trek midden door de stad, midden door Jeruzalem, en maak een teken op de voorhoofden der mannen die zuchten en kermen over al de gruwelen die daar bedreven worden.”
Het Hebreeuwse woord dat met “merkteken” is vertaald, is “tav” (תָּו). Dat is ook de laatste letter van het Hebreeuwse alfabet. Deze letter komt overeen met onze letter ‘t’. In de tijd van Ezechiël werd deze letter in de vorm van een kruis geschreven, zoals we ook herkennen in onze letter ‘t’. We kunnen er wel de toepassing in zien dat de gelovigen in Jeruzalem voor het oordeel worden bewaard door het teken van het kruis dat door de Man in linnen kleren op hun voorhoofden is aangebracht. In de toekomst, in de tijd van de grote verdrukking, zullen de gelovigen een soortgelijk teken op hun voorhoofd krijgen. Daarover in volgende afleveringen meer. In tegenstelling daarmee zullen de afvalligen het merkteken van het beest op hun voorhoofd dragen. Een geestelijke toepassing van het kruis op het voorhoofd voor ons is dat wij in zelfoordeel leven en niet meer de dingen bedenken van het vlees, van de mens, maar die van God.
Ook Joël spreekt over ontkoming: Joël 2:32: “En het zal geschieden, dat ieder die de naam des Heren aanroept, behouden zal worden, want op de berg Sion en te Jeruzalem zal ontkoming zijn, zoals de Here gezegd heeft; en tot de ontkomenen zullen zij behoren, die de Here zal roepen!” Vooral de toevoeging dat degenen die de Here zal roepen lijkt erop te wijzen dat daar de 144.000 verzegelden mee bedoeld zijn.
In Zacharia 13:8-9 staat: “In het gehele land, luidt het woord des Heren, zullen twee derden uitgeroeid worden en de geest geven, maar een derde zal daarin overblijven. Dat derde deel zal Ik in het vuur brengen, en Ik zal hen smelten, zoals men zilver smelt, ja hen louteren, zoals men goud loutert. Zij zullen Mijn naam aanroepen en Ik zal hen verhoren. Ik zeg: Dat is Mijn volk en zij zullen zeggen: De Here is mijn God!”
Ook al wordt volgens deze profetie 2/3 van het volk Israël uitgeroeid door de legers van de antichrist, toch zal het overgebleven 1/3 deel, dat de naam van God aanroept, het hele volk Israël vertegenwoordigen. Er zullen dus miljoenen mensen leven om de terugkomst van de Here Jezus persoonlijk mee te maken.
Terwijl in Openbaring 7:4 staat: “En ik hoorde het getal van hen, die verzegeld waren: honderdvierenveertigduizend waren verzegeld uit alle stammen der kinderen Israëls” staat in de verzen 5 t/m 8, dat dit echter niet helemaal klopt, want er ontbreken namelijk twee stammen in de lijst van de 144.000. Het gaat om Dan en Efraïm. (*) Zie aan het eind de orginele stammen en de betekenis van hun namen) Hetgeen verder opvalt, is dat Levi, de stam van de priesters, er wel bijstaat terwijl deze stam doorgaans weggelaten wordt in de opsomming der 12 stammen gezien het feit dat hij geen erfdeel heeft gekregen bij de verdeling van het land. In Numeri 1:4-46 worden de stamhoofden aangesteld en alle weerbare mannen geteld per stam. In de verzen 47-49 staat: “Degenen die tot de stam Levi behoorden werden niet ingeschreven. God had namelijk tegen Mozes gezegd: De stam Levi mag je niet inschrijven, je mag hen niet met de andere Israëlieten meetellen!”
Dat nu Levi wel bij de 144.000 wordt genoemd betekent kennelijk dat er geen sprake meer is van een aparte priesterstam.
Bij de opsomming van de twaalf stammen valt dus op, dat Dan en Efraïm weggelaten worden terwijl Jozef en Manasse wel op de lijst staan.
Ook de profeet Ezechiël spreekt van de verzegeling van de rechtvaardigen door een merkteken op hun voorhoofd: Ezechiël 9:4: “De heerlijkheid van de God van Israël nu had zich opgeheven van de cherub waarop zij rustte, en zich begeven naar de dorpel van de tempel, en Hij riep de man die in linnen gekleed was en de schrijfkoker aan zijn zijde droeg. En de Here zeide tot hem: Trek midden door de stad, midden door Jeruzalem, en maak een teken op de voorhoofden der mannen die zuchten en kermen over al de gruwelen die daar bedreven worden.”
Het Hebreeuwse woord dat met “merkteken” is vertaald, is “tav” (תָּו). Dat is ook de laatste letter van het Hebreeuwse alfabet. Deze letter komt overeen met onze letter ‘t’. In de tijd van Ezechiël werd deze letter in de vorm van een kruis geschreven, zoals we ook herkennen in onze letter ‘t’. We kunnen er wel de toepassing in zien dat de gelovigen in Jeruzalem voor het oordeel worden bewaard door het teken van het kruis dat door de Man in linnen kleren op hun voorhoofden is aangebracht. In de toekomst, in de tijd van de grote verdrukking, zullen de gelovigen een soortgelijk teken op hun voorhoofd krijgen. Daarover in volgende afleveringen meer. In tegenstelling daarmee zullen de afvalligen het merkteken van het beest op hun voorhoofd dragen. Een geestelijke toepassing van het kruis op het voorhoofd voor ons is dat wij in zelfoordeel leven en niet meer de dingen bedenken van het vlees, van de mens, maar die van God.
Ook Joël spreekt over ontkoming: Joël 2:32: “En het zal geschieden, dat ieder die de naam des Heren aanroept, behouden zal worden, want op de berg Sion en te Jeruzalem zal ontkoming zijn, zoals de Here gezegd heeft; en tot de ontkomenen zullen zij behoren, die de Here zal roepen!” Vooral de toevoeging dat degenen die de Here zal roepen lijkt erop te wijzen dat daar de 144.000 verzegelden mee bedoeld zijn.
In Zacharia 13:8-9 staat: “In het gehele land, luidt het woord des Heren, zullen twee derden uitgeroeid worden en de geest geven, maar een derde zal daarin overblijven. Dat derde deel zal Ik in het vuur brengen, en Ik zal hen smelten, zoals men zilver smelt, ja hen louteren, zoals men goud loutert. Zij zullen Mijn naam aanroepen en Ik zal hen verhoren. Ik zeg: Dat is Mijn volk en zij zullen zeggen: De Here is mijn God!”
Ook al wordt volgens deze profetie 2/3 van het volk Israël uitgeroeid door de legers van de antichrist, toch zal het overgebleven 1/3 deel, dat de naam van God aanroept, het hele volk Israël vertegenwoordigen. Er zullen dus miljoenen mensen leven om de terugkomst van de Here Jezus persoonlijk mee te maken.
Terwijl in Openbaring 7:4 staat: “En ik hoorde het getal van hen, die verzegeld waren: honderdvierenveertigduizend waren verzegeld uit alle stammen der kinderen Israëls” staat in de verzen 5 t/m 8, dat dit echter niet helemaal klopt, want er ontbreken namelijk twee stammen in de lijst van de 144.000. Het gaat om Dan en Efraïm. (*) Zie aan het eind de orginele stammen en de betekenis van hun namen) Hetgeen verder opvalt, is dat Levi, de stam van de priesters, er wel bijstaat terwijl deze stam doorgaans weggelaten wordt in de opsomming der 12 stammen gezien het feit dat hij geen erfdeel heeft gekregen bij de verdeling van het land. In Numeri 1:4-46 worden de stamhoofden aangesteld en alle weerbare mannen geteld per stam. In de verzen 47-49 staat: “Degenen die tot de stam Levi behoorden werden niet ingeschreven. God had namelijk tegen Mozes gezegd: De stam Levi mag je niet inschrijven, je mag hen niet met de andere Israëlieten meetellen!”
Dat nu Levi wel bij de 144.000 wordt genoemd betekent kennelijk dat er geen sprake meer is van een aparte priesterstam.
Bij de opsomming van de twaalf stammen valt dus op, dat Dan en Efraïm weggelaten worden terwijl Jozef en Manasse wel op de lijst staan.
Dat Dan en Efraïm ontbreken, is vermoedelijk omdat ze in het Oude Testament bijzonder door afgoderij gekenmerkt worden. In Psalm 78:9-11 wordt Efraïm als een zeer zondig volk omschreven: “Efraïms zonen, weltoegeruste boogschutters, keerden om ten dage van de strijd. Zij onderhielden Gods verbond niet, zij weigerden in zijn wet te wandelen en vergaten zijn werken en zijn wonderen, die Hij hun had doen zien.”
Dat Dan in Openbaring 7 niet voor komt wil dus niet zeggen dat Dan ook daadwerkelijk als stam verdwenen zou zijn,alleen is er niemand uit die stam verzegeld. Dat zou verband kunnen houden met de profetische woorden van Jakob, waar Dan als een slang wordt voorgesteld: Genesis 49:17: “Moge Dan een slang op de weg zijn, een hoornslang op het pad, die in de hielen van het paard bijt, zodat zijn berijder achterover valt!”
Over deze uitspraak van Jakob is door de eeuwen heen veel gespeculeerd. Het ontbreken van Dan was de kerkvader Irenaeus ook al opgevallen. Hij zag hierin voor zichzelf een verwijzing naar de komende antichrist. De Uitspraak van Jakob is tevens de reden waarom diverse Bijbeluitleggers van mening zijn dat de antichrist uit de stam Dan zal komen. Daarbij wordt ook verwezen naar Jeremia 8:16-17: “Van Dan uit is te horen het snuiven zijner paarden; door het geluid van het hinneken zijner rossen beeft het gehele land; zij komen, zij verslinden het land met al wat erop staat, de stad met wie erin wonen. Want zie, Ik zend onder u giftige slangen, waartegen geen bezwering baat; die zullen u bijten, luidt het woord des Heren.”
De stam Dan komt dus heel negatief over in het Oude Testament. Dan komt weliswaar voor in de stammenlijst in 1 Kronieken 2, maar als daarna zes hoofdstukken lang alle stammen met hun geslachtsregisters worden langsgegaan, wordt Dan overgeslagen! Dit zou kunnen zijn omdat de stam Dan zich zeer nadrukkelijk met de afgodendienst bezig hield. In Richteren 17 en 18 staat namelijk dat Dan zich wendde tot afgoderij compleet met de installatie van een gouden kalf. Hoewel Dan in Jozua 19:40 wel degelijk een erfdeel toegewezen kreeg, kregen ze dat om de een of andere reden toch niet in bezit.
Vervolgens namen ze in het gebied van de stam Naftali een stad in die ze vervolgens Dan noemden. Het lijkt er dus op dat Dan in de loop der geschiedenis vanwege zijn afgoderij en wandaden zijn erfdeel in het land Kanaän verkwanseld heeft en zij daardoor niet tot de 144.000 behoren (1 Koningen 12). Dat wil echter niet zeggen dat Dan ook zijn erfdeel in Gods Koninkrijk verloren heeft want Dan zal wel degelijk een deel hebben in het Messiaanse vrederijk. (Ezechiël 48:1,2 en 32).
De conclusie moet dus zijn dat men het oordeel over de stam Dan niet moet baseren op zijn al dan niet negatieve vergelijking met een slang maar in de eerste plaats op de positieve belofte in Genesis 49:16: "Dan zal zijn volk richten als een der stammen Israëls!" Jacob voegt daar in Genesis 49:18 aan toe: "Op uw heil wacht ik, o Here", hetgeen hij bij zijn overige zonen niet deed. Ook al hebben heel wat Israëlieten zich schuldig gemaakt aan het overtreden van Gods wetten en het verwerpen van Jezus/Yeshua als Messias, toch zal uiteindelijk 'gans Israël' behouden worden, zoals Paulus in Romeinen 11:26 heeft geschreven.
Samenvattend is het zo dat de 144.000 uitverkorenen wel degelijk het hele volk Israël vertegenwoordigen, en ooit zullen zij een nieuw lied zingen voor Gods troon en samen met de grote schare die niemand tellen kan zullen zij roepen met luider stem Openbaring 7:10 “De zaligheid is van onze God, die op de troon gezeten is, en van het Lam.”
Dat Dan in Openbaring 7 niet voor komt wil dus niet zeggen dat Dan ook daadwerkelijk als stam verdwenen zou zijn,alleen is er niemand uit die stam verzegeld. Dat zou verband kunnen houden met de profetische woorden van Jakob, waar Dan als een slang wordt voorgesteld: Genesis 49:17: “Moge Dan een slang op de weg zijn, een hoornslang op het pad, die in de hielen van het paard bijt, zodat zijn berijder achterover valt!”
Over deze uitspraak van Jakob is door de eeuwen heen veel gespeculeerd. Het ontbreken van Dan was de kerkvader Irenaeus ook al opgevallen. Hij zag hierin voor zichzelf een verwijzing naar de komende antichrist. De Uitspraak van Jakob is tevens de reden waarom diverse Bijbeluitleggers van mening zijn dat de antichrist uit de stam Dan zal komen. Daarbij wordt ook verwezen naar Jeremia 8:16-17: “Van Dan uit is te horen het snuiven zijner paarden; door het geluid van het hinneken zijner rossen beeft het gehele land; zij komen, zij verslinden het land met al wat erop staat, de stad met wie erin wonen. Want zie, Ik zend onder u giftige slangen, waartegen geen bezwering baat; die zullen u bijten, luidt het woord des Heren.”
De stam Dan komt dus heel negatief over in het Oude Testament. Dan komt weliswaar voor in de stammenlijst in 1 Kronieken 2, maar als daarna zes hoofdstukken lang alle stammen met hun geslachtsregisters worden langsgegaan, wordt Dan overgeslagen! Dit zou kunnen zijn omdat de stam Dan zich zeer nadrukkelijk met de afgodendienst bezig hield. In Richteren 17 en 18 staat namelijk dat Dan zich wendde tot afgoderij compleet met de installatie van een gouden kalf. Hoewel Dan in Jozua 19:40 wel degelijk een erfdeel toegewezen kreeg, kregen ze dat om de een of andere reden toch niet in bezit.
Vervolgens namen ze in het gebied van de stam Naftali een stad in die ze vervolgens Dan noemden. Het lijkt er dus op dat Dan in de loop der geschiedenis vanwege zijn afgoderij en wandaden zijn erfdeel in het land Kanaän verkwanseld heeft en zij daardoor niet tot de 144.000 behoren (1 Koningen 12). Dat wil echter niet zeggen dat Dan ook zijn erfdeel in Gods Koninkrijk verloren heeft want Dan zal wel degelijk een deel hebben in het Messiaanse vrederijk. (Ezechiël 48:1,2 en 32).
De conclusie moet dus zijn dat men het oordeel over de stam Dan niet moet baseren op zijn al dan niet negatieve vergelijking met een slang maar in de eerste plaats op de positieve belofte in Genesis 49:16: "Dan zal zijn volk richten als een der stammen Israëls!" Jacob voegt daar in Genesis 49:18 aan toe: "Op uw heil wacht ik, o Here", hetgeen hij bij zijn overige zonen niet deed. Ook al hebben heel wat Israëlieten zich schuldig gemaakt aan het overtreden van Gods wetten en het verwerpen van Jezus/Yeshua als Messias, toch zal uiteindelijk 'gans Israël' behouden worden, zoals Paulus in Romeinen 11:26 heeft geschreven.
Samenvattend is het zo dat de 144.000 uitverkorenen wel degelijk het hele volk Israël vertegenwoordigen, en ooit zullen zij een nieuw lied zingen voor Gods troon en samen met de grote schare die niemand tellen kan zullen zij roepen met luider stem Openbaring 7:10 “De zaligheid is van onze God, die op de troon gezeten is, en van het Lam.”
Koningszegel uit de stam Dan.
Dat Dan en Efraïm in Openbaring 7 niet genoemd worden betekend dus niet dat ze voor altijd afgedaan hebben want in Ezechiël 48:1-5 staat duidelijk dat deze twee stammen een plaats toegekend wordt in het duizendjarig vrederijk. Het aan Dan toegewezen erfdeel zal in het Noorden van Israel gelegen zijn. Hier wordt Dan zelfs als eerste genoemd en verwerft in deze profetie dus ook een deel. In de heilige stad is er volgens vers 32 zelfs een Dan-poort. Het feit dat eenmaal alle twaalf stammen van Israël hersteld zullen worden, is een onbetwistbaar profetisch gegeven.
Opvallend is dat Jozef wel tot de 144.000 gerekend wordt maar Efraïm niet. Opvallend is ook dat er in het Oude Testament teksten te vinden zijn waarin de namen Jozef en Efraïm uitwisselbaar gebruikt worden. Dat is vreemd gezien het feit dat ook Manasse een zoon van Jozef is. Een bekend voorbeeld voor de uitwisselbaarheid van de namen Jozef en Efraïm is te vinden in Ezechiël 37:15-19, waarin de hereniging van de twee koninkrijken wordt aangekondigd: “Het woord des Heren kwam tot mij: Gij mensenkind, neem een stuk hout en schrijf daarop: voor Juda en de Israëlieten die daarbij behoren; neem dan een ander stuk hout en schrijf daarop: voor Jozef - het stuk hout van Efraïm - en het gehele huis Israëls dat daarbij behoort; voeg ze dan aan elkander tot één stuk hout, zodat zij in uw hand tot één worden. Wanneer nu uw volksgenoten u vragen: Wilt gij ons niet meedelen, wat gij daarmee bedoelt? zeg dan tot hen: Zo zegt de Here Here: zie, Ik neem het stuk hout van Jozef - dat aan Efraïm toebehoort - en van de stammen Israëls die daarbij behoren, en Ik voeg het bij het stuk van Juda en maak ze tot één stuk hout, zodat zij één zijn in Mijn hand.”
In deze profetie wordt de naam Jozef twee keer verduidelijkt met Efraïm terwijl de naam Manasse geen enkele keer genoemd word terwijl deze stam wel op de lijst van de 144.000 voorkomt en Efraïm niet. Dat deze stam desondanks toch evengoed meegeteld wordt onder de naam Josef zou erop kunnen wijzen dat daarmee de rechtvaardigen uit deze stam bedoeld zijn, die zich niet schuldig gemaakt hebben aan de collectieve afgoderij en om deze redenen waardig bevonden zijn de naam van hun vader Josef te mogen dragen.
Dat Dan en Efraïm in Openbaring 7 niet genoemd worden betekend dus niet dat ze voor altijd afgedaan hebben want in Ezechiël 48:1-5 staat duidelijk dat deze twee stammen een plaats toegekend wordt in het duizendjarig vrederijk. Het aan Dan toegewezen erfdeel zal in het Noorden van Israel gelegen zijn. Hier wordt Dan zelfs als eerste genoemd en verwerft in deze profetie dus ook een deel. In de heilige stad is er volgens vers 32 zelfs een Dan-poort. Het feit dat eenmaal alle twaalf stammen van Israël hersteld zullen worden, is een onbetwistbaar profetisch gegeven.
Opvallend is dat Jozef wel tot de 144.000 gerekend wordt maar Efraïm niet. Opvallend is ook dat er in het Oude Testament teksten te vinden zijn waarin de namen Jozef en Efraïm uitwisselbaar gebruikt worden. Dat is vreemd gezien het feit dat ook Manasse een zoon van Jozef is. Een bekend voorbeeld voor de uitwisselbaarheid van de namen Jozef en Efraïm is te vinden in Ezechiël 37:15-19, waarin de hereniging van de twee koninkrijken wordt aangekondigd: “Het woord des Heren kwam tot mij: Gij mensenkind, neem een stuk hout en schrijf daarop: voor Juda en de Israëlieten die daarbij behoren; neem dan een ander stuk hout en schrijf daarop: voor Jozef - het stuk hout van Efraïm - en het gehele huis Israëls dat daarbij behoort; voeg ze dan aan elkander tot één stuk hout, zodat zij in uw hand tot één worden. Wanneer nu uw volksgenoten u vragen: Wilt gij ons niet meedelen, wat gij daarmee bedoelt? zeg dan tot hen: Zo zegt de Here Here: zie, Ik neem het stuk hout van Jozef - dat aan Efraïm toebehoort - en van de stammen Israëls die daarbij behoren, en Ik voeg het bij het stuk van Juda en maak ze tot één stuk hout, zodat zij één zijn in Mijn hand.”
In deze profetie wordt de naam Jozef twee keer verduidelijkt met Efraïm terwijl de naam Manasse geen enkele keer genoemd word terwijl deze stam wel op de lijst van de 144.000 voorkomt en Efraïm niet. Dat deze stam desondanks toch evengoed meegeteld wordt onder de naam Josef zou erop kunnen wijzen dat daarmee de rechtvaardigen uit deze stam bedoeld zijn, die zich niet schuldig gemaakt hebben aan de collectieve afgoderij en om deze redenen waardig bevonden zijn de naam van hun vader Josef te mogen dragen.
Uit: Franklin ter Horst